La Bibia piemontèisa/Testament Vej/Surtia/Surtia 24

←Surtia 23

La Bibia piemontèisa Surtìa (Èsod)

Surtìa 25→

Surtìa

24

La Bìbia piemontèisa - Surtìa 24

Selebrassion conclusiva dl’Aleansa

¹Nosgnor a l’ha dije a Mosè: “Monta sì da mi, ël Signor, con Aron, Nadab, Abihu, e stanta ansian d’Israel, e rend-me l’adorassion da leugn. ²Tutun, mach a Mosè a l’é consentì d’avzinesse a mi, ël Signor. Loràutri a peudo pa avziness-me, e a gnun ëd l’àutra gent a l’é consentì ‘d monté an sla montagna con chiel”. ³Anlora Mosè a l’é calà giù dal pòpol e a l’ha arpetù tut lòn che Nosgnor a l’avìa dije e ordinaje. Tut ël pòpol a l’ha rësponduje con na vos sola: “I faroma tut lòn che Nosgnor a l’ha dit!”. ⁴Anlora Mosè a l’ha scrit precis tute le paròle ‘d Nosgnor. An sël fé dël dì a l’é alvasse, e a l’ha butà an pé n’autar ai pé dla montagna e dódes pere piantà^[1] për mincadun-a dle dódes tribù d’Israel. ⁵Peui a l’ha comandà ai giovo israelita ch’a smonèisso a Nosgnor d’olocàust e a sacrifichèisso ‘d tòr tanme n’oferta ‘d pas.

⁶Mosè a l’ha fàit colé ant ij bassin la metà dël sangh ëd cole bestie, e con l’àutra metà a l’ha sbrinciane l’autar. ⁷Peui a l’é andàit a ciapé la Carta dl’Aleansa e a l’ha lesula a àuta vos dë 'dnans al pòpol. A lolì lor a l’han ancora rësponduje: “I faroma tut lòn che Nosgnor a l’ha dit. I-j faroma ubidiensa”. ⁸Antlora Mosé a l’ha sbrincià ‘l pòpol con ël sangh ch’a l’era ant ij bassin e a l’ha diciarà: “Sto-sì a l’é ‘l sangh ëd l’Aleansa^[2] che Nosgnor a l’ha stabilì con vojàutri conform a tute le paròle dë sta Carta^[3]”.

⁹A l’é antlora che Mosè, Aron, Nadab, Abihu e jë stanta ansian d’Israel a son montà an sla montagna ¹⁰e a l’han vëddù ‘l Dé d’Israel. Sota ai sò pé a-i era coma na stërnìa ‘d safir ëd në sclintor coma dël cél medésim. ¹¹Contut, Nosgnor a l’ha nen faje meuire costi privilegià d’an tra j’Israelita: a l’han vëddulo e a l’han mangià e beivù an soa presensa.

¹²Peui Nosgnor a l’ha dije a Mosè: “Monta sù da mi an sla bëcca dla montagna e resta lì. A sarà antlora che mi it darai le tàule ‘d pera con la Lege e ij comandament ch’i l’hai scrivù për l’istrussion dj’Israelita. ¹³Parèj, Mosè, ansema a Giosuè, sò agiutant, a l’é montà fin-a an sla sima dla montagna. ¹⁴Mosè a l’avìa dit a j’ansian: “Resté sì e spetene fin-a ch’i artornoma. Aron e Hur a staran sì con vojàutri. S’a-i é cheidun ch’a l’ha ‘d question da sotpon-e, ciameje ‘d consej a lor”.

¹⁵Anlora Mosè a l’é montà an sla sima dla montagna, e na nìvola a l’ha quatala. ¹⁶La glòria ‘d Nosgnor a l’é posasse an sla montagna dël Sinai, e la nìvola a l’ha quatala për ses dì.  Ël dì ch’a fà set, Nosgnor a l’ha ciamà Mosè da ‘n mes a la nìvola. ¹⁷La glòria ‘d Nosgnor a smijava a j’euj dj’Israelita là giù an bass coma ‘n feugh afoà an sla sima dla montagna. ¹⁸Peui Mosè a l’é dësparì an mes a la nìvola, a l’é montà fin-a an sla bëcca e a l’é restà ambelelà quaranta dì e quaranta neuit^[4].

Nòte

1. O “pilon”.
2. Cfr. Maté 26:28; March 14:24; Luca 22:20; 1 Corint 11:25; Ebréo 10:29.
3. Cfr. Ebréo 9:19-20.
4. Cfr. Deuteronòmi 9:9.