La Bibia piemontèisa/Testament Vej/Surtia/Surtia 3

←Surtìa 2

La Bibia piemontèisa Surtìa (Èsod)

Surtìa 4→

Surtìa

3

La Bìbia piemontèisa - Surtìa 03

Nosgnor a ciama Mosè: ël rovèj sfiamant

¹Mosè a pasturava jë strop ëd sò mëssé Getro, sacerdòt ëd Midian. Un di ch’a l’avìa mnà jë strop për ël desert, a l’é rivà davzin a l'Horeb^[1], la montagna ‘d Nosgnor. ²A l’é là che n’àngel ëd Nosgnor a l’é comparije 'nt un feu sfiamant da ‘n mes a na ronza. Contut che 'l busson a l’era tut anvlupatà da le fiame, as consumava nen e Mosè a l’é restane dël tut anciarmà da sta vision. ³A disìa: “Coma ch'a l’é che sta ronza as consuma pa? I l’hai pròpi da andé a beiché davzin: i capisso nen”. ⁴Cora che Nosgnor a l’ha vëddù che Mosè a s’avzinava për rendse mej cont ëd lòn ch’a 'ncapitava, Nosgnor a l’ha ciamalo da ‘n mes dël busson: “Mosè, Mosè!”. A l’ha rësponduje: “Vard-me sì!”. ⁵Nosgnor a l’ha dije: “Avzinte pa! Gavte mach le sàndole dai pé, përchè ‘l leugh anté ch’i të stas a l’é sacrà!”. ⁶E a l’ha giontà: “Mi i son ël Dé ‘d tò pare, ël Dé d’Abraham, ël Dé d’Isach, e ‘l Dé ‘d Giacòb!”. Cora ch’a l’ha sentù lòn, Mosè a l’é quatasse la facia përchè a l’avìa tëmma ‘d vardé Nosgnor”. ⁷Nosgnor a l’ha dije: “I l’hai bin vëddù ‘l crasament ch’a patiss mè pòpol an Egit e i l’hai sentù ij sò crij d’agiut për colpa dij sò craseur. I conòsso ij sò patiment. ⁸A l’é për lòn ch’i son calà për delivrelo dal podèj ëd j’Egissian e për ëmnelo fòra da l’Egit vers a ‘n pais bon e spassios, un pais ch’a cola ‘d làit e d’amel. A l’é ‘l pais andova ch’ adess a stan ij Cananita, j’Hitita, j’Amorita, ij Perisita, j’Evita e ij Gebusé. ⁹Ij crij dj’Israelita a son montà fin-a a mi e i l’hai vëddù coma che j’Egissian a-j craso. ¹⁰Ore, donch, it mando dal Faraon. Ti ‘t l’avras da fé seurte da l’Egit j’Israelita, mè pòpol!”^[2].

Nosgnor a fida a Mosè na mission

¹¹Mosè, contut, a l’ha dit a Nosgnor: “Chi son-ne mi pr’ andé a trové ‘l Faraon e fé seurte j’Israelita da l’Egit?”. ¹²Nosgnor a l’ha rësponduje: “I sarai mi ch’it compagnerai, e përchè ti ‘t vëdde ch’i son mi midem a mandete, it dago sto segn-sì: Cora ch’it l’avras fàit seurte ‘l pòpol d’Israel, a sarà ambelessì, an su sta montagna, ch’im rendreve l’adorassion”. ¹³Mosè a l’ha dit a Nosgnor: “Cora ch’i andrai a trové j’Israelita e i-j dirai: ‘Ël Dé dij vòstri antich^[3] a l’ha mandame da vojàutri’, se lor am ciamo: ‘Col ch’a l’é sò nòm? Lòn ch’i l’hai da rëspondje?”. ¹⁴Anlora Nosgnor a l’ha dit a Mosè: “I son col ch’i son^[4]”. E a l’ha giontà: “Dije a j’Israelita: ‘A l’é 'Mi-i-son^[5]' ch’a l’ha mandame da vojàutri”.

¹⁵Nosgnor a l’ha ‘dcò dije a Mosè: “Dije a j’Israelita: ‘Ël Signor, ël Dé dij vòstri antich, ël Dé d’Abraham, ël Dé d’Isach e ‘l Dé ‘d Giacòb, a l’ha mandame. Sto-sì a l’é mè nòm për sèmper. A l’é con sto nòm-sì che tute le generassion a m’anvocran. ¹⁶Adess va e buta 'nsema j’ansian d’Israel e dije: ‘Nosgnor, ël Dé dij vòstri antich, ël Dé d’Abraham, d’Isach e ‘d Giacòb, a l’é mostrasse a mi e a l’ha dime: I l’hai ciapà l’arsolussion d’antërven-e a vòst favor, përchè i l’hai vëddù com i seve tratà an Egit. ¹⁷I faso la promëssa ‘d delivreve dal crasament ch’i patisse an Egit, për ëmneve ant ël pais dij Cananita, dij Hitita, dj’Amorita, dij Perisita, dj’Evita e dij Gebusé, un pais ch’a cola ‘d làit e d’amel. ¹⁸J’Israelita at ëscotran e antlora ti e j’ansian d’Israel i andreve a trové ‘l rè d’Egit e i-j direve: ‘Nosgnor, ël Dé dj’Ebreo, a l’é mostrasse a nojàutri. I l’oma d’andé ant ël desert, a na distansa ‘d tre dì ‘d marcia, për smon-e ‘d sacrifissi a Nosgnor, nòst Dé. ¹⁹I lo sai bin che ‘l rè d’Egit av lass-rà pa seurte se nen për fòrsa. ²⁰Parèj mi i antërvenrai con potensa^[6] contra l’Egit për realisé an mes a lor d'ògni sòrt ëd portent, e a la fin chiel av farà seurte. ²¹Pì ‘d lòn, i farai an manera che j’Egissian av vardo con favor e vojàutri i l’avreve nen d’andev-ne a man veuide. ²²Che minca na fomna israelita a ciama ai sò vzin egissian e a le fomne forëstere ch’a stan an vòstra ca, ëd ròba d’òr, d’argent e ‘d vestiari. I la butreve a còl ai vòstri fieuj e a vòstre fije, e parèj i dëspojereve j’Egissian ëd soe richësse 'd lor^[7].

Nòte

1. O “Sinai”.
2. 3:2-10 cfr.At 7:30-34.
3. Cfr. Surtìa 6:2-3.
4. " ויאמר אלהים אל משה אהיה אשר אהיה ויאמר כה תאמר". Ant la version greca dla Septuaginta, sossì a l'é voltà coma: "I son l'esse" [καὶ εἶπεν ὁ θεὸς πρὸς Μωυσῆν ᾿Εγώ εἰμι ὁ ὤν· καὶ εἶπεν Οὕτως ἐρεῖς τοῖς υἱοῖς Ισραηλ ῾Ο ὢν ἀπέσταλκέν με πρὸς ὑμᾶς] D'àutri a volto: "O “I sarai col ch’i sarai”.
5. Cfr. Arvelassion 1:4,8.
6. O "con ël podèj ëd mia man".
7. 3:21-22 cfr.Surtìa 12:35-36.