La Bibia piemontèisa/Testament Neuv/At/At 4

←At 3

La Bibia piemontèisa J'At dj'Apòstoj

At 5→

La Bìbia piemontèisa - At 04

J’At dj’apòstoj

4

La catura e 'l process ëd Pero e 'd Gioann

¹Antant che Pero e Gioann a parlavo al pòpol, a son rivà ij sacerdòt, ël cap ëd le guardie dël templi e ij Saducé. ²A l'avìo 'n gran fastidi^[1] che Pero e Gioann a nunsièisso al pòpol l'arsurression dai mòrt, che già a l'era realisasse an Gesù. ³Parèj a l'han faje aresté e, dàit ch'a l'era già sèira, a l'han butaje 'n përzon fin-a a la matin dòp. ⁴Diversi 'd coj ch'a l'avìo sentù sò mëssagi^[2] a l'han chërduje, e 'l nùmer dij chërdent a l'è chërsù fin-a a apoprè sinchmila òm, sensa conté le fomne e ij cit. ⁵Ël di dòp, a l'é radunasse a Gerusalem ël consèj dij governator, ëd j'ansian e djë scriba, ⁶con Annas, ël grand sacerdòt, Caifas, Gioann, Sander, e d'àutri mèmber ëd la famija dël grand sacerdòt. ⁷A l'han portà Pero e Gioann dë 'dnans ëd lor e a l'han ciamaje: "Con che podèj e an nòm ëd chi i l'eve fàit sossì?". ⁸Anlora Pero, pien dë Spìrit Sant, a l'ha dije: "Governator dël pòpol e vojàutri j'ansian d'Israel; ⁹È-lo chi soma esaminà ancheuj për ël bin ch'i l'òma fàit a n'òm stropi? Veuleve savèj an che manera a l'é stàit varì? ¹⁰Lassé ch'i fortisso a tuti voi e a tut ël pòpol d'Israel che col òm a l'é stàit varì grassie al nòm ëd Gesù Crist ël Nasaré, che vojàutri i l'eve butà 'n cros, ma che Nosgnor a l'ha arsussitalo dai mòrt. ¹¹A l'é 'd chiel ch'a parlo lë Scriture anté ch'a diso: 'La pera che vojàutri ij costrutor i l'eve lassà da banda^[3], a l'é dventà la pera la pì amportanta^[4]'.¹²La salvassion as peul trovesse an gnun d'àutri, përchè, sota 'l cel, a l'é nen dàit a j'òm d'àutri nòm ch'a peusso salvene".

¹³Cand ch'a l'han vëddù l'ancalura 'd Pero e 'd Gioann e a son rendusse cont che coj dòi òm a l'ero dij popolan sensa istrussion, a na son restà maravijà e a l'han arconossù ch'a l'ero pròpi stàit con Gesù. ¹⁴Vëddend, peui, che l'òm ch'a l'era stàit varì a l'era lì present ansema a lor, a l'han savù dije contra pì gnente. ¹⁵Anlora a l'han faje seurte fòra dal Sinedri e a son butasse a dëscute an tra 'd lor. ¹⁶"Còsa l'omne da fé con sta gent-sì?" as disìo l'un l'àutr, "Ël miràcol ch'a l'han fàit a l'é ciàir e la neuva a l'é spantiasse an tuta Gerusalem: i podoma nen neghelo. ¹⁷Ma për nen fé core la vos ancora 'd pì, a venta ch'i-j mnassoma 'd parlé pì a gnun ant ël nòm ëd col Gesù". ¹⁸Avendje donca torna ciamà, a l'han comandaje 'd pì nen parlé 'd gnun-a manera nì 'd mostré an nòm ëd Gesù. ¹⁹Ma Pero e Gioann a l'han replicà: "Giudiché s'a l'é giust dë 'dnans a Nosgnor che noi i ubidisso a vojàutri pitòst che a Dé, ²⁰përché i podoma pa nen fé divers che dì le còse ch'i l'oma vëddù e sentù". ²¹Anlora a l'han lassaje andé mach con d'àutre mnasse, nen trovanda coma ch'a podrìo castigheje, e lòn përchè a l'avìo tëmma dël pòpol, da già ché tuti a dasìo glòria a Nosgnor për lòn ch'a l'era rivà. ²²L'òm ch'a l'era stàit varì con sto segn miracolos a l'avìa pì 'd quarant'agn.

Ij dissépoj 'd Gesù a prego për arsèive 'd coragi

²³Ore, apress d’esse stàit liberà, a son andàit a la viarà dai sò, e a l'han contaje tut lòn che ij sacerdòt e j'ansian a l'avìo dije. ²⁴Pen-a ch'a l'han sentulo, a l'han elevà tùit ansema la vos a Nosgnor e a l'han dit: "Sovran Signor! Ti 't ses ël Dé ch'a l'ha fàit ël cel e la tèra, ël mar e tute le còse ch'a-i son^[5]. ²⁵Ti 't l'has dit për boca 'd Tò sërvent David: 'Përché a son-ne tant agitasse le nassion e ij pòpoj han-ne progetà 'd còse veuide? ²⁶Ij rè dla tèra a l’han pijà posission e ij prinsi a son butasse ansema për deje contra a Nosgnor e contra Sò Crist^[6]'. ²⁷An efet, contra 'd tò sant Fieul Gesù, ch'it l'has consacralo^[7], a son radunasse Eròd^[8] e 'l governator Ponsio Pilat^[9], con ij pagan e 'l pòpol d'Israel, ²⁸për feje tut lòn che toa man e tò consèj a l'avìo già anans determinà, conforma a tò volèj, ch'a fusso fàite. ²⁹Adess, donca, Signor, varda coma lor a mnasso e conced ai tò sërvent ëd nunsié toa Paròla con fermëssa. ³⁰Dëstend toa man përchè a-i sio tante varision, miràcoj e maravije an nòm ëd tò sant Fieul Gesù". ³¹Cand ch'a l'han finì 'd preghé, ël leugh andoa ch'a l'ero radunà a l'ha tërmolà e tuti a son ëstàit ampinì dë Spìrit Sant e a nunsiavo la Paròla 'd Nosgnor dësgagià e coragios.

Le condission dij prim cristian

³²Ora, tuti ij chërdent an Gesù a j'ero d'un sol cheur e 'd n'ànima sola. Gnun a disìa dle còse ch'a possedìa ch'a fusso le soe, ma ògni còsa a l'era 'n comunansa^[10] 'n tra 'd lor. ³³Ëdcò j'apòstoj a rendìo testimoniansa con gran fòrsa a l'arsurression dël Signor Gesù, e Nosgnor a-j benedija con abondansa. ³⁴A-i era gnun ëd lor ch'a vivìa 'nt l'indigensa, përchè tuti coj ch'a l'avìo 'd camp o 'd ca, a-j vendìo e, portanda 'l frut ëd la vèndita, ³⁵a lo butavo ai pé dj'apòstoj. A l'era peui dëstribuì a mincadun second ch'a n'avìa da manca. ³⁶A l'era parèj che Giose, un levita ch'a vnisìa da Cipro, ch'a l'avìa arseivù da j'apòstoj lë stranòm ëd Bàrnaba, ch'a veul dì "fieul ëd consolassion", ³⁷a l'ha vendù 'n camp ch' a n'era padron, a l'ha portane l’arcavà e a l'ha 'dcò butalo ai pé dj'apòstoj.

Nòte

1. O "a l'ero 'nrabiasse".
2. O "la paròla".
3. O “campà via”.
4. O "pera d'angol". Cfr. Salm 118:22.
5. Cfr. Surtìa 20:11; Neemìa 9:6; Salm 146:6.
6. Cfr. Salm 2:1-2.
7. O "onzù".
8. Cfr. Luca 23:7-11
9. Cfr. Maté 27:1-2; March 15:1; Luca 23:1; Gioann 18:28-29
10. Cfr. At 2:44-45.