La Bibia piemontèisa/Testament Vej/Isaia/Isaia 65

←Isaìa 64

La Bibia piemontèisa Isaìa

Isaia 66→

La Bìbia piemontèisa - Isaia 65

Isaia

65

Ël giudissi ‘d Nosgnor

¹Nosgnor a dis: “I j’era bin dispòst a rësponde, ma gnun a l’ha ciamame d’agiut; i j’era bin pront a d’esse trovà, ma gnun a l’ha sërcame. I l’avìa dit: “Vardme sì” a ‘n pòpol ch’a 'nvocava pa mè nòm^[1]. ²Për tut ël di i l’hai tenù mie man dëstèise anvers a ‘n pòpol arviros ch’a séguita dij senté ch’a son pa bon e ch’a va dapress ai sò sghiribiss^[2]. ³A l’é ‘n pòpol ch’am pròvoca e ch’a adòra sensa vërgògna d’àutri dio; ant ëd giardin sacrà lor a sacrìfico ‘d vìtime e a bruso d’ancens ansima j’autar dij pagan^[3]. ⁴Ëd neuit lor a van an gir ant ij simanteri e a rendo l’adorassion ai mòrt. A mangio carn ëd crin e a rostisso lòn ch’a l’ha pa da esse mangià. ⁵Pura, lor a diso l’un a l’àutr: “Venme nen tant davzin: it podrie antamneme! I son pì sant che ti!”. Sta gent a l’é tanme dë spussa a mie nariss, tanme n’odor gram^[4] ch’a veul pa andess-ne vìa! ⁶Ch’a sàpio che mi i ten-o tut për ëscrit! I starai nen ciuto. I-j farai paghé tut: eh, i-j darai la paga ch’a mérito! ⁷I-j farai paghé pr’ ij sò pecà e fin-a për coj dij sò antich. I lo diso mi, ël Signor. Për motiv ch’a bruso d’ancens an sle montagne e ch’am ofendo an sle colin-e, i-j farai spurghé tut”.

⁸Parèj a dis Nosgnor: “Malgré tut lòn, i j'anientrai pa tuti, përchè pròpi coma ch’as treuvo ant l’istessa vis ëd rape d’uva bon-a e d’uva grama (e cheidun a dis giust: ‘Campje vìa nen tuti, cheidun-a ëd cole rape a l'é bon-a!’), parèj mi i anientrai pa tut Israel, përchè là i l’hai ancora dij sërvent ch’a son a pòst. ⁹I tenrai da cont ch’a-i é na resta fedel dël pòpol d’Israel e ‘d Giuda ch’a l’avran da arsèive mia tèra. Coj ch’a-j serno a në saran ardité, e ij mè sërvent a vivran ambelelà. ¹⁰La pian-a ‘d Saron a sarà torna pien-a ‘d feje; la val d’Acor^[5] a sarà ‘n leu për pasturé le vache; coj ch’am sërco a n’arseivran ij benefissi.

¹¹Ma pròpi përchè j’àutri a l’han chitame, mi, ël Signor, e a son dësmentiasse dël Templi, e për motiv ch’i l’eve prontà ‘d feste an onor dël Dé dël Destin e i l’eve smonuje ‘d vin, ¹²parèj mi iv destinrai a la spa. Tuti vojàutri iv butreve an ginojon dë 'dnans al bòja. Lolì a l’é përchè cand i l’hai ciamave, voi i l’eve pa dame na rëspòsta, cand mi i l’hai parlà voi i l’eve pa scotame. I l’eve pecà ‘d propòsit pròpi dë 'dnans a mi e i l’eve sernù ‘d fé lòn ch’am dëspias. ¹³Ore donca, mi, ël Signor Dé, iv faso savèj sòn: ‘Ij mè sërvent a mangeran, ma vojàutri i meuirereve ‘d fam; ij mè sërvent a podran bèive, ma vojàutri i l’avreve sèj. Ij mè sërvent a s’arlegreran, ma vojàutri i sareve trist e pien d’onta. ¹⁴Ij mè sërvent a canteran ëd gòj, ma vojàutri i crijereve ‘d dolor e ‘d disperassion. ¹⁵Vòstr nòm a vnirà a esse n’ingiuria për mia gent, përchè ‘l sovran Signor av antërpisrà e a ciamrà ij sò sërvent genit con n’àutr nòm. ¹⁶Tuti coj ch’a ciamran na benedission o ch’a voreran fé ‘n vòt a lo faran pr ël nòm dël Dé dla vrità.

Un cel neuv e na neuva tèra

“Tuti as dësmentieran dij dësastr dël passà përchè i chitrai d’esse anrabià. ¹⁷I farai un cel neuv e na tèra neuva^[6]. Gnun a s’arcordrà pì dël passà, a-i pensrà pì nen. ¹⁸Arlegreve, spricé ‘d na gòj eterna për lòn ch’i son an camin ëd creé. Vardé! I creerai Gerusalem com un leugh ëd gòj. Soa gent a sarà na sorgiss d' argiojissansa! ¹⁹Mi midem i spricerai ‘d gòj për Gerusalem e i m’arlegrerai për mè pòpol. As sentirà pa pi dij pior nì ‘d crij ëd dolor^[7]. ²⁰A meuireran pa pì ‘d masnà ch’a l’han mach pòchi di ‘d vita, nì ‘d gent ch’a sia nen rivà a na vejëssa granda. A meuireran giovo coj ch’a meuireran a sent agn d’età. Mach coj ch’a saran maledì a meuireran a col’età! ²¹A butran an pé ‘d ca e a-i jë staran pr’ un longh temp, a pianteran ëd vigne e a në mangeran ij frut. ²²A fabricheran pi nen përché n’àutr a-i staga, e a pianteran pi nen përchè n’àutr a-i mangia. Mè pòpol a vivrà tant coma j’erbo ch’a l’avran piantà: mè pòpol sernù a l’avrà tut ël temp ch’a veul për gòde ‘d lòn ch’a l’avran vagnà con fatiga. ²³A travajeran pa për nen, e ij sò fieuj a saran pì nen destinà ai sagrin. Përchè lor a son ël pòpol che Nosgnor a benediss, e ‘dcò ij sò fieuj e fije a saran benedì. ²⁴Fin-a anans ch’a m’anvòco, già i-j rëspondrai, a saran ancora lì a preghé che già i-j l’avrai scotaje. ²⁵Ël luv e l’agnel a pastureran ansema. Ël leon a mangerà ‘d fen tanme na vaca^[8]. Ma le serp a mangeran ëd póer. An coj di-lì a-i sarà gnun ch’as farà ‘d mal o ch’a patissa la distrussion an mè Mont Sant. I lo diso mi, ël Signor”.

Nòte

1. Cfr. Roman 10:20.
2. Cfr. Roman 10:21.
3. O: “carn ch’a l’é nen pura”.
4. O: “àgher”.
5. Cfr. Giosué 7:24-26.
6. Cfr. Isaia 66:22; 2 Pero 3:13; Arvelassion 21:1.
7. Cfr. Arvelassion 21:4.
8. Cfr. Isaia 11:6-9.