Neuv Sermon Subalpin/Porté frut për la glòria 'd Nosgnor

Porté frut për la glòria 'd Nosgnor

Ij coltivator ëd fruta a së speto che ij sò piantament a-j rendo 'd frut bondos e a-j dago 'd profit. Se na pianta "a fà nen sò dover", lor as na dësbarasso e a na buto n'àutra a sò pòst. Lolì a resta valid ëdcò per la gesia cristian-a, ch'a l'ha da porté frut për Nosgnor e da serve ij sò propòsit. Còs é-lo ch'a podrìa fess-ne chiel ëd na gesia ch'a travaja nen coma Nosgnor a l'ha comandaje? Còs é-lo ch'a podrìa fess-ne chiel d'un cristian ch'a sia infedel e negligent? Còs é-lo ch'a podrìa fess-ne chiel ëd na creatura uman-a ch'a l'é nen conform ai propòsit che chiel a l'avìa creala? Pensomje quand ch'i rifletoma an sël pass dl'Evangeli ch'i lesoma ancheuj. A dis:

"L’indoman, an tornand da Betania, Gesù a l’ha avù fam. An vëdenda da lontan un fijé ch’a l’avìa ‘d feuje, a l’é andàit a vëdde s’a l’avrìa trovane quaicòsa. Contut, quand ch’a l’é avzinassje, a l’ha trovà nen d’àutr che ‘d feuje, përchè ch’a l’era pa la stagion dij fì. Antlora a l’ha dije al fijé: “Che mai pì gnun a mangia ‘d frut da ti!”. E ij sò dissépoj a l’han bin sentì cole paròle" (Marco 11:12-14).

Na vira Gesù a l'avìa contà na paràbola a propòsit ëd n'ecònom ëdzonest e negligent: “A-i era në sgnor ch’a l’avìa n’ecònomo ch’a l’era stàit acusà dëdnans a chiel ëd malvërsé ij sò beni. A l’ha mandalo a ciamé e a l’ha dije: 'Còs é-lo che sento dì ‘d ti? Rendme cont ëd toa aministrassion përchè da ora anans ti tl’avras pì nen ël mainagi dij mè beni" (Luca 16:1-2). Costa paràbola a l'era pa n'esortassion genèrica a l'onestà, ma, coma ch'a fasìo soens ij profeta antich pr' ël mojen ëd paragon, a l'era na denunsia precisa ëd l'infedeltà, ëd la negligensa dël pòpol d'Israel, che, coma rapresentant ëd Nosgnor Dé an sla tèra, soa gesia, a onorava pa, o nen assé, ij dover anvers a Nosgnor ch'a l'era 'ngagiass-ne. L'istessa idèja i la trovoma ant l'episòdi dël vangel ch'i vardoma ancheuj, ch'a podrìa disse ch'a l'era, nen na paràbola fàita a vos, ma na lession, un mëssagi comunicà pr' ël mojen ëd gest, d'assion. Ëdcò sossì a fasìo ij profeta antich. Mach che Gesù a l'era nen solament un profeta, un pòrta-vos ëd Nosgnor Dé, ma 'l Fieul ëd Nosgnor medésim vnù a fé vìsita a sò pòpol, soa gesia, për "fé n'ispession" ëd përson-a. E-lo ch'a l'avìa trovalo a serve Nosgnor con diligensa? Aidé nò! Tante "bele feuje" ma gnun frut. Ël Fieul ëd Dé a l'era vnùit a "pijesse" lòn ch'a jë spetava për dirit, "a l'ha fam", ma a treuva "gnanca 'n fì".

Contut, "a l'era pa la stagion dij fì!". I podrìo bin ciamesse che 'd sens ch'a l'ha sossì... S'i stoma a costa diciarassion, ëd fì a j'ero pa da spetene: é-lo nen pa lògich? Ël sens ëd coste paròle a l'é diferent. A podrìa significhé: "Ël temp ëd la racòlta dij fij a l'era nen rivà e parèj, përchè a j'ero nen ancora stàit cojì, ëd fì a l'avrìa bin dovù trovene! O fòrse përchè ëd frut a l'avrìo bin dovune essje, ma a l'era nen ëstàita na stagion propissia. Da n'erbo parèj, ch'a smijava bin fiorì e viv, a l'avrìo dovù spetess-ne 'd fì. Opura 'ncora, përchè ch'a smijava n'erbo ch'a fasìa bin ësperé, bele s'a l'era nen pròpi la stagion giusta, ëd fì as na sarìa bin dovune trové! An tùit ij cas, Gesù, ëd frut, a na trova pa: ël sens ëd soa maledission a stà pròpi lì.

Le paròle 'd maledission ëd Gesù anvers ëd col erbo a podrìo smijene n'assurdità, squasi "në scat irassional ëd flin-a", nen dël tut conform al caràter ch'i l'oma 'mprendù a conòsse 'd Gesù. Se i-j pensoma bin, contut, pensoma a 'n coltivator ch'a së speta che soe piante a pòrto 'd frut. Se un-a ëd coste piante, malgré la soen ch'a l'ha daje a tute man, a séguita a porteje gnun frut, ël coltivator, còs a fà-lo? "Sensa tante stòrie", cola pianta chiel a la elìmina e a na buta n'àutra a sò pòst. N'àutra vira Gesù a l'avìa dit: "I son la vis e vojàutri i n'a seve ij mèir. Col ch'a sta an mi, e mi an chiel, a porta motobin ëd frut, përchè fòra da mi i peude fè gnente. Se quejdun a sta nen an mi, a l'è campà vìa coma la sarmenta e a sëcca. La sarmenta a l'é peui ambaronà e brusà. S'i steve an mi e mie paròle a resto an vojàutri, ciameve tut lòn ch'i veule e av sarà fàit. An sossì mè Pare a l'é glorificà: ch'i pòrte motobin ëd frut. Antlora i sareve përdabon ij mè dissépoj" (Gioann 15:5-8).

Parèj a smija esse stàit për ël pòpol ëstòrich d'Israel che per lor Gesù a-j dis: "Che mai pì gnun a mangia ‘d frut da ti!”. Sossì a l'é gnente 'd meno che la fin ëd la funsion ëstòrica dla nassion d'Israel, ch'a tèrmina parèj sò ròl prinsipal ant ij progèt universaj ëd Nosgnor. Vera, j'Israelita a séguito a esse onorà da Nosgnor Dé, përchè com a dis l'apòstol, a lor aparten "...l'adossion, la glòria, le alleanse, la Lej, ël servissi divin, le promësse e ij patriarca. Da lor a ven, për dissendensa 'd natura, ël Crist, ch'a l'é Nosgnor Dé dzura ògni còsa, benedì për sèmper" (Roman 9:4). A l'é bin vera che për lor a séguito d'essje 'd benedission ëspeciaj, përchè Nosgnor a resta sèmper fedel a le promësse ch'a l'ha faje, ma 'l pòpol ëd Nosgnor, ancheuj, a l'ha na dimension motobin pì granda che 'l pòpol d'Israel. Ël pòpol ëd Nosgnor a l'é fàit ëd tuti coj che, ant ël mond antregh, a fà nen ëd cola nassion ch'a sìo, a son fidasse al Signor e Salvator Gesù Crist e a-j son ëd servissi. Ël popol ëd Nosgnor a l'é fàit ancheuj ëd "Giudé e 'd Grech", d'Israelita e 'd gent ëd tute le nassion dël mond: cola-lì a l'é la Gesia 'd Nosgnor. La sità 'd Gerusalem e la tèra d'Israel a l'é 'd sicur da onoresse për sò ròl ëstòrich e simbòlich, e ambelelì a-i saran ancora, për l'avnì, d'aveniment ëd rilevansa, ma Gesù a dis che un bel dì, ch'a l'é ancheuj, a l'avrà pì gnun-a 'mportansa 'ndova ch'as rend l'adorassion a Nosgnor. I l'oma pì nen da manca 'd santuari e 'd leugh fisich ëspeciaj, përché, coma ch'a dis Gesù: "Chërdme ... a ven l'ora che i adorëreve 'l Pare nì an su sta montagna-sì e gnanca a Gerusalem" (Gioann 4:21).

An tùit ij cas, foma bin atension a nojàutri, gesie e chërdent d'ancheuj, ëd nen ampinisse d'orgheuj e nen pensé ch'i podrìo nen ëdcò nojàutri esse scartà, s'i foma nen lòn ch'i l'oma da fé! L'Apòstol a scriv: "Ti ‘t podrie antlora dì: “Ij branch a son ëstàit tajà vìa përch’ i fusso entà mi”. Lolì a l’é bin dit: a son ëstàit tajà vìa për motiv ëd soa incredulità ‘d lor, e ti, a l'opòst, it të ten-e frem për toa fèj. Sie nen orgojos, ma abie tëmma, përchè Nosgnor s’a l’ha nen risparmià ij branch naturaj, a podrìa bin nen risparmiè ti! Considera, donca, la bontà e la severità ‘d Nosgnor: la severità con coj ch’a son tombà, e soa bontà anvers ëd ti. Tente bon, donca, a soa bontà, da già che, divers, ëdcò ti it podrìe esse taja vìa. D’àutra banda, ëdcò lor a saran entà se a përsisto nen ant soa incredulità ‘d lor, përchè Nosgnor a l’ha bin ël podèj për enteje torna" (Roman 11:19-23).

L'omne bin sentì, ëdcò nojàutri, le paròle che Gesù an dis an ësto pass ëd l'Evangeli?

PREGHIERA

Nosgnor Dé! Da mi ti të spete ch'i porto 'd bon frut a toa glòria. Fà che mi im ten-a bin ëstrèit a Gesù Crist e ch'i sìa diligent ant l'ubidìte. Che mia fidelità at daga glòria e che mi im trova mai ant la situassio d'esse scartà për mia negligensa e onta. Amen.