La Bibia piemontèisa/Testament Neuv/Ebreo/Ebreo 12

←Ebreo 11

La Bibia piemontèisa Litra a j'Ebreo

Ebreo 13→

La Bìbia piemontèisa - Ebréo 12

Litra a j’Ebreo

12

La costansa necessaria

¹Donch, ëdcò nojàutri, da già ch’i soma anvironà da na csì gran nivola ‘d testimòni ëd la fede, dësbarassomse da minca ‘n fardèl ch’an fà ralenté ‘l pass, dzortut dal pecà ch’a l’é lòn che pì ‘d tut an n’é d’antrap, e seguitoma ant la corsa ch’an n’é proponùa. ²Tenoma lë sguard fiss a Gesù, ël cap-fila dla fede, col ch’a l’ancamin-a e la compiss. Chiel, për rivé a la gòj ch’a lo spetava, a l’ha soportà ‘l suplissi dla cros, sensa fé cas ëd l’onta ch’a l’avrìa avune. Adess chiel a l’é setà a la drita dël tròno ‘d Nosgnor, ant ël pòst d’onor. ³Pensé mach a tuta la nimicissia ch’a l’ha soportà contra soa përson-a da part ëd pecator, parèj iv perdreve nen ëd coragi e i sareve nen ëstrach e sensa fòrse. ⁴Vòst combatiment contra ‘l pecà ancora a l’ha nen portave d’arziste a la mira ‘d vërsé ‘l sangh.

⁵L’eve-ne forsi dësmentià le paròle d’ancoragiament che Nosgnor a l’ha adressane coma ij sò fieuj, cand ch’a l’ha dit: “Mè fieul, arfusa nen la coression, e perd-te nen ëd coragi cand ch’at arpròcia. ⁶Përchè Nosgnor a coregg coj ch’a-j veuj bin, e a castiga coj ch’a arsèiv coma ij sò fieuj”^[1]? ⁷S’i sopòrte ‘l castigh, Nosgnor av trata coma ‘d fieuj; përchè col ch’a l’é ‘l fieul che ‘l pare a castiga nen? ⁸Se a tuti a-j toca soa part ëd coression, e vojàutri a na reste sensa, lolì a vorìa dì ch’i seve ‘d bastard e nen ëd fieuj legitim! ⁹E da già ch’ij nòstri pare dla tèra^[2] a l’han castigane e che malgré lòn i l’oma rispetaje, saromne pa motobin ëd pì sogetà al Pare dël cel ch’an dà lë Spirit për fene vive? ¹⁰Lor an coregìo për pòch temp com a-j smijava bin; chiel, nompà, an coregg për nòst bin a la mira ‘d fene pijé part a soa santità. ¹¹Ora. minca castigh a smija nen an sël moment un piasì, ma na pen-a; apress, contut, coj ch’a son passà për costa dissiplina, a cheujo ‘l frut pacifich ëd na vita giusta.

¹²Donca, rinforsé vòstre man fiache e vòstri ginoj sensa fòrsa^[3]! ¹³Fé ‘d vieul drit ai vòstri pé, parèj che coj ch’a son déboj e strabucant a seurto nen da la stra, ma pitòst ch’a vnisso fòrt^[4].

La santità dla vita cristian-a

¹⁴Fé an manera ‘d vive an pas con tuti, e angageve a vive na vita santa përchè sensa la santificassion gnun a podrà vëdde Nosgnor. ¹⁵Pijeve varda che gnun ëd vojàutri a manca d’arsèive la grassia ‘d Nosgnor. Fé atension a che gnun-a rèis velenosa d’amarëssa^[5] a chërsa e av daga fastidi, përchè a podrìa antamné tanti ëd vojàutri. ¹⁶Che gnun a s’angagia ant ëd fornicassion o ch’a sìa tacà a le còse dë sto mond tanme Esaù, che për na pitansa a l’ha vendù sò drit ëd prim-genit^[6]. ¹⁷Përchè i seve bin che, apress ëd lòn, cand che peuj a l’ha vorsù la benedission ëd sò pare, a l’é restane sensa. Antlora a l’era tròp tard për pentisse, bele s’a l’avìa suplicalo con ëd lerme amère^[7].

¹⁸Vojàutri i seve nen vnùit a na montagna ch’a peussa esse tocà con ëd man, coma a l’avìo fàit j’Israelita al Sinai, un leugh ëd fiame afoà, ëd top, scurità e tempesta. ¹⁹Përchè ch’a l’avìo sentì un gran crep ëd còrn e na vos csì spaventosa ch’a l’avìo suplicà Nosgnor ch’a chitèissa ‘d parleje^[8]. ²⁰Lor a podìo nen soporté lòn ch’a l’era stàje ordinà: “Fin-a na bestia, s’a toca la montagna, a l’avrà da esse massà a prassà^[9]”. ²¹Col ëspetacol a l’era csì spaventos che Mosè a l’avìa sclamà: “I na son sburdì e tut tërmolant^[10]”.

²²Nò, i seve vnùit a la montagna ‘d Sion, a la sità dël Dé ch’a viv, la Gerusalem dël cel, a mijé d’àngej ch’a fan festa e ch’a s’arlegro. ²³I seve vnùit a l’adunansa^[11] dij prim-genit ch’a l’han ël nòm ëscrit an cel; i seve avzinave a Nosgnor, giùdes ëd tuti, a jë spirit dij giust ch’a son rivà a la përfession^[12]; ²⁴a Gesù, ël Mediator dla neuva aleansa e al sangh ch’a purifica, ch’a parla mej che col d’Abel^[13].

²⁵Pijeve guarda dal dëspresié col ch'an parla, përchè se 'l pòpol d'Israel a l'ha podù nen ëscampé cand ch'a l'han arfudasse dë scoté Mosè, un mëssagé dla tèra, a l'é pì che sicur che nojàutri i podroma nen ëscampé s'is arfudoma dë scoté col ch'an parla dal cel^[14]! ²⁶Cand che Nosgnor Dé a l’avìa parlà dal Mont Sinai, soa vos a l’avìa fàit tërmolé la tèra, ma adess chiel a fà n’àutra promëssa: “Ancora na vira i socrolerai nen mach la tèra, ma ‘dcò ‘l cel^[15]”. ²⁷Sossì a veul dì che tut ël mond creà, ch’a l’è instabil^[16] a sarà trasformà, parèj ch’a resterà mach lòn ch’a peul nen esse socrolà. ²⁸Dàit ch’ i arseivòma un Regn ch’a peul nen esse socrolà, disomje mersì e rendoma a Nosgnor n’adorassion ch’a-j sia agradìa con rispet e con timor, ²⁹përchè Nosgnor a l’é ‘dcò un feu ch’a divora^[17].

Nòte

1. 12:5-6 cfr. Giòb 5:17; Proverbi 3:11-12.
2. O “second la carn”.
3. Cfr. Isaìa 35:3.
4. Cfr. Proverbi 4:26.
5. Cfr. Deuteronòmi 29:18.
6. Cfr. Génesi 25:29-34.
7. Cfr. Génesi 27:30-40.
8. 12:18-19 cfr. Surtìa 19:16-22; 20:18-21; Deuteronòmi 4:11-12; 5:22-27.
9. Cfr. Surtìa 19:12-13.
10. Cfr. Deuteronòmi 9:19.
11. O “cesa”.
12. O “pienëssa”.
13. Cfr. Génesi 4:10.
14. Cfr. Surtìa 20:22.
15. Cfr. Agè 2:26.
16. Provisori.
17. O “ch’a consuma”. Cfr. Deuteronòmi 4:24.