Neuv Sermon Subalpin/Quand che Gesù a ciama

Quand che Gesù a ciama

Ël tèrmin “vocassion”, coma ant l’espression “avèj la vocassion për la vita 'd monësté”, a l’ha nen mach da fé con coj ch’a son “ciamà” a d’esse ‘d prèive o ‘d monie, ma a l’ha da fé con tùit ij mësté, coma la vocassion a fé ‘l minusié o a travajé la tèra. Lolì a l’é bin quaicòsa che la Bibia a mostra: tùit ij mësté onorà a son ëd manere për serve Nosgnor e a l’han da consideresse pròpi parèj. Quand che Nosgnor Gesù Crist a ciamava ij sò prim dissépoj, chiel a ciamava ‘d gent nen për fela dventé ‘d prèive o ‘d “specialista dla religion”, ma a-j ciamava a vive soa vita ‘d lor ant la prospetiva dël Dé ver e viv, ch’a veul dì nòstra salvëssa. A l’era cola-lì la vocassion evangélica ch’a na parla ël test biblich ch’i tratoma ancheuj, March 1:16-20. Lesomlo.

“Ant ël mentre ch'a marciava davzin al mar ëd Galilea, Gesù a vëdd Simon e Andrea sò frel ch'a campavo soe rèj ant ël mar, përchè a l'ero 'd pëscador. E Gesù a-j dis: "Vnime dapress, e 'v farai pëscador dj'òm", e avend sùbit lassà soe rèj lor a-j son andaje dapress. Peui passand da lì 'n pòch pì anans, Gesù a vëdd Giaco, ël fieul ëd Zebedé, e Gioann, sò frel, ch'a taconavo soe rèj ant la barca. E sùbit a l'ha ciamaje, e lor, chitand sò pare Zebedé ant la barca con ij sò ovrié, a son andaje dapress” (March 1:16-20).

Ël magìster. Vàire a son ij ròl, le fonsion, che Gesù a l’é vnùit a esercité an ësto mond. Le funsion le pì arconossùe a son cole ‘d Salvator e’d Signor. Chiel a l’é ‘l Salvator përchè ch’an salva dal pëccà e da soe conseguense afrose; chiel a l’é ‘l Signor përchè ch’a l’é l’autorità bon-a e giusta dla vita uman-a. Ambelessì, ant ës test dël vangel, i vëddoma coma chiel as compòrta coma ‘n Magister mentre ch’a buta ansema sua “classa”, ij sò student, ij sò dissépoj. “Dissépol” a veul dì un ch’amprend da sò magìster. As podrìa ‘dcò comparissioné Gesù a un cap-mèistr o a n’arté ch’a buta ansema ij sò amprendiss o foricc, përchè lor a l’avran da amprende nen mach ëd nossion teòriche, ëd teorìa, ma ‘dcò pràtiche. La fej cristian-a, an efet, a l‘é nen mach na question ëd conòsse, ma ‘dcò e dzortut ëd pratiché në stil ëd vita, na manera ‘d pensé e ‘d fé, ch’i l’oma da ampratichiss-ne.

A l’é Chiel ch’a sern. A l’é Gesù midèsim ch’a sern ij sò dissépoj. Na vira, Gesù a l’avìa dije: “I seve nen stàit vojàutri a serne mi, ma i son stàit mi a serne vojàutri e i l'hai fidave la mission d'andé daspërtut e dé 'd frut, e un frut ch'a dura për sèmper” (Gioann 15:16). Ancheuj a son tant coj ch’a diso ch’a l’é important ch’i “sernoma Crist”. A l’opòst, la Paròla ‘d Nosgnor a dis, an prim leu, ch’a l’é ‘l Crist, Nosgnor Dé, ch’a sern ij sò dissèpoj. Gnun ëd nojàutri ch’a chërdo an chiel, an efet, a l’avrìa mai sernù Gesù coma sò Salvator e Signor, s’a fussa nen ëstàit lë Spirit Sant a tirene, a portene ai sò pé. Ant l’episòdi ch’a l’é contà sì, ël fàit che coj pëscador “a l’improvista” a chito tut e a-j van dapress, a l’é quaicòsa ch’as peul nen ëspieghesse, quaicòsa ch’a fà stupì, s’a fussa nen për l’efet dl’inissiativa ‘d Gesù. Gesù a dis; “Gnun a peul ven-e da Mi, se 'l Pare, ch' a l'ha mandame, a lo tira nen; e mi i l'arsussitrai ant ël Dì Darié” (Gioann 6:44). Tùit ij dissépoj ëd Gesù, antich e modern, quand ch’a vardo coma ch’a l’é ch’a son dventà dij chërdent, a arconòsso ch’a l’é stàit Nosgnor a sernje ‘d manera misteriosa.

Gesù a sern dla gent ordinaria. Gesù a cheuj ij sò prim dissépoj nen an tra ‘d gent ch’as mostra anteressà a “la religion”, nì an tra dij student ëd teologìa, ma an tra’d gent comun-a, ordinària, dël pòpol. An efet, coma ch’a dis la Bibia: “Nosgnor a l'ha sernù pròpi lòn ch' ël mond a considera ‘da mat’, për ësvërgogné ij savant; Nosgnor a l'ha sernù pròpi lòn ch' ël mond a considera débol për ësvërgogné ij fòrt. Nosgnor a l'ha sernù pròpi lòn che an sto mond a l'é considerà 'd gnun cont e ch'a l'é meprisà, pròpi për rende sensa valor lòn ch' ël mond a considera 'd pèis, parèj che gnun a peussa vantesse 'd quaicòsa dëdnans a Chiel” (1 Corint 1:27-29).

Gesù a sern ëd gent ch’a travaja. A l’é vera che la sernìa ‘d Gesù a sia nen quaicòsa ch’a sia a l’asar, nì ch’a dipenda da nòstra dignità pì o men-o granda, ma a l’é interessant armarché coma sì Gesù a serna ij sò dissépoj an tra ‘d gent ch’a l’ha ‘d diligensa, ëd soen ant soe atività ‘d lor e ch’a son bon a travajé ansema. A Gesù a-j pias la gent angignosa, ëd travajeur, e costa atitudin a-j sarà ‘d sicur convenienta! A l’é nen n’asar ëdcò lòn ch’ij sò prim dissépoj a sio dij pëscador. Lor a l’avran da fé quaicòsa ch’as peul comparisionesse a soa atività ‘d lor: a l’avran da ciapé ‘d gent e nen ëd pess. E pì nen për “mangessje” o dësfruteje, ma për rendje un serviss, për deje ‘d vita. La “rej” dl’Evangel a l’é për fé vive, nen për fé meuire! Gesù a salva e a fà vive: chiel a massa gnun. Gesù a dis: “Ël làder a ven mach për robé, massé e fé ‘d ravagi; mi i son vnù përchè a l’abio la vita e a l’abio an abondansa” (Gioann 10:10). Ij sò dissépoj a l’han da fé l’istess ch’a l’ha fàit ël Crist: butesse al servissi dla vita.

La dignità dël travaj. Ëd quaidun dij dissépoj a l’é scrit che, për andeje dapress a Gesù, lor a chito sò pare ‘d lor ant la barca. A l’é nen ch’a l’abio bandonalo e lassalo daspërchiel a seguité ‘l travaj, mentre che lor “as la pijo còmoda” a fé gnente dapress a Gesù… Col òm, chità coma ch’a l’era, a l’avrìa bin avù ‘d sicur d’àutri colaborator. Che Gesù a-j ciama për serve ‘l Regn ëd Nosgnor aveul nen dì che ‘l travaj “secolar”, “laich” a sìa da men-o che col ch’a l’é fàit për chiel, Gesù. Nò. Ël travaj për vaniesse ‘l pan ëd minca dì, a resta necessari, e a l’ha da consideresse ‘dcò na vocassion al servissi ‘d Nosgnor. Sossì i lo vëddoma ciàir ant la dotrin-a dël Testament Neuv. “L’euvra ‘d Nosgnor”, contut, a l’avrà pì nen da esse lassà a dë “specialista”, a ‘d prèive, ma a l’é quaicòsa che tuti a son ciamà a fé. Ant la cesa cristian-a che Gesù a l’ha organisà, a-i son pì nen ëd preive, dij sacerdòt, coma ch’a l’han le religion dë sto mond, ma tùit ij chërdent a son dij “preive”, dij sacerdòt. La cesa cristian-a a l’é ‘n pòpol ëd sacerdòt! L’apòstol Pero a scriv: “Vojàutri i seve na gent sernùa, un sacerdossi regal, na nassion santa, un pòpol riscatà, për ch’i nunsie le virtù ‘d col ch’a l’ha ciamave a seurte fòra dal top për esse anluminà da sò ciàir maravijos” (1 Pero 2:9).

Preghiera. It ringrassio, Signor Gesù, nen mach d’avèjme ciamà a la salvassion, ma përchè ch’it veules feme pijé part ativa an toa euvra coma “n’ovrié dël Regn ëd Nosgnor” e che ti ‘m das le abilità necessarie. Dame ‘d podèjlo fé con diligensa e angagg, ansema a tùit ij mè frej e seur ant la fej. Amen.