Rino Serra/Le fior dël mal/085
LXXXV. L'arlògi
modifichéArlògi! Dio, spaventos e snistr ch'it tramble mai,
Arcòrd-te chiel a dis, ëdcò con ël di mnassant.
An tò cheur bin pien dë sgoment ij dolor vibrant
As pianteran motobin prest coma 'nt un bërsaj;
Ël piasì vaporos vers l'orissont anvita
Come silfide al fond dël palch senich; at pija
n minca istant un grand bel tòch d'alegrìa
Che a minca òmo as conced për tuta soa vita.
Tremilasessent vòlte l'ora, ël second a va
E a bësbija: arcòrd-te! - Rapid con soa vos
Da bòja: mi i son l'Alora, tranquil a dis borios
E i l'hai ciucià toa vita con savuj antamnà!
Remenber! Arcòrd-te! Pròdigh! Esto memor!
(Parla tute le lenghe mia gola 'd metal).
Le minute, a son mineraj, folitro mortal
Da nen fesse scapé via sensa gaveje l'òr!
Arcòrda a l'é n'àvid giugador ël temp, sempe;
A minca colp, l'é lege. A vagna sensa trufé
Quand ël di a meur, la neuit aumenta; a bzògna arcordé
La clesidra as veuida; l'abiss l'ha sej...sempe.
Prest a sonerà l'ora doa 'l divin Asard,
L'augusta Virtù, toa sposa vèrgin ancora,
L'istess pentiment (oh l'ultima dimora!),
Tut at dirà: Meuir, vej viliach! A l'é tròp tard!