XXXIV. Ël gat modifiché

Sël mè cheur amoros ven bel gat mè;
Le grinfie 'd toa piòta traten,
E lass-me 'nt ij tò bej euj spërfondé
Che 'd metal e d'agata a son pien.

Quand ij mè dij con còmod carëssand
A van la testa e 'l bel dòrs elastich
E 'd piasì mia man së sta 'nciocand
Ant ël toché tò bel còrp eletrich,

Mi i vëdd mia dòna 'n ëspirit. Sò sguard
Coma 'l tò o amabil bestia,
Përfond e frèid, a taja e intra mé 'n dard

E dai pé su fin-a a la testa,
N'aria sutila e n'asardos përfum,
A novo tut antorn al sò còrp brun.