La Bibia piemontèisa/Testament Vej/Deuteronomi/Deuteronomi 9

←Deuteronomi 8

La Bibia piemontèisa Deuteronòmi

Deuteronòmi 10→

La Bìbia piemontèisa - Deuteronòmi 09

Deuteronòmi

9

La tèra dla promëssa a l’é ‘n don ëd Nosgnor

¹Scota, Israel! Ancheuj it ses a la mira ‘d passé ‘l Giordan për dësproprié ‘d nassion pì gròsse e pì potente che ti. Lor a vivo an sità formidabij, con ëd murajon ch’a toco ‘l cel. ²An tra ‘d lor a-i é ‘dcò d’Anachita, ch’a son na rassa ‘d gigant. It sas già lòn ch’as dis ëd lor: “Chi é-lo ch’a peul ëtnì testa ai dissendent d’Anach?”. ³Ora, venta ch'it sàpie, che d'ancheuj, ël Signor, tò Dé, at passerà anans, com un feu ch’a divora e ch’a dësbela. A l'é chiel ch'a và a sogetéje. Anlora ti 't-j dësproprieras e 't-j faras meuire 'd pianta, com a l'ha promëttute ‘l Signor.

⁴Cand ch' ël Signor, tò Dé, a l’avrà taparà vìa coste nassion da ‘dnans ëd ti, pensa nen dintra 'd ti: “Nosgnor a l’ha acordame ‘d conquisté sto pais-sì përchè mi i son portame da bin^[1]”. Se ‘l Signor a scasserà stë nassion da ‘dnans ëd ti, a l’é përchè lor a son colpèivoj. ⁵It intreras pa a pijene ‘l possess ëd sò pais ëd lor përchè ti’t sie giust o drit ëd cheur. Ël Signor, tò Dé, a taparerà vìa dë ‘dnans a ti coste nassion përchè lor a son colpèivole: a l’é parèj che chiel a compirà ‘l giurament ch’a l’ha fàit ai tò antich, a Abraham, Isach e Giacòb. ⁶Ch’it sapie bin che ‘l Signor, tò Dé, at dà pa an proprietà sto pais dru përch’ it lo mérite; an efet ti 't ses ëd gent crapon-a.

Pëccà dël pòpol a l’Horeb

⁷Arcòrd-te - dësmènt-lo mai - coma ch’it l’has provocà l’indignassion dël Signor, tò Dé, ant ël desert. Dal temp ch’it l’has chità l’Egit fin-a ch’it ses rivà a sto leugh-sì, ti ‘t ses sèmper arvirate contra 'd Nosgnor. ⁸A l’Horeb i l’eve provocà l’indignassion dël Signor, fin a la mira che, anrabià contra ‘d vojàutri, chiel a vorìa feve dësparì dël tut. ⁹Mi i j’era montà an sla montagna pr’ arsèive le tàule ‘d pera dl’aleansa che Nosgnor a l’avìa stabilì con vojàutri. I son restà an sl’àut ëd la montagna quaranta dì sensa gnanca mangé o bèive^[2]. ¹⁰Ël Signor a l’ha dame le doe tàule ‘d pera, anté che la man divin-a a l’avìa scrivù tùit ij comandament che chiel a l’avìa dane da ‘n mes dël feu, ël dì ch’a l’avìa assemblave ai pé dla montagna.

¹¹A la fin dij quaranta dì e dle quaranta neuit, ël Signor a l’ha dame le doe tàule ‘d pera, le Tàule dl’Aleansa, ¹²e a l’ha dime: ‘Àuss-te da sì e cala an tuta pressa, përchè tò pòpol a l'é përvertisse, pròpi coj-lì che mi i l'avìa faje seurte da l'Egit. A l'han fàit pì che an pressa a dëstornesse da la stra ch'i l'avìa mostraje e a son fabricasse n’idol ëd metal fondù. ¹³Nosgnor a l’ha peui giontaje: “L’has-to vëddù coma ch’a l’é sto pòpol-sì? A l’é ‘n pòpol ëd crapon. ¹⁴Lass-me fé: mi i-j dëstruverai e i dëscancelerai sò nòm ëd lor da sota ‘l cel. Apress i farai 'd ti un pòpol pì grand e numeros ancora!”.

¹⁵Anlora i son virame e i son calà da la montagna mentre ch’a l’era tuta na brasa. I l’avìa an man le doe Tàule dl’Aleansa. ¹⁶I l’hai beicà e, an efet, i l’avìe comëttù un pëccà grev contra ‘l Signor, vòst Dé: i l’avie fabricave un vailèt ëd metal fondù. I l’avìe fàit bin an pressa a scarté da la stra che Nosgnor a l’avìa mostrave. ¹⁷Anlora i l’hai ciapà le doe tàule e, con mie man, i l’hai sfracassaje a tèra dë 'dnans ëd vojàutri.

Mosè a 'ntërcèd dë 'dnans a Nosgnor

¹⁸Peui i son prostërname con la front a tèra dë 'dnans al Signor e i son restaie quaranta dì e quaranta neuit sensa mangé nì bèive, coma la prima vira, an ciamand përdon a Nosgnor per tùit ij pëccà ch’i l’avìe comëttù: i l’avìe ofendù ‘l Signor con vòstra mala condòta e i l’avìe provocà soa 'ndignassion. ¹⁹Mi midem i j’era sbaruvame nen pòch^[3] mach a pensé a lòn che ‘l rigor ëd Nosgnor a l’avrìa bin podù feve a la mira d’ardove a nen. ²⁰Fin-a contra Aron, Nosgnor a l’era motobin anrabiasse, tant che chiel a vorìa felo meuire: an col moment-là i l’hai pregà ‘dcò për chiel. ²¹Peui i l’hai ciapà ‘l vailèt, cola ignomìnia ch’i j’ere fabricave, i l’hai falo torna fonde an sël feu, pistalo an frise, fin-a a felo dventé ‘d póer fin-a, e i l’hai campane la póer ant ël torent ch’a ven giù da la montagna.

²²Ancora a Tabera^[4], a Massa^[5] e a Chibrot-ha-Tava^[6], vojàutri i l'eve provocà l’indignassion ëd Nosgnor. ²³Cora che Nosgnor a l'ha vorsù feve chité Cades Barnea^[7] an disend: ‘Monté a pijé possess dël pais chi l'hai dave^[8]’, vojàutri i seve arvirave^[9] contra 'd sò comand, i l'eve pa chërdùje, nì scotà soa vos. ²⁴Vera, dal dì ch’iv conòsso, i seve sèmper ëstàit arviros al Signor.

²⁵Donca, mi i l'hai pregà dë 'dnans a Nosgnor për quaranta di e quaranta neuit, ant ël pòst andova che mi i j'era prostërname, përchè 'l Signor a l'avìa dit ch’a vorìa vòstra dëstrussion. ²⁶I l’hai pregà Nosgnor e i l’hai dije: “Signor Dé! Dëstrùv pa toa gent, e toa ardità ch’it t'has rëscatà për toa potensa, e che ti 't l'has tirà fòra da l'Egit con man fòrta. ²⁷Avìst-ne dij tò servent Abraham, Isach, e Giacòb; varda pa la durëssa dë sta gent, nì soa gramissia, nì sò pëccà. ²⁸A-i é, an efet, l’arzigh che coj dël pais da ‘ndova ch’it t’has fane seurte, a diso: ‘Ël Signor a l’é stàit pa bon a feje intré ant ël pais ch’a l’avìa promëttuje. A-j vorìa nen bin përdabon: a l’ha faje seurte da l’Egit për feje peui meuire an ësto desert’. ²⁹Tutun, lor a son tò pòpol, toa ardità, coj ch’it l’has faje seurte con gran fòrsa e con brass poderos”.

Nòte

1. O “mi i son giust”.
2. Cfr. Surtìa 24:18.
3. Cfr. Ebréo 12:21.
4. Cfr. Nùmer 11:3.
5. Cfr. Surtìa 17:7.
6. Cfr. Nùmer 11:34.
7. Cfr. Nùmer 13:25-14:38.
8. Cfr. Deuteronòmi 1:21.
9. Cfr. Nùmer 13:31; Deuteronòmi 1:26; Ebréo 3:16.