La Bibia piemontèisa/Testament Neuv/Gioann/Gioann 6

←Gioann 5

La Bibia piemontèisa Gioann

Gioann 7→

Gioann

La Bìbia piemontèisa - Gioann 06

6

Gesù a dà da mangé ai sinchmila

¹Dòp dë ste còse, Gesù a l'é andàit da l'àutra banda dël lagh ëd Galilea, visadì 'l lagh ëd Tiberiade. ²A j'andasìa dapress motobin ëd gent për motiv ch'a vëddìo ij segn miracolos ch'a fasìa an favor dij malavi. ³Gesù, anlora, a l'é montà an s'na colin-a e a l'é setasse con ij sò dissépoj. ⁴Ora 'l di 'd Pasca, ch'a l'era la festa dij Giudé, a l'era davzin. ⁵Gesù, donca, a l'ha aussà lë sguard e cand ch'a l'ha vëddù cola granda furfa 'd gent ch'a venìa da chiel, a dis a Flip: "Dov é-lo ch'i podrio 'ndé a caté 'd pan përchè tuta sta gent-sì a l'abia da mangé?". ⁶A disìa lòn për butelo a la preuva, përchè ch’a savìa bin lòn ch'a l'avìa da fé. ⁷Flip a l'ha rësponduje: "S'i l'avèisso bin për dosent dné 'd pan, a-i në sarìa ancora nen pro për dèjne mach na frisa a pr'un!". ⁸E un dij sò dissépoj, Andrea, ël frel ëd Simon Pero a-j dis: ⁹"A-i é sì 'n fieul ch'a l'ha sinch panèt d'òrdi e dòi pess, ma còs é-lo lòn për tanta gent?".

¹⁰Anlora Gesù a dis: "Fé che la gent as anseta për tera". An col pòst a-i era motobin d'erba e la gent, donch, a l'é setassje. A-i era apopré sinchmila përson-e. ¹¹E Gesù a l'ha pijà ij panèt, a l'ha ringrassiane Nosgnor e a l'ha fane la distribussion a la gent ch'a l'era lì setà fin-a a tant ch'a na vorìo, e l'istess a l'ha fàit con ij pess. ¹²Dòp ch'a l'avìo mangià assé, Gesù a dis ai sò dissépoj: "Rabasté ij tòch ch'a son d'avans, përchè gnente a na vada sgairà. ¹³A l'han donca rabastaje, e a l'han ampinì dódes cavagne dij tòch ch'a l'ero vansà a coj ch'a l'avìo mangiane.

¹⁴Cand che la gent a l'ha vëddù 'l segn miracolos che Gesù a l'avìa fàit, a disìo: "Sto-sì a l'é për dabon ël profeta ch'a l'avìa da ven-e al mond". ¹⁵Ma Gesù, cand ch'a l'ha capì ch'a vorìo ven-e a pijelo për felo dventé rè, a l'é artirasse ancora daspërchiel an sle colin-e.

Gesù a marcia an sl'eva

¹⁶Cand l'é fàsse sèira ij sò dissépoj a son calà al lagh, ¹⁷a son montà an sla barca e a son passà dëdlà dël lagh da le part ëd Cafàrnao. A l'era già neuit che Gesù a l'era pa ancora vnù da lor. ¹⁸E 'l lagh a l'é gonfiasse d'un grand vent ch'a bufava. ¹⁹Cand ch'a l'avìo già remà tre o quat mija a l'han vëddù Gesù ch'a s'avzinava a la barca an marciand dzora dl'eva e a në son restà bele che sbaruvà. ²⁰E chiel a l'ha dije: "I son mi, ch'i l'abie nen tëmma!". ²¹A l'han arseivulo con piesì, donca, ant la barca, e sùbit apress, la barca a l'é abordasse andoa ch'a andasìo.

²²A l'indoman, la gent ch'a l'era stàita da l'àutra part dël lagh, a l'ha vëddù ch'a-i era lì gnun-e d'àutre barche fòra che cola sola che ij sò dissépoj a j'ero montaje, e che Gesù a l'era nen montà 'nt la barca ansema ai sò dissépoj, ma che lor a l'ero partì da soj. ²³D'àutre barche a l'ero rivà da Tiberiade davzin al pòst andoa ch'a l'avìo mangià 'l pan, dòp che Nosgnor a l'avìa rendune grassie. ²⁴Sta gent, donca, ch'a vëddìa che Gesù a l'era pa da cole bande-lì, nì ij sò dissépoj, a son ëdcò montà an su cole barche, e a son ëvnù a Cafàrnao a l'arserca 'd Gesù.

Ël dëscors ëd Gesù rësguard al pan ëd vita

²⁵Parèj a l'han trovalo da l'àutra banda del lagh, e a l'han ciamaje: "Rabbì, da cand ch'a l'é ch’it ses rivà sì?". ²⁶Gesù a l'ha rësponduje: "An vrità, an vrità iv diso ch'im sërche nen përchè ch'i l'abie vëddù 'd segn miracolos, ma për motiv ch'i l'eve mangià 'd pan e ch' i seve gavave la fam. ²⁷Deve nen tant da fé për lòn ch'a dura nen ampess coma 'l mangé. Angageve pitòst për oten-e la vita eterna che 'l Fieul ëd l'Òm a peul deve, përchè Nosgnor, ël Pare, a l'ha marcalo con Sò cacèt d'aprovassion.

²⁸Anlora a l'han dije: "An còsa l'om-ne da angagesse për fé j'euvre che Nosgnor a veul da nojàutri?". ²⁹Gesù a l'ha rësponduje: "Chërde an col che Nosgnor a l'ha mandà a l'é l'angagiament pì grand che chiel a veul da vojàutri, e cola-lì a l'é l'euvra 'd Nosgnor". ³⁰Anlora a l'han dije: "Che segn miracolos fas-to, donca, përchè an vëddend-lo noi i l'abio da chërd-te? Còsa peudes-to fé? ³¹Ij nòstri antich a l'han mangià la mana 'nt ël desert^[1], conforma a lòn ch'a l'é scrit: 'A l'ha daje da mangé 'd pan ch'a ven dal cel^[2]'".

³²Ma Gesù a-j dis: "An vrità, an vrità iv diso: 'A l'é stàit nen Mosè ch'a l'ha dave 'l pan dël cel; ma a l'é mè Pare ch' av dà 'l ver pan dël cel. ³³Ël pan ëd Nosgnor a l'é col ch'a l'é calà dal cel e ch'a dà la vita al mond". ³⁴Anlora a l'han dije: "Signor, dane sèmper ëd col pan-lì!". ³⁵E Gesù a l'a dije: "I son mi 'l pan ëd la vita: col ch'a ven da mi a l'avrà pì nen fam; e col ch'a chërd an mi a l'avrà mai pì sèj. ³⁶Ma i l'hai dive ch' i l'eve vëddume, e contut i chërde ancora nen. ³⁷Tuti coj che mè Pare am dà, a vniran da mi^[3], e gnun ch'a ven-a a mi i lo manderai mai vìa^[4], ³⁸përchè i son calà giù dal cel nen për fé mia volontà, ma la volontà 'd col ch'a l'ha mandame. ³⁹E la volontà 'd col ch'a l'ha mandame a l'é costa-sì: ch'i perda gnun^[5] ëd coj che chiel a l'ha dame, ma ch’i j'arsùssito tuti 'nt ël di darié. ⁴⁰përchè cola-lì a l'é la volontà 'd mè Pare: che tuti coj ch'a vëddo 'l Fieul e ch'a chërdo an chiel a l'àbio la vita eterna, e mi i j'arsussitrai 'nt ël di darié".

⁴¹Ora la gent^[6] a l'avia comensà a mormoré contra 'd chiel përchè a l'avìa dit: "i i son ël pan calà giù dal cel". ⁴²Përchè a disìo: "É-lo nen sto-sì Gesù, ël fieul ëd Giusèp? Nojàutri i conòssoma sò pare e soa mare! Com é-lo donca che adess a dis d'esse calà giù dal cel?". ⁴³Gesù anlora a-j dis: "Mormoré nen an tra 'd vojàutri. ⁴⁴Gnun a peul ven-e da mi, se 'l Pare, ch'a l'ha mandame, a lo tira nen; e mi i l'arsussitrai 'nt ël di darié. ⁴⁵A l'é scrit ant ij liber dij profeta: 'Tuti a saran amaestrà da Nosgnor'^[7]. Tuti coj ch'a dan da ment al Pare e ch'a amprendo lòn che chiel a-j mostra, a ven-o da mi. ⁴⁶(A l'é nen che cheidun a l'àbia vëddù 'l Pare: mach mi, ch'i son ëstàit mandà dal Pare, i l'hai vëddulo). ⁴⁷An vrità, an vrità iv diso: coj ch'a chërdo a l'han la vita eterna. ⁴⁸Mi i son ël pan ëd la vita. ⁴⁹Vòstri antich a l'han mangià la mana 'nt ël desert, epura a son mòrt. ⁵⁰Sto-sì a l'é 'l pan ch'a l'é calà giù dal cel, përchè se cheidun a në mangia, a meuira nen. ⁵¹I son mi 'l pan ch'a dà la vita e ch'a l'é calà giù dal cel. Se cheidun a mangia dë sto pan-sì, a vivrà për sèmper; e 'l pan ch'i darai a l'é mia carn për la vita dël mond.

⁵²Anlora la gent a l'ha comensà a dëscute^[8] 'n tra 'd lor, e a disìo: "Com é-lo che sto-sì a peul dene soa carn da mangé?". ⁵³E Gesù a-j dis: "An vrità, an vrità, iv diso che s'i mange nen la carn dël Fieul ëd l'Òm, e s'i bèive nen ëd sò sangh, i l'eve nen la vita an vojàutri. ⁵⁴Col ch'a mangia mia carn, e ch'a bèiv mè sangh, a l'ha vita eterna, e mi i l'arsussitrai 'nt ël di darié. ⁵⁵Përchè mia carn a l'é për dabon ëd mangé, e mè sangh a l'é për dabon na bèivanda. ⁵⁶Col ch'a mangia mia carn e ch'a bèiv mè sangh, a stà an mi e mi an chiel. ⁵⁷Com ël Pare ch'a l'é viv a l'ha mandame, e ch'i son viv grassie a chiel, parèj col ch'am mangia a vivrà grassie a mi. ⁵⁸Sto-sì a l'é 'l pan ch'a l'é calà giù dal cel. A l'é nen coma col ch'a l'han mangià ij vòstri antich. Lor a son mòrt, ma col ch'a mangia 'd cost pan-sì, a vivrà për sèmper.

Diversi 'd coj ch'a seguitavo Gesù as në van via

⁵⁹Gesù a l'ha dit ëste còse 'nt la sinagòga, antant ch'a dotrinava a Cafàrnao. ⁶⁰Contut, diversi dij sò dissépoj ch'a l'avìo sentulo, a l'han armarcà: "Sta paròla a l'é pròpi dura: chi a podrìa mai acetela?"^{[9] 61}Ma Gesù, ch'a savìa ch'a-i j'era 'd sò dissépoj ch'a mormoravo 'd lòn, a-j dis: "É-lo che lòn a vë scandalisa? ⁶²Còsa a sarìa donca, s'i vëddèisse 'l Fieul ëd l'Òm monté torna andoa ch'a l'era anans? ⁶³A l'é lë Spìrit ch'a dà la vita, la carn a serv a nen. Le paròle ch'i l'hai dive a son ëspìrit e vita. ⁶⁴Ma a-i në j'é diversi an tra 'd voi ch'a chërdo nen". (Gesù a savìa fin-a dal prinsipi chi a l'ero coj che a l'avrìo pì nen chërdù e chi ch'a l'avrìa tradilo). ⁶⁵A-j dis donca: "A l'é për lòn ch'i l'hai dive che gnun a peul ven-e da mi, s'a l'é nen dàit da mè Pare".

La confession ëd Pero

⁶⁶Da col moment diversi dij Sò dissépoj a l'han chitalo e a 'ndasìo pì nen ansem a Chiel. ⁶⁷E Gesù a dis ai Dódes: "E vojàutri, veule nen ëdcò andev-ne via?". ⁶⁸Ma Simon Pero a l'ha rësponduje: "Signor! Da chi é-lo ch'i l'avrio mai d'andé? A l'é ti ch'it l'has paròle 'd vita eterna! ⁶⁹E nojàutri i l'oma chërdù e i savoma che Ti 't ses ël Sant ëd Nosgnor"^[10]. ⁷⁰Gesù a l'ha rësponduje: "É-lo ch'i l'hai nen sernù vojàutri dòdes? Contut, un ëd voi a l'é un demòni". ⁷¹Ora, a disìa lòn ëd Giuda, fieul ëd Simon l'Iscariòt, përchè a l'era col ch'a deuvìa tradilo, cand bin ch'a fussa un dij Dódes.

Nòte

1. Cfr. Surtìa 16:4,15.
2. Cfr. Salm 78:24.
3. Lét. "Tut lòn che mè Pare am dà, a vnirà da mi".
4. O "i butrai pa fòra".
5. O "gnente 'd lòn ch'a l'ha dame".
6. O "ij Giudé"
7. Cfr. Isaìa 54:13.
8. O "contende".
9. O "chi peul sentila?".
10. 6:68-69 cfr. Maté 16:16; March 8:29; Luca 9:20.