Rino Serra/Le fior dël mal/025
XXV modifiché
Ti 't porterìe 'nt ël let l'univers anter,
Dòna bagassa! La neuja rend tò ànim crudel.
Për alené ij dent al gieugh an singolar manera
Tuj ij di 't tache 'n cheur a la rastlera.
Ij tò euj, coma le boteghe anluminà
E 'mé 'nt le feste publiche ij sostegn fiamà,
A deuvro un podej prëstà con insolensa,
Dla lege 'd la lor blëssa l'han pa conossensa.
Machina bòrgna e ciòrgna, drua 'd crudeltà!
Strument salutar che bèivend ël sangh dël mond va,
It l'has nen onta e coma 't l'has pa podù vardé
Davanti a jë specc vnì palie toe blësse e andé?
La grandeur dë sto mal andoa 't chërde savanta
A l'ha mai fate arculé, mai të spaventa,
Cand la natura granda 'nt ij sò disegn stërmà,
Ëd ti as serv, o dòna, o argin-a dël pecà,
-Ëd ti o vil animal- për formé 'n talent?
O ampautà grandeur! Sublim disonor! O assident!