La Bibia piemontèisa/Testament Vej/Coelet/Coelet 12

←Qoelet 11

La Bibia piemontèisa Qoelet

Cantich 1→

La Bìbia piemontèisa - Qoèlet 12

Qoèlet

12

L’arcòrd dël Creator e la vejëssa

¹Arcòrd-te ‘d tò Creator ant le giornà ‘d toa gioventura prima ch’a rivo ij di ‘d magon e j’agn andova ch’it dovras dì: “l’hai pì gnun-e sodisfassion”. ²Prima che ai tò euj së scuriran ël sol, la lus, la lun-a, e le stèile e a torno le nìvole dòp ëd la pieuva; ³cand ch’ij vardian ëd la ca a tërmolëran e ij vajant a vniran curv e le fomne ch’a mulin-o ‘l gran a chitëran ëd travajé, përchè a son restà an pòche, e ‘l top a vada a vagné cole ch’a vardo da le fnestre, ⁴e ch’as saro le pòrte an sla stra; cand che ‘l ciadel ëd la mòla a s'ësbassërà e ‘l gasojé dj’osej a sarà pì bass e tùit ij ton dël canté as sentiran pa pì; ⁵cand ch’a-i sarà tëmma për j’autin e për le carcaveje dla stra; cand che la màndola a sarà fiorìa e l’aliòstra as rabastrà con pen-a, e ij tàpari a saran pa pì bon, përchè l’òm as në va ant la ca eterna, e ‘d gent ch’a piora a raminga për le stra. ⁶Prima ch’a së s-ciapa ‘l cordon d’argent e la luserna d’òr a së sfrisa, e che a së s-ciapa la doja a la sorgiss e la pulìa a vada a tombé ant ël poss. ⁷Antlora la póer a tornërà a la tèra, com a l’era anans, e lë spirit a tornërà a Nosgnor ch’a l’ha dalo.

⁸Buf ëd fum, a dis Qoèlet, tut a l’é mach un buf ëd fum, un vapor ch'as në va.

Epìlogh

⁹ Qoèlet a l’era nen mach un savi, ma a l’ha ‘dcò mostrà a la gent ël savèj. Al’ha scotà, sërcà e componù vàire proverbi. ¹⁰Qoèlet a l’ha sërcà ‘d trové le manere pì piasose për ëscrive precis paròle ‘d vrità. ¹¹Le paròle dij savant a son parèj d’avujon; le sèrnie dj'autor a son parèj ‘d ciò piantà: smonù da ‘n Bërgé sol.

¹²As podrìa disse da pì ‘d sossì, ma, car ël mè fieul, fà cont che dij lìber as në fan già fin-a tròp e che studié tant a straca ‘l còrp.

¹³Conclusion dël dëscors: dòp ch’a l’é sentusse tut: "Àbie timor ëd Nosgnor e goerna ij sò comandament", përché sossì a l’é tut për l’òm^[1]. ¹⁴An efet, Nosgnor at ciamrà cont ant ël dì dël giudissi^[2] për tut lòn ch’it l’has fàit, fin-a le còse ch’a son ëstërmà, tant ëd bin che ‘d mal.

[Fin]

Nòte

1. O “sossì a veul dì l’esse n’òm”. La sogession fedel a le régole stabilìe da Dé a l’é l’amonission la pì amportanta dla literatura sapiensial (5:7; Giòb 28:28; Proverbi 1:7,9,10).
2. Nosgnor a giudicherà pensé e assion: sto sì a l’é ‘l soget pì ‘d pèis ch’a ven-a fòra da tut cost lìber (3:17; 8:12-13; 11:9; 2 Corinti 5:10).