La Bibia piemontèisa/Testament Vej/Salm/Salm 2

←Salm 1

La Bibia piemontèisa Ij Salm

Salm 3→

Ij Salm

La Bìbia piemontèisa -Salm 002

2. Përchè le nassion a cisso ‘d tumult

An cost salm regal l’autor a diciara cola ch’a l’é la granda statura moral ëd ël rè davìdich, ch’a l’é stàit sernù da Nosgnor e a buta an sl’avis le nassion e ij sò governant ch’a l’han da sogetesse a l’autorità ‘d Nosgnor e ‘d sò vissi-regent sernù.

¹Përchè le nassion a cisso ‘d tumult e ij pòpoj a buto an pé ‘d complòt tant inùtij? ²Ij rè dla tèra a pijo j’arme, ij sovran a tësso d’antrigh contra Nosgnor e contra ‘l rè che chiel a l’ha consacrà^[1]. ³“S-ciapoma soe caden-e”, lor a crijo, “gavomse ‘l giov ch’a l’ha butane a còl”. ⁴Col ch’a l’é astà an sël tròno dël cél, contut, ëd lòn as në fà mach na ghignada; Nosgnor a-j fà dë sbefie. ⁵Peuj a-j parla rabios e a-j fà avèj lë sparm, ⁶përchè a-j dis: “A l’é mi ch’i l’hai consacrà mè rè a Sion, an mia montagna santa”.

⁷Ël rè a fortiss ës decret ëd Nosgnor: “Nosgnor a l’ha dime: ‘Ti ‘t ses mè fieul. Ancheuj i son dventà tò Pare^[2]. ⁸A l’é pro ch’im lo ciame e mi it darai ij pòpoj coma toa ardità, ël mond antregh a sarà tò teniment, ⁹it jë s-ciapëras con na bara ‘d fer, it jë faras a tòch tanme ‘n vas ëd creja^[3]”.

¹⁰A l’é për lòn, voi ij rè, ch’i farie bin a d’avèj ëd bon sens! I seve stàit butà ans l’avis, voi, ij governant ëd la tèra. ¹¹Buteve al servissi ëd Nosgnor, rendje l’adorassion, vnì tërmolant a feje omagi, ¹²Sogeteve al Fieul regal ëd Nosgnor, përchè chiel a podria anrabiesse e vojàutri i podrie esse bin fàit a tòch, soa zara a podrìa anfiamesse ant un moment. Tutun, a l’avran motobin ëd gòj coj ch’as buto sota soa protession.

Version Ed Pinuccia Gamba

ËL RÈ MËSSÌA

Përché la gent a àussa tut ësto bataclan
e ij pòpoj a congiuro inutilment?
A s’arviro ij rè dla tèra,
e ij prinsi a complòto tra ’d lor,
a cospiro contra Dé e contra sò Mëssìa.
Parèj a parlo j’ostinà:
«Rompoma ij vìncoj ch’an gropo a costi Dé,
e socroloma da noi le caden-e».

Ma chi a l’ha soa Ca ’nt ij Cej as la rij!
Ël Tut Potent, a lor-sì, a-j fà le svergne,
peui a-j parla, ant soa zara1
ant soa furia a jë spaventa:
«I son mi ch’i l’hai consacrà mè Rè
an dzora a Sion, mia montagna santa!».
Ël fieul dël Tut Potent arbat:
«Farai conòsse ’l comand divin.
CHIEL a l’ha dime: Ti it ses mè Fieul!
ancheuj mi i l’hai date la vita.
Ciama! E it darai la gent për ardità;
an tò domini a-i saran ij confin ëd la tèra.
It dovras goerneje con baston real ëd fer;
parèj ëd vas ëd creja ti ’t jë sfriserass».

Për sòn, òh rè, buté testa a partì,
torné a la rason, òh àrbiter ëd la tèra.
Con tëmma, buteve al servissi ’d Nosgnor,
tramoland, anginojeve danans al Tut Potent,
ché a perda nen soa passiensa,
e che i v’artreuve an ruin-a
se d’achit a s’anfiama an soa zara1.

Beà minca òmo che an Chiel a confida.

Nòte

1. O “Óit”,“Onzù”, “Crist”, ël Mëssìa.  2:1-2 cfr. At 4:25-26.
2. Cfr. At 13:33; Ebreo 1:5; 5:5.
3. Cfr. Cfr. Arvelassion 2:26-27; 12:5; 19:15.

---