Rino Serra/Le fior dël mal/026
XXVI. SED NON SATIATA modifiché
Oh dròla Deità, brun-a coma le neuit,
Al përfum mës-cià 'd mofa e d'avan-a,
Euvra 'd càich Òbi, ël Faust ëd la savan-a,
Strìa dal fianch d'ebano, fija 'd nèire meseneuit,
Mi i preferisso a la costansa, a l'òpi a le neuit,
L'elisir ëd toa boca doa l'amor sà blaghé;
Cand vers ti ij mè desideri a stan për andé,
Ij tò euj son sisterne doa mia neuja a bèiv con deuit.
Da coj doi gròss euj nèir, ëd toa ànima arfiaj,
Oh Diav sensa pietà! Vers-me meno fiama ormai;
Mi i son pa lë Stige ch'a t'ambrassa neuv vòlte,
Àhidé! E mi i peul pa masca libertin-a
Për fiachete 'l corage e butete a jë strèite,
Ant l'infern ëd tò let diventé Proserpin-a!