Wikisource

Document dla fej cristian-a/La Stra dël Pelerin/Capìtol 27

< Document dla fej cristian-a | La Stra dël Pelerin

Artorn

Prima pàgina

Ël Camin dël Pelerin

Capìtol: 1 - 2 - 3 - 4 - 5 - 6 - 7 - 8 - 9 - 10 - 11 - 12 - 13 - 14 - 15 - 16 - 17 - 18 - 19 - 20 - 21 - 22 - 23 - 24 - 25 - 26 - 27

27. La Sità dël Cel

modifiché

Ore, an sla sponda dël fium, da l’àutra banda, a l’han torna vëddù jë Splendrient, ch’a jë spetavo. Donca, cand ch’a son seurtì dal fium, jë Splendrient a l’han daje ‘l bin-ëvnù e a l’han dit: “Nojàutri i soma ‘d sërvent - djë spirit ch'a son mandà a goerné coj ch'a l'han da ardité la salvëssa[1]”. Parèj a l’han marcià ansema anvers ël Cancel. Ora cola Sità a stasìa dzora ‘d n’àuta colin-a, ma për ij Pelerin a l’era belfè ‘d monteje, përchè ch’a l’avìo coj doi Splendrient ch’a jë mnavo për man. Pì ‘d lòn, a l’avìo lassà soe vestimente mortal darera ‘d lor ant ël fium, përchè bele se a l’ero intraje con lor adòss, a son sortijne sensa. A l’é parèj che, donch, a son montà ‘nvers ëd la Sità svicc e lest, malgré che le fondassion anté che la Sità a l’era stàita fabricà, a l’era pì àuta che le nivole.

A son montà sù travers le region ëd l’ària, e a fasìo na conversassion piasosa, e a l’ero consolà përchè a l’avìo podù passé ‘l fium an sicurëssa e ch’a l’avìo coj compagn ch’a-j sërvìo. La conversassion ch’a fasìo con jë Splendrient a riguardava la glòria ‘d col leugh. A l’han dije ai Pelerin che la blëssa e la glòria ‘d col leugh a l’era tròp granda për fene na dëscrission. A disìo: “Là a-i é ‘l mont Sion, la Gerusalem dël Cel[2], lë strop grand dj’àngej, e jë spirit dij giust ch’a son rivà a la përfession[3]. Vojàutri i seve ‘n camin d’intré ant ël paradis ëd Nosgnor, anté ch’i vëdreve l’erbo dla vita che i në mangereve ij frut ch’a mai a ‘nfapisso! Cand ch’i rivreve là, av saran dàite ‘d veste bianche, e i marcereve e parlereve con ël Rè tùit ij di për l’eternità! Là i vëdreve pa pì le còse ch’a-i ero ant le region pì basse dla tera, visadì a-i sarà pì nen la mòrt, nì deul, nì gëmm, nì patiment, përchè le còse d'anans a son passà për sèmper[4]. I stareve ansema a Abraham, Isach, Giacòb e ij profeta, j’òm che Nosgnor a l’ha risparmiaje ‘l mal ch’a vnirà, e che adess as arpòso, minca un ëd lor ch’a viv ëd la giustissia ch’a l’ha arseivù[5]”.

Peui ij Pelerin a l’han ciamà: “Còs é-lo chi faroma ant la Sità santa?”. Jë Splendrient a l’han rësponduje: “I arseivreve la consolassion për tùit ij sagrin ch’i l’eve patì e i l’avreve na gòj granda: pa pì d’aflission. I archeuereve lòn ch’i l’eve sëmnà. fin-a ìl frut ëd tute vòstre preghiere, lerme e patiment për ël Rè arlongh ëd ël camin! An col dì-là av sarà butà ans la testa ‘d coron-e d’òr e i godreve dla vista e vision perpétua dël Sant, përché lì i lo vëdreve tal coma ch’a l’é[6]! I lo sërvireve ‘dcò - chiel ch’i l’eve avù anvìa ‘d serve mentre ch’i j’ere ant ël mond, malgré tante dificoltà për motiv ëd la dëbolëssa 'd vòstra natura uman-a[7]. Ambelelà i-j rendreve adorassion contìnua con ëd làude, crij ‘d gòj e d’assion ëd grassie! Là ij vòstri euj as arlegran ëd vëdd-lo, e vòstre orije ‘d sente la vos anciarmanta dël Potent! Ambelelà i godreve torna dla companìa ‘d vòstri amis ch’a j’ero partì anans ëd vojàutri, e i arseivreve con gòj tuti coj ch’a son partì apress ëd vojàutri për col leugh sant. Ambelelà i sareve ‘dcò arvëstì ‘d glòria e ‘d majestà - rendù degn ëd compagné ‘l Rè dla glòria. Cand Chiel midem a vnirà an sle nivole al son ëd la tromba[8], coma ‘n sù j’ale dël vent, i vnireve con Chiel! E cand che Chiel a sarà astà an sël tròno dël giudissi, i sareve astà là con Chiel[9]. Vera, e cand che Chiel a përnunsierà la sentensa contra tuti coj ch’a fan lòn ch’a l’é nen giust[10], ch’a sìo d’àngej o d’òm, vojàutri i l’avreve ‘dcò na vos an col giudissi, përchè lor a j’ero ‘d nemis tant ëd Chiel coma d’ vojàutri. Parèj i sareve për sèmper con chiel[11]!

Ore, mentre ch'as avzinavo al Cancel dël Cel, vardé coma na compagnìa ‘d l’Armeja dël Cel a l’é seurtìa për andeje ‘ncontra. Ij doi Splendrient a l’han ësclamà: “Costi-sì a son j’òm ch’a l’han vorsuje bin a Nosgnor mentre ch’a j’ero ant ël mond, e ch’a l’han chità tut për Sò sant Nòm. Chiel a l’ha mandane a ciapeje e i l’oma mnaje fin-a sì ant sò viage tant desiderà, përchè i peudo intré e vardé con gòj la facia ‘d sò Redentor.

Anlora cola compagnìa dl’Armeja dël Cel a l’ha crijà: “A l'han arseivù na benedission granda coj ch'a son anvità a la festa 'd nòsse dl'Agnel[12]!”. A costa mira, vàire dij trombetié dël Rè a son sortije ancontra. A l’ero vestì ‘d veste 'd lin bianch e fin ch'a splendriss, e con vos fòrte e melodiose a l’han cantà ‘d làude e tut ël Cel a na fasìa arson. Costi trombetié a l’han dàit ël bin-evnù a Cristian e Sperante des-mila vire! Fàit lolì, a son butasse dantorn ai Pelerin coma për feje la guardia e mneje ant ël pì àut dël Cel - a l’era coma se tut ël Cel a fussa calà për ancontreje! Parèj, donca, a son andàit anans ansema. Mentre ch’a marciavo, costi trombetié con ëd son argiojssant e con ëd gest magnifich a vëdd-se, a l’han fàit comprende a Cristian e Sperante vàire ch’a j’ero ij bin-ëvnù ant soa compagnìa - e vàire ch’a l’era granda soa gòj d’arsèiv-jë.

Ore Cristian e Sperante a l’era coma se ‘l Cel con col ëstrop d’àngej a l’avèissa travundaje e quataje con soe vos melodiose. Ambelelì lor a l’avìo ‘dcò la Sità an bela vista e a l’era coma se a sentèisso tute le campan-e dla Sità a soné a baudëtta për deje ‘l bin-ëvnù. A l’ero dzortut ancoragià dal pensé coma ch’a l’avrìo podù logé propri lì e con che compagnìa - e për tuta l’eternità! As podrìa nen con la piuma o con la lenga deje espression a la gòj gloriosa ch’a-i era. Ora, dzora dël Cancel a-i era n’iscrission con letre d’òr ch’a disìa: “Che 'd boneur ch'a l'han coj ch’a ubidisso ai Sò comandament e che për lòn a l’han ël drit ëd mangé ‘l frut ëd l’erbo dla vita e ch’a l’é consentije d’intré për le pòrte ant la Sità[13]”.

Peui i l’hai vëddù an mè seugn che lë Splendrient a l’han ciamaje ‘d presentesse al Cancel. Cand ch’a l’han falo, cheidun a l’ha butà la testa fòra për vëdde chi ch’a l’era rivà. A l’ero Enoch, Mosè, Elìa e d’àutri. A l’han dije: “Costi Pelerin-sì a son rivà da la Sità ‘d Dëstrussion për l’amor ch’a l’han për ël Rè dël Cel!”. Alora minca un Pelerin a l’han ësporzuje ‘l Sertificat ch’a l’avìo arseivù a l’inissi ‘d sò viage. Costi sertificat a son ëstàit portà al Rè che, cand ch’a l’ha lesuje, a l’ha dit: “Andova ch’a son coj òm?”. “A son là ‘dnans al Cancel dl’intrada”. Alora ‘l Rè a l’ha comandà. “Ch’as deurbo le pòrte a tuti coj ch’a son giust - che ai fedej a-j sìa consentì d’intré!”.

Ore, i l’hai vëddù an mè seugn che coj doi òm a son intrà dal Cancel. E varda ‘n pò, tòst ch’a son intraje, a son ëstàit trasfigurà, e a son ëstàit vëstì ‘d ròbe ch’a bërlusìo tanme d’òr. A l’han ëdcò daje ai Pelerin d’arpe e ‘d coron-e. J’arpe a l’ero për l’adorassion e le coron-e coma marca d’onor. Peui i l’hai vëddù an mè seugn che tute le campan-e dla sità a so butasse torna a soné ‘d gòj, e ai Pelerin a l’han dije: “Vnì, foma festa ansema[14]!”. I l’hai ‘dcò sentì Cristian e Sperante che, lor midem, a cantavo con vos àuta: “"Benedission, onor, glòria e potensa a van ëd drit a col ch'a l'é setà an sël tròno e a l'Agnel për ij sécoj dij sècoj[15]!".

Ora, giusta cand che ‘l cancel a l’é staje dovertà, i l’hai vardane ‘ndrinta e, varda ‘n pò, la Sità a bërlusia tanme ‘l sol! Le stra a l’ero sternìe d’or e a-i marciavo tanti òm ch’a l’avìo ‘d coron-e an sla testa, branch ëd palma an man, e ‘d’arpe d’òr për canté ‘d làude! A-i era ‘dcò d’esse angelich con dj’ale e lor a ‘rpetìo sensa interussion: “Sant, sant, sant, a l’é Nosgnor Dé tut-potent, ch’a l’era, ch’a l’é e ch’a l’ha da vnì[16]”. Apress ëd lòn, ël Cancel a l’é stàit torna sarà. Cand ch’i l’hai vëddulo, i l’avrìa tant vorsù esse an tra cola gent là ‘ndrinta!

Ora, mentre ch’i beicava tute ste ròbe, i l’hai virà la testa për vardé ‘ndré e i l’hai vëddù Ignoransa ch’a l’era rivà an sla broa dël fium. A l’ha travërsà ‘l fium sensa gnanca la metà dle dificoltà ch’a l’avìo avù Cristian e Sperante. A l’é tutun capità che giusta ambelelì a-i era ‘n dëstraverseur ch’as ciamava Van-a Speransa e ch’a l’avìa giutà Ignoransa a passé col fium. Peui i l’hai vëddù Ignoransa ch’a l’era montà për la colin-a e ch’a l’era presentasse daspërchiel ëdnans al Cancel dël Cel. Ambelelà a-i era gnun a deje ‘l minim segn ëd bin-ëvnù e d’ancoragiament. A col Cancel a l’ha bin sonà ‘l ciochin e a pensava ch’a-j fussa bin tòst consentì d’intreje. Da l’àutra banda a-i era d’òm ch’a vardavo e ch’a l’han ciamaje: “Da ‘ndova ch’it ven-e? Lòn ch’it veule?”. E chiel a l’ha rësponduje: “I l’hai mangià e beivù a la presensa dël Rè e Chiel a l’ha dotrinà an nòstre stra[17]!”. Peui a l’han ciamaje s’a l’avèissa ‘l Sertificat, parèj ch’a l’avèisso mostralo al Rè. A l’ha bin sërcalo s’a l’avèissa adòss, ma a l’ha trovalo nen. Alora a l’han ciamaje: “L’has-to ‘n Sertificà o nò?”. L’òm, contut a l’ha savù pì nen còsa rësponde. Parèj a l’han parlà al Rè a propòsit d’Ignoransa, ma ‘l Rè a l’ha pa vorsù calé giù a rëscontrelo. Al contrari, a l’ha comandà ai doi Splendrient ch’a l’avìo mnà Cristian e Sperante a la Sità, d’andé a ciapé Ignoransa, gropelo man e pé, portelo via e campelo fòra 'nt ël top, anté ch'a-i é da pioré e da argrigné ij dent[18]. Parèj a l’han ciapà Ignoransa e a l’han trasportalo ant l’ària fin-a a la Pòrta ch’a-i é dacant ëd la colin-a, e a l’han campalo fòra!

Peui i l’hai vëddù ch’a-i era na stra ch’a portava drit a le pòrte dl’Anfern, coma ch’a-i era ‘dcò da la sità ‘d Dëstrussion! Parèj i l son dësvijame e, varda ‘n pò, a l’era tut un seugn!

Nòte

modifiché
  1. ↑ Ebrèo 1:14.
  2. ↑ Cfr. Ebrèo 12:22 - “I seve vnùit a la montagna ‘d Sion, a la sità dël Dé ch’a viv, la Gerusalem dël cel, a mijé d’àngej ch’a fan festa e ch’a s’arlegro”.
  3. ↑ Ebrèo 12:23.
  4. ↑ Arvelassion 21:4.
  5. ↑ Cfr. 1 Corint 1:30 - “Nosgnor a l'ha butave 'n comunion con Crist Gesù. Për nòstr benefissi Nosgnor a l'ha fàit che chiel midem a fussa nòstra sapiensa, giustissia, santificassion e redension”.
  6. ↑ Cfr. 1 Gioann 3:2 - “Car ij mè amis! I soma già fieuj ëd Nosgnor, ma chiel a l'ha 'ncora nen mostrane coma ch'i saroma 'nt ël moment che 'l Crist as manifestrà. I savoma mach ch'i smijeroma a chiel, përchè i lo vëdroma tal coma ch'a l'é”.
  7. ↑ Roman 6:19.
  8. ↑ “... përchè 'l Signor, chiel midem, con un crij ëd comand, con na vos d'arcàngel e con la tromba 'd Nosgnor, a calerà giù dal cel, e coj ch'a j'ero mòrt an Crist a arsussiteran për ij prim; peui coj che an tra ‘d nojàutri i saroma an vita, i saroma 'dcò sùbit trasportà ansem a lor su an sle nìvole për ancontré 'l Signor ant l'aria. Parèj i saroma për sèmper con chiel. Consoleve, donca, l'un l'àutr con coste paròle-sì” (1 Tessalonicèis 4:16-18),
  9. ↑ Cfr. Luca 22:28-30 - “Ora vojàutri i seve coj ch’i l’eve tenuve bon con mi ant ij moment ëd preuva. pròpi coma mè Pare a l’ha acordame un Regn, adess mi iv acòrdo ‘l drit ëd mangé e ‘d bèive a mia tàula an mè Regn. E vojàutri i sareve setà an sù ‘d tròno për giudiché le dòdes tribù d’Israel”.
  10. ↑ Cfr. Maté 13:41 - “Ël Fieul ëd l'Óm a mandrà ij sò àngej e lor a sarbiaran da sò Regn tut lòn ch'a l'é càusa 'd pecà ansem a coj ch'a fan lòn ch'a l'é nen giust”.
  11. ↑ 1 Tessalonicèis 4:17.
  12. ↑ Arvelassion 19:9.
  13. ↑ Cfr. Arvelassion 22:14 - “Che 'd boneur ch'a l'han coj ch’a l’han avù la ròba netià. A lor a-j sarà consentì d’intré për le pòrte dla sità e ‘d mangé ‘l frut ëd l’erbo dla vita”.
  14. ↑ Maté 25:23.
  15. ↑ Arvelassion 5:13.
  16. ↑ Arvelassion 4:8.
  17. ↑ Cfr. Luca 13:26: “I l’oma mangià e beivù an toa presensa, e ti ‘t l’has dotrinà an nòstre contrà”.
  18. ↑ Maté 22:13.
Pijàit da «https://pms.wikisource.org/w/index.php?title=Document_dla_fej_cristian-a/La_Stra_dël_Pelerin/Capìtol_27&oldid=36065»