XXXIII. Rimòrs ëd dòp

modifiché

Quand it durmiras, o mia bela tënëbrosa
Al fond d'un monument fàit ëd marmo nèir scolpì
E cand it avras për alcova e castel cò ti
Na tomba piovosa e na tampa bin creusa;

Cand la pera, craserà tò stòmi spaventà
E ij tò fianch, an-morbidì da 'n grassios torpor,
E 'mpedirà 'd bate e vorej a tò cheur
E ai tò pé 'd core soe corse asardà,

La tomba, confidenta dël mè seugn anfinì
(Përchè la tomba sempe a capirà 'l poeta)
Durant ste grand neuit andoa 'l seugn l'é bandì,

At dirà: "A còs at serv cortisan-a nen përfeta,
Nen avèj conossù lòn ch'a rimpianso ij mòrt?"
-E 'l verm a rosierà toa pel com un rimòrs.