La Bibia piemontèisa/Testament Neuv/Luca/Luca 14

←Luca 13

La Bibia piemontèisa Vangeli 'd Luca

Luca 15→

Luca

14

La Bìbia piemontèisa - Luca 14

Gesù a variss n’òm un dì ‘d Saba

¹A l’é rivà che, un dì ch'a l'era Saba, Gesù a l’é andàit a disné a ca d’un dij prinsipaj dij Farisé, e la gent a lo beicava. ²Dë 'dnans ëd chiel a j’era n’òm malà d’idropisìa^[1]. ³E Gesù a l’ha ciamà ai magìster ëd la Lege e ai Farisé: “É-lo consentì o nò ëd fé na varision ant un dì ‘d Saba?”. ⁴E lor a l’han gnanca banfà. Anlora Gesù a l’ha tocà col òm malavi, a l’ha varilo e peui a l’ha daje 'l congé. ⁵Parèj, adresand-se a lor, a l’ha dije: “Chi é-lo col ëd vojàutri che, s’ha l’ha n’aso o ‘n beu ch’a ven-a a tombeje ant na tampa^[2] ëd Saba, a lo tira nen feura sùbit^[3]?”. ⁶A lòn, contut, lor a savìo nen còsa rëspondje.

Na lession d’umiltà

⁷Gesù a l’avìa ‘dcò armarcà che j’anvità a col disné a sercavo d’astesse ant ij pòst d’onor davzin al cap-tàula^[4]. Anlora a l’ha daje cost consèj^[5]: ⁸“Cand ch’it saras anvità da cheidun a nòsse, va nen a butete ant un pòst d’onor. A podrìa ess-je d’anvità pi amportant che ti, ⁹e col ch’a l’ha anvitate a podrìa vni a dite: ‘Daje tò pòst a stossì’. Ti tl’avrìes anlora d’andé a ciapé un dj’ùltim pòst ch’a son restaje al fond ëd la tàula. Che onta lolì at sarìa! ¹⁰Ma cand ch’it saras anvità, va a butete a l’ùltim pòst, përchè cand ch’a vnirà col ch’a l’ha anvitate, at disa: ‘Mè amis, monta pì ansù!’. Anlora lolì at farà onor dë 'dnans a tuti coj ch’a saran a tàula con ti^[6]. ¹¹Përchè chionque a s’eleva a sarà sbassà, e chionque a së sbassa^[7], a sarà elevà^[8]”.

¹²Gesù a disìa ‘dco a col ch’a l’avìa anvitalo: “Cand ch’it fas un disné o na sin-a, anvita nen ij tò amis, nì ij tò frej, nì ij tò parent, nì ij tò vzin ëd ca ch’a son dë sgnor. Lor a podrìo a sò torn anvitete e mach lolì a sarìa toa arcompensa. ¹³Ma cand ch’it faras un festin, anvita ij pòver, j’invàlid, jë stròpi e ij bòrgno. ¹⁴Cand ch’a-i sarà l’arsurression dij giust, Nosgnor a t’arcompenserà për avèj anvità coj ch’a podìo nen arcompensete.

Paràbola dij convità a la gran festa

¹⁵Un ëd coj ch’a j’ero a tàula con Gesù, cand ch’a l’ha sentì cole soe paròle, a l’ha dije: “Che benedission a sarà cola ‘d pijé part al gran festin dël Regn ëd Nosgnor!”.

¹⁶Gesù a-j rëspond con na conta: “N’òm a l’avìa organisà na gran festa e a l’avìa anvitaje motobin ëd gent. ¹⁷E a l’ora dla sin-a a l’ha mandà sò servidor për dije ai convità: “Vnì, përché tut a l’é pront”. ¹⁸Ma tuti, sensa ecession, a l’han comensà a tiré feura dlë scuse për nen venje. Ël prim a l’ha dije: “I l’hai pen-a catà ‘n camp e a venta për fòrsa ch’i parta për andelo a vëdde. It prego, tenme për scusà”. ¹⁹N’àutr a l’ha dije: “I l’hai catà sinch cobie ‘d beu, e i vad a proveje. It prego, tenme për scusà”. ²⁰E n’àutr ancora a l’ha dije: “I son pen-a maridame e për lòn i peudo nen ven-e”. ²¹Parèj ël servidor a l’é tornass-ne e a l’ha riferì a sò padron lòn ch’a l’avìo dije. Anlora a col padron a l’é montaje la flin-a e a l’ha dit a sò servidor: “Seurt an pressa për le piasse e le contrà dla sità, e mena sì ij pòver, j’invalid, ij sòp e ij bòrgno”. ²²Pì tard ël servitor a l’ha dije: “Signor, a l’é fasse lòn ch’it l’has comandà, e a-i é ancora ‘d pòst”. ²³E ‘l padron a l’ha dije al servidor: “Seurt ancora për le strà e giù për j’òrt e coj ch’it trovras ansist^[9] ch’a j’intro, fintant che mia ca a sìa pien-a 'd gent, ²⁴përchè coj ch’i l’avìa anvità për prim a podran pì gnanca tasté le delissie ‘d mia sin-a”.

Lòn ch’a costa d'andeje dapress a Gesù

²⁵Ora, na gran furfa a j’andasìa dapress^[10], e chiel, virand-se anvers ëd lor a l’ha dije: ²⁶“S’i voleve dventé ij mè dissépoj^[11] i l'eve da considereme tant important che, an confront, vostra relassion con vòst pare e mare, vòstra fomna e vòstre masnà, vòstri frej e vostre seur, e fin-a vòstra vita, a parèissa n'òdio anvers ëd lor. S’a l’é nen parèj, i peude nen esse ij mè dissépoj^[12]. ²⁷E chionque a pòrta nen soa cros e am ven pa dapress, a peul nen esse mè dissépol^[13].

²⁸Chi é-lo col ëd vojàutri che, an efet, s’a veul fabriché na tor, a as seta nen prima a calcolene le spèise, për vëdde s’a n’ha pro për terminela? ²⁹Dësnò, se, apress d’avèjne fàit le fondassion, e nen avend-la podù terminé, tuti coj ch’a la vëdran as butran a mincionelo, ³⁰disand: “Collì a l’ha comensà a fabriché e a l’ha nen podù terminé soa oevra”. ³¹Opura, chi é-lo col rè ch’a part për dé bataja a n’àutr rè, che, prima 'd tut, as seta nen e a fasa ‘d consultassion s’a podrà con des mila òm batse contra col ch’a-j ven ancontra con vint-mila òm? ³²S'a lé nen parèj, a l'é mej ch'a-j manda n’ambassador, mentre ch’a l’é ancora da leugn, e a-j ciama la pas.

³³Parèj, donca, ognidun ëd vojàutri ch’arnunsia nen a tut lòn ch’a l’ha, a peul nen esse mè dissépol.

La sal sensa savor

³⁴La sal a l’é bon-a, ma se la sal a perd sò savor, con còs é-lo ch’un a-j lo rendrà? ³⁵A l’é pì nen bon-a nì për la tèra, nì për la drugia, ma as campa mach vìa. Col ch’a l’ha d’orije për scoté, ch’a scota.

Nòte

1. Ch’a l’avìa le gambe e ij bras gofie, eivose.
2. O “ant un poss”.
3. Cfr. Maté 12:11.
4. O “ai prim pòst”.
5. O “a l’ha proponuje costa paràbola”.
6. 14:8-10 cfr. Proverbi 25:6-7.
7. O “umilià”.
8. Cfr. Maté 23:12; Luca 18:14.
9. O “sfòrsa”.
10. O "a lo companiava".
11. O “Se quaidun a ven da mi”.
12. Cfr. Maté 10:37.
13. Cfr. Maté 10:38; 16:24; March 8:34; Luca 9:23.