Rino Serra/Le fior dël mal/094
XCIV. Lë scheletro paisan modifiché
I
Ant le plance d'anatomìa
Ch'i treuvo su marciapé povros,
Tra lìber cadaverich e fros
Durmient 'mé veja mumia rupìa,
Disegn ai quaj la gravità
E 'l savej d'un vej artista,
Combin ch'ël soget contrista,
La blëssa a l'han comunicà,
As vëdd për rende mej completà
Costi bin misterios oror,
Veiré coma agricoltor
Djë schéletri e djë scortià.
II
Da coj teren da voi scavà,
Funerari e rassegnà paisan,
Da sfòrs che vòste vertebre a fan
E dai vòstri muscoj ësplà
Dine, da che mësson foresté
Forsà s-ciancà a l'ossari
E peui da qual proprietari
I deve 'mpinì 'l grané?
I veule (d'un destin tròp dur
Spaventos e ciàir emblema!)
Mostré che 'nt la tampa midema
Ël seugn promëttù l'é pa sicur;
Che vers noi 'l nen a l'é traditor;
Che l'istessa mòrt an mentirà
E che për tuta l'eternità,
Ahidé! Fòrse an tocherà alor
Ant un quàich pais ësconossù,
La dura tèra duvèj scortié
E un veil bin pesant possé
Sot nòst pé 'nsagnentà e nù?