La Bibia piemontèisa/Testament Vej/Giona/Giona 1

←Abdìa

La Bibia piemontèisa Giòna

Giòna 2→

La Bìbia piemontèisa - Giòna 1

1

Giòna as arvira a soa mission

¹La paròla 'd Nosgnor a l'é stàita adressà a Giòna, fieul d'Amitai^[1]. Nosgnor a l'ha dije: ²"Àuss-te e và a Ninive, la sità granda, e ambelelì nunsia mè giudissi ‘d condan-a contra 'd cola gent, përchè mi i peudo pì nen soporté soa gramissia^[2] 'd lor".

³Giòna, nopà, a l'é butasse an camin për ëscapé a Tarsis, leugn da Nosgnor. A l'é calà a Giafa, andova ch'a l'ha trovà 'n bastiment ch’a duevìa andé da cole bande. Parèj a l’ha pagane ‘l pressi dël passage e a l’é ambarcasse con coi marinar për ëscapé da la presensa ‘d Nosgnor^[3].

⁴Nosgnor, contut, a l'ha dëscadnà an sël mar un vent fòrt^[4] e a l'é vnùita an mar na tempesta gròssa, a la mira che 'l bastiment a stasìa për dësblesse. ⁵Ij marinar, ësburdì, parèj a l'han anvocà tùit ij sò dio e a l'han campà a mar lòn ch'a l'avìo an sla nav për ëslegerila.

Giòna, antant, calà ant ël pòst pì stërmà dël bastiment, a l'é cogiasse e a l’é butasse a deurme dla quarta. ⁶Anlora a l'é avzinassje 'l cap dl'echipagi e a l'ha dije: "Còs fas-to andurmì përparèj? Àuss-te, prega tò dio! Peul d'esse che chiel a penserà a nojàutri e i androma nen a meuire!".

⁷Peui a son disse an tra'd lor: "Vnì, campoma le sòrt^[5] për savèj për colpa 'd chi a l'é ancapitane sto maleur". A l'han tirà la sòrt e la sòrt a l'é tombà ansima a Giòna. ⁸A l'han ciamaje: "Anlora ‘l colpèivol a l’é ti! Còs ha-lo portate ambelessì? Da 'ndova vènes-to? Ëd che gent fas-to part?”. ⁹Chiel a l'ha rëspondù: "I son n'ebreo^[6] e a l'é Nosgnor ch'i adòro^[7], ël Dé dël cel^[8], col ch'a l'ha fàit ël  mar e la tèra".

¹⁰Parèj, cand ch’a l’ha spiegaje che chiel a scapava vìa da la presensa 'd Nosgnor, tùit a son ëstàit ciapà da na gran tëmma e a l'han ciamaje: "Coma l’has-to podù fé na ròba parèj?".

¹¹A l'han dije: "Còs ch'i l'oma da fé përchè ch'as calma 'l mar, ch'a l'é contra 'd nojàutri?”. An efet, ël mar a l'era sèmper pì furios. ¹²Chiel a l'ha dije: "Pijeme e campeme a mar, e 'l mar che adess a l'é contra 'd vojàutri as pasierà, përchè mi i lo sai che sta tempesta gròssa a l'ha ciapà vojàutri për colpa mia".

¹³Coj òm, a fòrsa 'd remé a sërcavo 'd vagné la riva, ma a-j la fasìo nen përchè 'l mar a chërsìa sèmper 'd pì contra 'd lor. ¹⁴Anlora a l'han amplorà Nosgnor e a l'han dije: "Signor! Fane nen meuire për motiv dij pecà dë st’òm-sì e dà pa a nojàutri la colpa ‘d soa mòrt. Signor! Ti ‘t l’has mandà costa tempesta dzora 'd chiel për toe bon-e rason^[9]!”

¹⁵Anlora a l'han ciapà Giòna e a l'han campalo a mar e tut sùbit 'l mar a l'ha pasià soa burià. ¹⁶Për lòn ch’a l’é capitaje, coj òm a l'ha avù na gran tëmma 'd Nosgnor Dé, a l'han ësmonù 'd sacrifissi a chiel e a l'han faje ‘d vot^[10].

¹⁷Nosgnor, contut, a l'ha vorsù che un pess gròss a travondèissa Giòna; Giòna a l'é restà ant la pansa 'd col pèss tre di e tre neuit^[11].

Nòte

1. Cfr. 2 Rè 14:25.
2. O “përversità”, “malìssia”.
3. N’amprèisa ch’a l’é pa possibil: “ S'i dovèissa volé via an su j'ale 'd primalba e pijé residensa dl'àutra part dël mar, fin-a là ti 't ëm farìe companìa e toa man drita am ciaprìa” (Salm 139:9-10).
4. Giòna a rend testimoniansa che Nosgnor a l’é ‘l Creator e ’l Signor dël mar (Cfr. Génesi 1:10,23; Surtìa 14:21; March 4:41).
5. Coma ‘n métod ëd divinassion e për conòsse ‘l vorèj ‘d Nosgnor, tiré a sòrt a l’era nen antërdì ant l’antich Israel, përchè chiel a l’é sovran fin-a an “sl’asar” dël tiré a sòrt (Nùmer 26:55; Giosuè 18:6-10; Neemìa 16:33; At 1:24-26).
6. Giòna as identìfica an dij tèrmin étnich (Génesi 40:15; Surtìa 1:19; 3:18; 10:3).
7. O “A l’é dël Nosgnor ch’i-j l’hai timor”. Sò Dé, ël Signor, contut, a l’é pa na divinità dla soa përson-a, famija o nassion, ma ‘l Dé ùnich ëd l’Univers, Creator dël cel, dël mar, ëd la tèra.
8. Cfr. Génesi 24:3-7; 2 Crònache 36:23; Esdra 1,2; Neemìa 1:4,5,24.
9. O “përchè Ti, Nosgnor, it fase conform a tò vorèj”.
10. O “ëd promësse”.
11. Gesù as arfà al lìber ëd Giòna për nunsié la vrità a rësguard ëd sò mëssage e mission. (Maté 12:38-41; 16:4; Luca 11:29:32). Gesù a parla dël “segn dël profeta Giòna” pa mach për arfesse al temp che Giòna a l’era stàit ant la pansa dël pèss (Maté 12:39-40) ma ‘dcò a l’efet ëd la predicassion ëd Giòna. Sensa ‘l benefissi d’un segn miracolos, ij Ninivita a l’avìo arconossù che ‘l message ‘d Giòna a l’avìa n’autorità divin-a e për lòn a l'han rëspondùje con la penitensa.