La Bibia piemontèisa/Testament Vej/Numeri/Numeri 11

←Numeri 10

La Bibia piemontèisa Nùmeri

Nùmeri 12→

Ij nùmer

11

La Bìbia piemontèisa - Numer 11

Feu ant l’acampament

¹Ore, la gent a l'é ancaminasse a fé na plenta grama a j'orije 'd Nosgnor. Ël Signor a l'ha sentuje e soa flin-a a l'é anviscasse, e 'l feu dl’indignassion ëd ël Signor a l'é svampà an mes ëd lor an brusand na brova dël camp. ¹Ël pòpol a l'ha suplicà Mosè ch’a ‘ntërcedèissa press a Nosgnor che ‘l feu a chitèissa. Anlora Mosè a l’ha pregà Nosgnor e 'l feu a l'é dëstissasse. ³Ël leugh anté ch’a l’era capità lolì a l’é stàit ciamà “Tabera” (ch’a veul di “incendi”) përchè 'l feu dël Signor a l'avìa flambà an mes ëd lor.

Plente dla gent

⁴La gusaja^[1] ch’a-i era an tra ‘d lor a fasìa ‘d plente che ‘l mangé a l’era pòch e gram, parèj j’Israelita a son torna lamentasse e a disìo: “Se mach i l’avèisso ‘d carn da mangé! ⁵Ah! Che bej arcòrd ch’i l’oma! Coj pess ch’ i mangiavo a ofa an Egit! J'angurie, jë mlon, la laitùa, le siole e l'aj! ⁶Ora nojàutri i deperioma, i l'oma pì 'd nen; i l’oma nen d'àutr da mangé che sta mana!”. ⁷Ore, la mana a jë smijàva a lë smens ëd ël colànder e a la sembiànsa dla përzin-a përfumà. ⁸La gent a virava d'antorn për cheujla; peui a në fasìa na farin-a con la mòla opura a la pistava ant ël morté; a la fin as fasìa cheuse ant na pèila për fene 'd fogasse. A l'avìa 'l gust ëd la pasta a l'euli^[2]. ⁹Cora che 'd neuit a tombava la rosà, a-i rivava 'dcò la mana.

Mosè as lamenta con Nosgnor

¹⁰Mosè a l'ha bin sentù pioré la gent, mincadun a l'intrada 'd soa tenda. Anlora la flin-a 'd Nosgnor a l'é anviscasse e lòn a l'é dëspiasuje 'dcò a Mosè. ¹¹Mosè a l'ha dije a Nosgnor: “Përchè has-to tratà mal parèj tò servent? Hai-ne pa trovà grassia a tò euj, tant che it l'has cariame a còl tut ël pèis dë sta gent? ¹²Ha-lo, miraco, butalo mi al mond, sto pòpol, përchè ti t'am disa: Pòrtlo an fàuda tanme na bàila a pòrta un bailòt fin-a al pais che ti 't l'has promëttù con giurament ai sò cè? ¹³Da 'ndova pijeràine la carn da deje a tuta sta gent? Përchè a rogna darera 'd mi, an disendme: Dane da mangé dla carn! ¹⁴Mi i peus pa porté da sol ël pèis ëd tut ës pòpol; a l'é tròp grev për mi! ¹⁵Se pròpi it l'has da trateme parèj, pitòst mass-me! Se i l'avèissa trovà grassia a tò euj, che mi i vëdda pa pì mè maleur!”.

¹⁶Nosgnor a l’ha rësponduje a Mosè: “Butme ansema stanta òm an tra j'ansian d'israel, che ti i-j peussa arconòsse tanme ansian e sovrintendent ëd ël pòpol. Ménje a la Tenda dël Rëscontr: as presenteran aranda 'd ti. ¹⁷Mi i calerai e an col leugh i parlerai con ti; ma i pijerai dlë spìrit ch'a l'é dzora 'd ti për buteilo ansima a lor. Parèj a porteran 'dcò lor con ti la caria dla gent e ti 't saras pa pì da sol a portela. ¹⁸It jë diras a la gent: ‘Për doman pronteve coma pr’ un di ‘d gran festa^[3], e vojàutri i mangereve 'd carn, përchè i l'eve piorà a j'orije dël Signor, an disend: Chi ch'an darà da mangé 'd carn? I stasio tant bin an Egit! E bin Nosgnor av darà 'd carn e voi i në mangereve. ¹⁹I në mangereve nen për un di, pa për doi, e gnanca për sich di, gnanca për des, gnanca për vint, ma ²⁰për un mèis antregh, fin-a a la mira ch 'av seurta dal nas e n'àbie pro dal dësgust, përchè i l'eve arpossà ‘l Signor ch’a l'é an mes ëd vojàutri e i l'eve rognà an facia 'd chiel, an disend: Për che motiv som-ne surtì da l'Egit?”.

²¹Mosè a l’ha replicà: “Sto pòpol, andova che mi 'm treuvo, a conta sessentmila òm e ti 't ses bon a dime: Mi-j darai la carn e lor a në mangeran për un meis antregh! ²²Se a së sgorgèissa tut ël cabial e lë strop cit e gròss n'avrio-ne ancora pro? O a basterìa assemblé tut ël pess dël mar për avèjne assè?”! ²³Ël Signor a l'ha rëspondù a Mosè: “É-lo salacad ëscursasse 'l brass ëd ël Signor? Ti t'andras a vëdde se la paròla che i l'hai dite andrà a realisesse o nen”.

Nosgnor a dà lë spirit ëd professìa a stanta ansian

²⁴Donca, Mosè a l'é surtì e a l'ha arferije a la gent le paròle 'd Nosgnor; a l'ha ciamà ansema stanta ansian dël pòpol e a l'ha piassaie d'antorn ëd la Tenda dël Rëscontr. ²⁵Anlora Nosgnor a l'é calà ant la nìvola e a l'ha parlaje a lor. A l'ha pijà 'n pò dlë spirit ch'a l'era dzora 'd Mosè e a l'ha anfondùjlo a jë stanta ansian. Ant ël moment che lë Spirit a l’é posasse dzora 'd lor, coj-lì a profetisavo, ma peuj a l'han pa pì falo.

Eldad e Medad a profetiso ant ël campament

²⁶Për antant, doi òm, un ciamà Eldad e l'àutr Medad, a l'ero restà ant ël campament e lë Spìrit a l'é pogiasse dzora 'd lor (coj-lì a l'ero bin an tra 'd coj ch'a l'ero stàit anregistrà, ma a l'ero pa surtì për andé a la tenda). Parèj a son butasse a profetisé ant ël campament midèm. ²⁷Un giovo, a l'ha fala 'd corsa për arferìjlo a Mosè e a l'ha dije: “Eldad e Medad a profetiso ant ël campament!” ²⁸Anlora Giosuè, fieul ëd Nun, che da dòp soa gioventura a l'era al servissi 'd Mosè, a l'ha dije: “Mosè, mè sgnor, antërdìssje 'd felo!”. ²⁹Ma Mosè a l'ha rësponduje: “Ses-to gelos për mi? A fùsso mach tuti ‘d profeta ant ël pòpol dël Signor, e a vorèissa Nosgnor deje a lor sò Spirit!”. ³⁰Peui Mosè a l'é tornà ant l'acampament ansema a tùit j'ansian d'Israel.

Le quaje

³¹Mandà da Nosgnor, na bisa a l'era aussasse, e a l'ha portà 'd quaje da la part dël mar, e a l'ha faje tombé da para dël campament an sla dëstèisa d'apopré un di 'd marcia da na part e un di 'd marcia da l'àutra, tut ant j'anviron dël camp e a n'autëssa 'd truch e branca doi cùbit an sl'àrea dël teren. ³²La gent a l'é aussasse e tut col di e tuta la neuit a tut l'andoman a l'hna cujì ‘d quaje. Col che a l'avìa ciapane 'd meno a l'ha avune doi sach; peui a l'han dëstenduje tut d'antorn al camp.

³³A l'avìo ancora la carn an mes ai dent, e a l'avìo ancora pa mastiala, quand che l’andignassion ëd Nosgnor a l'é anviscasse contra 'l pòpol. Nosgnor a l'ha frapaje con na piaga bonben gròssa. ³⁴Col pòst a sarìa peui stàit ciamà Chibrot-Tava, përchè a l'era stàita sotrà la gent che a l'era fasse ciapé da l'angordisa. ³⁵Da Chibrot-Tava^[4] 'l pòpol a l'é peui partì për Caserot e a Caserot a l'han fàit na tapa.

Nòte

1. O “na furfa mës-cià”, “gentaja”, “plebaja” a l’é na tradussion possibil për na paròla ebràica foravìa ch’a parëss mach ambelessì: הָאסַפְסֻף (haʾsafsuf). A podrìa significhé “n’archeuita d’ përson-e ignorante, grossé”. A-i è doi possibij antërpretassion ambelessì. (1) La massa 'd gent ch'a l'era surtìa da l'Egit a comprendìa 'dcò 'd përson-e ch'a j'ero nen dj'ebreo, ma ch'a l'ero contente 'd giontesse a lor për la speransa 'd na mej vita; (2) përson-e ch'a l'ero dj'ebreo, ma nen dij chërdent përdabon, ch'a l'avìo mach ëd motivassion carnaj. Cfr. "A l'é nen che la paròla 'd Nosgnor a sia falìa, përchè nen tuti coj ch'a son d'Israel a son Israel përdabon" (Roman 9:6).
2. Cfr. Surtìa 16:31.
3. O “feve sant”.
4. “Tombe 'd Tava“.