La Bibia piemontèisa/Testament Vej/Michea/Michea 7

←Michea 6

La Bibia piemontèisa Michea

Naum 1→

La Bìbia piemontèisa - Michea 7

Michea

7

Michea as lamenta dël pecà 'd Giuda

¹Che ‘d maleur! I son dventà tanme un ch'a mësson-a d'istà; coma un ch'a ràpola dòp ëd le vendùmie! Pa pì na rapa da mangé, pa pì 'n fì primiss, che mi i n'hai anvìa! ²Ij fedej a son ësparì dal pais: gnanca pì un ch’a sia giust an tra la gent! Tùit a stan a l'avàit për sbardlé ‘d sangh; mincadun a buta 'd trabucet dë 'dnans a sò frel. ³Soe man a san mach pì fé dël mal; ël prinsi a buta ‘d condission për bin euvré, ël giùdess a fà sò travaj ëd giudissi mach s’a l’é bin pagà, ij potent a buto dë 'dnans a tuti cole ch’a son soe pretèise - l’anteresse privà a la fà da padron. ⁴An tra 'd lor, ël pì bon a l'é coma na ronza, ël pì giust coma na cioenda dë spin-e. Ël di dël rendicont, contut, a rivrà bin tòst, ël di che toe sentinele a nunsiavo. A l’é rivà l’ora ch’a-j butrà tùit an confusion!

⁵Fideve pa dël pròssim, avèj nen fiusa ant l'amis; pijeve varda 'd doverté la boca con cola ch'a divid tò let. ⁶Përché 'l fieul a angiùria 'l pare, la fija a s'arvira contra 'd soa mare, la nòra contra 'd soa madòna, mincadun a l'ha për nemis la gent ëd soa ca^[1]. ⁷Ma mi i vardo vers ëd Nosgnor, i l'hai speransa ant ël Dé ch'am salverà: mè Dé a më scotrà.

⁸Argiojìss nen për mi, nassion ch’am é nemisa! Perché s'i son tombà, im tirerai bin su; s’i stago ant ël top, Nosgnor a l'é mia lus, e i contemplerai la giustissia 'd soe euvre. ⁹Venta che mi i sopòrta la flin-a 'd Nosgnor, përch’i l'hai pëccà contra 'd chiel, fin-a a tant che chiel a giùdica mia càusa e ch’am fasa giustissia; chiel am farà seurte al ciàir, e i contemplerai la giustissia 'd soe euvre. ¹⁰Cand che mia nemìsa a lo vedrà, a sarà coatà d'onta. Chila ch'am disìa: "Andoa ch'a l'é tò Dé?" Ij mè euj a la beicheran fin-a a tant che chila a sarà scarpisà coma la pàuta dle stra.

¹¹Varda, a riva ‘l temp ëd fabriché torna ij tò rampar! An col di-là, toe frontiere a së slargheran. ¹²An col di-là a vniran fin-a a ti da l'Egit, da le fortësse 'd Tir e fin-a dal Fium Eufrate, dal mar al mar, da la montagna a la montagna. ¹³La tèra a vnirà esse un desert pr' ij sò abitant, sòn a sarà la paga ‘d soa condòta.

Preghiera final

¹⁴Pastura tò pòpol con tò baston da bërgé^[2], lë strop ch’a l’é toa ardità, ch’as në stà solengh an mes ai bòsch dël Carmel, ant ij pomé. Ch’a peusso pasturé an Basan e Ghilead coma ant ij temp antich. ¹⁵Nosgnor a dis: “Com ant ël di ch’it ses seurtì dal pais d’Egit, i farai vëdde ‘d maravije a j’Egissian”. ¹⁶A lo vëdran le nassion e a në resteran antërdoà che soa fòrsa ‘d lor a-j serv a nen. As butran la man an sla boca, soe orije a resteran ës-ciornìe. ¹⁷Lor a bërlicran la póer coma ch’a fà la serp, coma le bestie ch'as rabasto për tèra. A surtiran an trambland da soe soste, sbaruvà e tëmrose dë 'dnans al Signor, nòstr Dé, tute a l’avran tëmma ‘d ti!

¹⁸Col ch'a l'é 'l Dé ch’a podrìa comparissionesse a ti? It ses ti che 't përdon-e ij pëccà, che condón-e l’arvira dla rimanensa ‘d tò pòpol. Ti 't reste pa anrabià për sèmper, ma it pije piasì a fé grassia^[3]. ¹⁹ Për na vòta ancora, àbie pietà 'd nojàutri! Scarpisa nòstre colpe, campa ant ël fond dël mar tùit ij nòstri pecà! ²⁰Ti ‘t seras fedel a coj ëd Giacòb e misericordios con coj d’Abraham, pròpi coma ch’it l’has giurà ai nòstri pare dai temp antich ch’it l’avrie fàit.

Nòte

1. Cfr. Maté 10:35-36; Luca 12:53.
2. O “cavija regal”.
3. O “a manifesté tò amor leal”.