Document dla fej cristian-a/La Stra dël Pelerin/Capìtol 25

Artorn

---

Prima pàgina

La Stra dël Pelerin

Capìtol: 1 - 2 - 3 - 4 - 5 - 6 - 7 - 8 - 9 - 10 - 11 - 12 - 13 - 14 - 15 - 16 - 17 - 18 - 19 - 20 - 21 - 22 - 23 - 24 - 25 - 26 - 27

25. La Tèra ‘d Beulah

Ore, i l’hai vëddù an mè seugn, che ij Pelerin a j’ero, a sta mira, dëdlà dël Teren dl’Ancantament e ch’a j’ero intrà ant ël pais ëd Beulah^[1], dont l’aria a l’era motobin dossa e agreàbil. Mentre che sò camin a passava dirèt travers ëd la Tèra de Beulah, lor as arlegravo ‘d podèj resté për un pò an col bel pais. Ambelelì a l’era pròpi bel ëd sente sèmper ël cant ëd j’osèj. Minca dì a vëddìo s-cionfé dle fior neuve e a sentìo ‘l cant ëd la tórtola^[2]. An cost pais ël sol a splendriss dì e neuit. Sicoma ch’a l’era lontan da la Val ëd l’Ombra dla Mòrt e fòra da la portà dël Gigant Dësperassion, ël Castel dël Dubi as vëddìa mach an lontanansa. A l’han ëdcò rëscontraie vàire dj’abitant ëd cola Sità - përchè a-i passavo soens jë Splendrient, sicoma ch’as trovava al confin dël Cel. An costa Tèra a l’era arnovasse ‘l contrat an tra la Sposa e lë Spos. Pròpi parèj, ambelessì “‘l Signor a s'arlegra tanme në spos ch'a s'arlegra 'd soa fomna^[3]”. A-i mancava nen pan o vin an col pais, përchè a-i trovavo n’abondansa ëd tut lòn ch’a l’avìo sërcà an tut sò pelerinage. Ambelessì lor a podìo sente àute le vos ch’a vnisìo da la Sità, e ch’a disìo: “Dì al pòpol d'Israel: Vardé: vòstr Salvator a l'é an camin ch'a riva. Vardé, chiel a pòrta 'dcò n'arcompensa^[4]”. Ambelessì tùit j’abitant dël pais a-j ciamavo: "Ël pòpol sant", "Coj ch' ël Signor a-j guerna", "j'Arsërcà^[5]".

Ore, mentre ch’a marciavo an costa tèra, ij nòstri pelerin as arlegravo pì che mai a l’avèisso fàit ant le part precedent ëd sò viage. Avzinand-se a la Sità, a n’avìo na vista pì precisa. A l’era stàita fabricà ‘d perle e ‘d pere pressiose - e la strà granda dla Sità a l’era d’òr pur^[6]. Parèj, për càusa dlë splendrior natural ëd la Sità, e j’arfless che ij ragg dël sol dzura ‘d chila, Cristian a l’é dventà malavi d’amor tant ch’a n’avìa anvìa ‘d riveie. Dcò Sperante a l’ha ciapà dontré sfite dla midema maladìa. A l’é për lòn ch’a son restaie për un pò. Për l’anvìa ch’a n’avìo a crijavo: “S'i dovèisse mai trové mè amor, dije che mi i son malavi d'amor për chila^[7]!”.

Ore, avend arciapà ‘n pò pì ‘d fòrsa e mej an condission ëd soporté soa maladìa d’amor, a son andàit pì anans an sla stra e a son avzinasse sèmper ëd pì a la Sità. A l’han vëddù ‘d vërzé, ‘d vigne e ‘d giardin - e soe pòrte as dovertavo an su la Via Granda. Parèj, rivand an sù costi pòst, varda ‘n pò, a l’han trovaie là ‘l giardiné - e ij Pelerin a l’han ciamaje: “Ëd chi ch’a son coste vigne e giardin magnifich?”. Ël giardiné a l’ha rësponduje: “A son dël Rè, e a son ëstàit piantà sì për Soa delìssia - e ‘dcò përchè ij Pelerin as arlamèisso”. Anlora ‘l giardiné a l’ha mnaje ant le vigne e a l’ha ansigaje ‘d rinfranchesse con le galuparìe ch’a l’avìo trovaie. A l’ha mostraje ‘dcò le lèje dël Rè e le tòpie anté che ‘l Rè a-i vnisìa për amusesse. A l’é parèj che lor a son ëstàit lì e a l’han trovà da deurme. Ore, i l’hai vëddù an mè seugn che, mentre che lor a durmìo, a parlavo fin-a ‘d pì ch’a l’avèisso falo an tut sò viage! Mentre che mi i arfletìa am sù col fenòmeno stravis, ël giardiné a l’ha dime: “Përchè ‘t ses tant surprèis ëd lòn? A l’é la natura dl’uva ‘d coste vigne cola d’andé giù dossa ‘nt la boca e ‘d fé che ij làver ëd coj ch’a deurmo as buto a parlé parèj”.

Pi tard i l’hai vëddù che cand che ij Pelerin a son dësvijasse, a son prontasse për andé sù a la Sità. Tutun, com i l’hai già dit, l’arbate dël sol an sla Sità - përchè la Sità a l’era d’or pur - a l’era tan fòrt che lor a podìo pa ‘ncora fisseje dzora j’euj, ma mach për ël mojen ëd në strument fàit a pòsta për lòn.

Parèj i l’hai vëddù, mentre che lor a ‘ndasìo anans - che doi òm, con ëd vestimente coma d’òr ch'a sbërlusavo 'd lus^[8] a son andaje ‘ncontra. Ëdcò soa facia ‘d lor a lusìa coma ‘l sol. Costi òm a l’han ciamaje ai Pelerin da ‘ndoa ch’a vnèisso - e lor a l’han dijlo. A l’han ‘dcò ciamaje ‘ndoa ch’a l’avèisso logià, e dle dificoltà e perìcoj, dle consolassion e dij piasì ch’a l’avìo ancontrà arlongh ëd la strà - e a l’han dijlo.

Peuj coj òm a l’han dije: “I l’eve ‘ncora doe dificoltà ‘d pì da afronté, e peui i sareve rivà ant la Sità!”. Cristian e Sperante a l’han ciamà a coj òm ëd compagneje - e a l’han dije ch’a l’avrìo falo. “Ma,” a l’han giontà: “i l’eve da argionze la Sità për ël mojen ëd vòstra fede”. Parèj i l’hai vëddù an mè seugn ch’a son tùit andait anans ansema, fin-a tant ch’a son rivà a la vista dël cancel ëd la Sità.

Nòte

1. Ant la Bibia, ël nòm Beulah a parëss mach an Isaia 62:4 “Mai pì it saras ciamà "La sità bandonà" o "Tèra 'd desolassion". Tò nòm neuv a sarà: "Sità delissia 'd Nosgnor" e "La sposa 'd Dé", përchè an ti Nosgnor a treuva soa delissia e at vorerà tanme soa sposa”. An ebràich “la sposa ‘d Dé” a l’é “Beulah”. La parola ebraica Beulah (בְּעוּלָה) significa sposà e a l’é simbol ëd la relassion ristabilìa an tra Dè e Sò pòpol, coma cola ‘n na sposa con sò spos. Cfr. ëdcò Salm 23:6; Ebrèo 11:16; Arvelassion 21:2.
2. Cfr. Cantich 2:10-12 - “Le fior a sponto da la tèra, Ant le vigne a l'é rivà 'l temp ëd la povura. As sent la tórtola ch'a canta për ij camp”.
3. Cfr. Isaia 62:5 - “Ij tò fieuj a faran anvers ëd ti un giurament ëd fidelità, Gerusalem, pròpi tanme 'n giovnòt ch'as angagia con na giovna. Antlora 'l Signor a s'arlegrerà an ti tanme në spos ch'a s'arlegra 'd soa fomna”.
4. Isaia 62:11.
5. Isaia 62:12.
6. Cfr. Arvelassion 21:21.
7. Cantich 5:8. A arcòrda ‘dcò Filipèis 1:21-23 - “Për mi 'l vive a l'é Crist e 'l meuire a l'é 'n guadagn. Ma s'a l'é ùtil për mia euvra ch'i seguito a vive 'nt ël còrp, dabon i savrìa propi nen còsa serne. I son pressà da le doe part: s'a fussa për mi, i sarìa bin pront a dëslogé e d'esse ansema a Crist. Costa-sì a sarìa la còsa motobin pì bon-a”.
8. Cfr. Luca 24:4 - “Ora a l'é rivà che, antramentre ch'a savìo nen còsa pensé ‘d lòn, a l'improvista a son ancòrzusse ch'a-i ero davzin ëd lor dòi òm con ëd vestimente ch'a sbërlusavo 'd lus”; Maté 17:2 “E, là, an presensa 'd lor, Gesù a l'é stàit trasfigurà. Sò visagi a lusìa coma 'l sol e soa vestimenta a l'é vnùa bianca coma la lus”.