LX. Làuda a mìa cichin-a modifiché

Su còrde neuve i son cantor,
Oh piantagion ën fior
Ant la solitudin dël cheur.

Che da sert it sìe archincà,
Oh fumela assé dlicà
Che 't canceli ij mè pecà!

Coma da benefich Lete,
Ij basin i veuj robete,
Oh ti pien-a 'd magnete.

Cand dij vissi avansava
La buria e ij senté a turbava,
Ti 't mostrave, oh Dea brava,

Coma stèila salutar
Mè cheur ant j'orissi amar...
I donerai a l'autar!

Pissin-a pien-a 'd virtù,
Adoss d'eterna gioventù,
Fà parlé ij làver mut... su!

Lòn l'era spòrch, it l'has cremà;
Lòn l'era ruvid, rafinà;
Lòn l'era debol, rinforsà.

Ant la fam, mia taverna, A
nt la neuit, mia luserna,
La stra drita për mi guerna!

Fà che 'd mia fòrsa a-i sia aument,
Doss bagn përfumà doa as sent
Un in-mens mugg d'odor piasent!

A lus ai mè fianch antornià,
Oh ëd lòrica castità,
D'eva serafica bagnà;

Cales splendid ëd gëmme a l'é,
Pan savorì, mòrbid mangé,
Vin divin, Cichin-a a l'é!