Rino Serra/Le fior dël mal/095
XCV. L'ambron-a dla sèira modifiché
Varda l'anciarm ëd la sèira, amìa dël criminal;
Ven com un cambrada, a pas ëd luv; ël cel egual
A n'arcoa granda as fërmerà lentament
E an bestia brutal as cambia l'òmo 'mpassient.
Oh sèira, amabil sèira, desiderà da coj
Che 'n sòj brass, sensa busiardé, a peulo dì: ancheuj
Noi i l'oma travajà! -La sèira a soleva 'ncora
Lë spirit da 'n dolor servaj ch'a la divora,
Ël savant ostinà con la front giù piegà
E l'ovrié che a sò let a torna curvà.
Tutun ëd diav malavi 'nt l'atmosfera 'ntant
A s'àusso pesantement, come d'òmo 'mportant
E a sbato 'n voland tra përsian-e e paravent.
A travers lë splendrìor ch'a tormenta 'l vent
La prostitussion a s'anlumina 'nt le vie;
Coma 'n furmié a duverta soe sortìe;
Daspërtut as duverta anfin un senté stërmà
Coma cand ël nemis un colp ëd man a fà;
Chiel as tren-a 'n sen a la sità 'd pàuta 'mpinìa
Com un verm ch'a ròba a l'òm lòn ch'a mangia e via.
As sento ëdzà e dlà cusin-e subié,
Ij teatro as sento squissì, j'orchestre ronfé;
Le piòle peui, anté dal gieugh it ses delissià,
S'empo 'd putane e dë scrocon, sò somà
E ij làder sensa tregua né pietà, a fan
Bin prest a cominsé 'l travaj e forseran
Dosman le cassafòrt ansema le pòrte,
Për pudej veste j'amant e ampinì le spòrte
Archeuite ànima mia, ant cost moment gravos,
Sara 'dcò j'orije a sto breugg spaventos.
Costa l'é l'ora doa ij dolor dij malavi a chërso!
La neuit sombra ai pija a la gola; a finisso
Sò dëstin e a van vers al fond ëd l'abiss comun;
L'ospidal s'ampiniss dij sò sospir. -Pì d'un
Vnirà pì nen a sërché la supa përfumà,
Dacant al feu, la sèira, apress a n'ànima amà.
La pì bon-a part ëd lor l'ha mai conossù
Lòn l'é la dosseur dël feu e a l'ha mai vivù!