La Bibia piemontèisa/Testament Vej/Deuteronomi/Deuteronomi 31

←Deuteronomi 30

La Bibia piemontèisa Deuteronòmi

Deuteronòmi 32→

Deuteronòmi

La Bìbia piemontèisa - Deuteronòmi 31

31

Giosuè, sucessor ëd Mosè

¹Mosè a l’ha ‘ncora adressaje coste paròle a tuta la gent d’Israel. ²A l’ha dije: “Mi ancheuj i l'hai sentevint agn e i peus pa pì andé e vnì coma ch’i veui; nen mach, ma Nosgnor a l'ha dime: Ti ‘t travërsras pa pì ël Giordan^[1]. ³Ël Signor medésim, tò Dé, at passerà ‘dnans e a dësblerà dë 'dnans a ti tute le nassion ch’a-i é da l’àutra banda dla rivera përchè ti ‘t peude ocupene ij sò teritòri. Giosuè a l'é col ch’a l'ha da passete anans, coma che Nosgnor a l'ha dit. ⁴Ël Signor a farà con coste nassion lòn ch’a l’ha fàit con Sicon e Ogh, re dj'Amorita, e con ij sò teritòri, ch’a l’ha dësblaje^[2]. ⁵Ël Signor a-j butrà an vòstre man: i l’eve da trateje precis coma chiel a l’ha comandate. ⁶Donca, sie fòrt e decis, gnun-e tëmme; esse pa viliach 'ëdnans ëd lor, përchè a l'é 'l Signor tò Dé ch'a marcia con ti: at chiterà nen e t’abandonerà pa”.

⁷Anlora Mosè a l’ha mandà a ciamé Giosuè e a l'ha dije a la presensa ‘d tuta Israel: “Sie fòrt e decis, përchè ‘t saras ti a fé intré cost pòpol ant ël pais che Nosgnor a l’ha promëttù ai sò antich. Ti it në faras la spartission an tra j’Israelita. ⁸A sarà Nosgnor midem a marcé ‘dnans a ti e a a starà ‘nsema a ti, chiel at chiterà mai nì at abandonerà^[3]!”.

Letura solen ëd la Lege minca set agn

⁹Peuj Mosè a l’ha butà për ëscrit costa Lege e a l’ha dàjla ai sacerdòt levita ch’a pòrto l’Èrca dl’Aleansa ‘d Nosgnor e a tuti j’ansian d’Israel. ¹⁰Mosè a l’ha daje cost órdin: “Ëd set agn an set agn^[4], al temp precis dl'ann dël condon dij débit, a la festa dle Bënne^[5], ¹¹ant ël moment che tut Israel a sarà vnùit a presentesse dë 'dnans al Signor tò Dé, ant ël pòst che chiel a l'avrà sernù, ti ‘t faras la letura ‘d costa Lege a vos àuta. ¹²Cònvoca ‘l pòpol - òm, fomne e masnà, e ‘dcò ij foresté ch’a stan an toe sità. Parèj a podran ëscoté e amprende d’avèj timor dël Signor vòst Dé, e as pijeran varda ‘d buté an pràtica tute le paròle ‘d costa Lege. ¹³Ëdcò ij vòstri fieuj, che ancora a la conòsso nen, a scoteran e a ‘mprendran d’avèj timor dël Signor vòst Dé, tùit ij dì ‘d vòstra vita ant ël pais ch’i l’avreve ‘l possess, na vira ch’i sareve dëdlà dël Giordan.

Israel a sarà pa fidel al Signor

¹⁴Nosgnor a l’ha dit a Mosè: “Ël dì ‘d toa mòrt as avzin-a. Manda a ciamé Giosuè e presenteve tùit e doi a la Tenda dël Rëscontr. Ambelelà i darai ij mè órdin. Anlora Mosè e Giosuè a son presentasse a la Tenda dël Rëscontr. ¹⁵Nosgnor a l’é manifestasse an na colòna ‘d nìvole, ch’a l’é fërmasse a l’intrada dla Tenda. ¹⁶Nosgnor a l’ha dije a Mosè: “Quand ch'it meuireras e 't giontras ai tò grand^[6], ës pòpol as prostituirà andand dapress ai dio foresté ch’a son ant ël pais andova ch’a stan për intré. Am chiteran e a s-ciapran l’aleansa che mi i l’avìa fàit con lor. ¹⁷Col di-lì, mia ira as anvischerà contra ‘d lor. Mi i j'abandonerai, i stërmerai mè visagi da lor, e lor a dventran la pijàita d’àutre nassion, a-j cascheran a còl ëd maleur e d’aflission. Col dì lor a comprendran che coste dësgrassie a son vnùje a còl përchè mi, sò Dé, i sarai pa pì an mes ëd lor. ¹⁸Vera, col dì i stërmerai da lor mè visagi për tut ël mal ch’a l’avran comëttù virand-se anvers a d’àutri dio.

¹⁹Ore, scrive costa càntica, e fala amprende a j’Israelita, përchè costa càntica am sia ‘d testimoniansa contra ‘d lor. ²⁰Quand ch’i fareve intré cost pòpol ant ël pais ch’i l’hai promëttù ai sò grand, un pais ch’a cola ‘d làit e d’amel, e chiel a në mangerà ij frut fin-a a ess-ne arpatà e a vnirà grass, lor as dëstorneran anvers a d’àutri dio për adoreje. Am arfuderan e a s-ciapran mia aleansa. ²¹Antlora, quand a-j tomberan a còl vàire maleur e angosse, costa càntica a sarà na testimoniansa ch’a j’acuserà, përchè a sarà pa dësmentià dai sò dissendent. I conòsso ij but ch’a l’han an ment prima ‘ncora ‘d feje intré ant ël pais ch’i l’hai promëttuje con giurament.

²²Col dì-lì, donca, Mosè a l’ha scrivù costa càntica e a l’ha mostràila a j’Israelita. ²³Peui Nosgnor a l’ha comandà a Giosuè^[7], fieul ëd Nun: “Esse fòrt e decis, përchè ti ‘t faras intré Israel ant ël pais ch’i l’hai promëttù. Mi i sarai con ti.

²⁴Finì ch'a l'avìa Mosè dë scrive dzora d'un ròtol tute le paròle 'd costa Lege, ²⁵a l’ha comandà ai Levita ch’a pòrto l’Èrca dl’Aleansa ‘d Nosgnor: ²⁶“Pijé cost lìber ëd la Lege e butelo dacant ëd l’Èrca dl’Aleansa dël Signor, vòst Dé: a sarà na testimoniansa contra ‘d vojàutri. ²⁷''I conòsso tò caràter arviros e ch’it ses un teston''. Se fin-a ancheuj, antramentre ch’i vivo ancora an tra 'd vojàutri, i seve stàit arviros contra 'd Nosgnor, tant pì i lo sareve dòp ch'i sarai mòrt! ²⁸Convoché, donca, ambelessì dacant ëd mi, tuti j’ansian e ij cap ëd vòstre tribù: i veuj feje sente le paròle ‘d costa càntica. I pijerai ‘l cél e la tèra coma ‘d testimòni contra ‘d lor. ²⁹I sai pro bin che apress mia mòrt, iv përvertireve e i vë slontanereve dal senté ch’i l’avìa dive d’andeje dapress; a la fin i sareve frapà da la dësgrassia përchè ch’i fareve lòn ch’a ofend Nosgnor e i lo fareve 'ndigné ‘d vòstra condòta". ³⁰Anlora Mosè a l’ha faje sente a tuta la ciambreja d’Israel le paròle ‘d costa càntica dal prinsipi a la fin.

Nòte

1. Cfr. Nùmer 20:12.
2. Cfr. Nùmer 21:21-35.
3. Cfr. Giosuè 1:5; Ebréo 13:5.
4. Cfr. Deuteronòmi 15:1.
5. Cfr. Deuteronòmi 16:13-15.
6. Lét. “it cogeras ansem ai tò grand”, “ti të staghe për andurmite con ij tò grand”.
7. Cfr. Giosuè 1:6.