La Bibia piemontèisa/Testament Vej/Isaia/Isaia 44

←Isaìa 43

La Bibia piemontèisa Isaìa

Isaia 45→

La Bìbia piemontèisa - Isaia 44

Isaia

44

Nosgnor a arnovrà Israel

¹“Ma ora scota, Giacòb, mè servent, Israel, mè soasì. ²Parèj a l'ha dit ël Signor ch’a l'ha modlate, formate da la fàuda 'd toa mare e ch'at giuta: “Gnun-e tëmme, Giacòb, mè servent, Israel, che mi i l'hai sërnù^[1]. ³Përchè i darai ël vir a j'eve an sël teren ch'a l'ha sèj, a 'd fium an sla tèra sùita. I spantierai mè Spìrit ansima a toa dissendensa, mia benedission ëdzora dij tò fieuj. ⁴A gicheran parèj d'erba antrames a dj'eve, parèj ëd sales an sla riva d’un fium. ⁵A-i sarà col ch’a dirà con orgheuj: “Mi i aparten-o a Nosgnor”. D’àutri a diran: “Mi i son dissendent ëd Giacòb^[2]. D’àutri ancora a scriveran ël nòm ëd Nosgnor ansima a soe man e a diran che ‘l nòm d’Israel a l’é ‘l sò”.

Ël contrassens ëd l’idolatrìa

⁶Sossì a l’é lòn ch’a dis ël Signor - ël Rè d’Israel e ‘l Redentor, ël Signor ëd l’Univers: “Mi i son ël prim e mi i son ël darié^[3]; fòra 'd mi a-i é gnun dio. ⁷Chi é-lo parèj ëd mi? Ch’as fasa anans e ch’a lo preuva dë 'dnans ëd mi. Che chiel a fasa lòn ch’i l’hai fàit mi dai temp antich, cora ch’i l’avìa stabilì ‘n pòpol e dëspiegaje lòn ch’a sarìa stàit sò avnì. ⁸Tramblé pa! Gnun timor! Miraco a l'é pa vàire che i l'hai fatlo savèj e arvelatlo? Voi i seve ij mè testimòni! A-i é miraco n'àutr fòra 'd mi o un ch’a peussa dì ch’a sia na ròca d’arpar? Nò, gnanca un!”.

⁹Che folairà a l’é fesse d’ìdoj! Cola ròba, ch’a-j rendo tanta devossion, a l’é pròpi sensa valor. La gent ch’a rend l’adorassion a d’ìdoj a san pròpi pa lòn ch’a fan, e për lòn a saran dësvërgognà. ¹⁰Chi d’àutri, se nen mach un fòl, a podrìa fesse sò pròpi dìo e pensé ch’a podrà arsèiv-ne d’agiùt? ¹¹Tuti coj ch’a rendo l’adorassion a d’ìdoj a saran, an efet, dësvërgognà ansema a tuti coj ch’a l’han fabricaje - mach d’òm ch’a penso ‘d fesse na divinità! A podrìo bin fesse fòrt l’un con l’àutr, ma a saran tuti sbaruvà e a tomberan an confusion.

¹²L'artisan a travaja 'l fer d'un piolèt, a lo travaja an sla brasa e a-j dà forma con ëd massëtte, a lo finiss con brass vigoros, a seufr fin-a la fam, a-j manca la fòrsa; a beiv pa d'eva e a l'é svers - për motiv ëd sò travaj. ¹³Ël minusié a dëstend ël truschin, a marca la mistà con ël giss; a lo travaja con le sgòrbie, a mzura con ël compass, a còpia la forma dl'òm: na bela figura d'òm da buté drinta a sò santuari.

¹⁴Chiel a taja ij séder, a ciapa n'arsipress o na rol ch'a lassa chërse fòrt ant ël bòsch; a pianta un frasso che la pieuva a farà chërse. ¹⁵Tut sòn a dovrìa esse për col òm mach ëd bòsch da brusé. Tutun, a në ciapa na part, as ëscàuda e as fà ëdcò da mangé an viscand ël forn, e con l’àutra part as në fà ‘dcò na mistà e a l'adòra; a në forma na statua e a la vénera. ¹⁶Na metà a la brusa ant ël feu, an sla brasa a cheus la carn, as arpata, a mangia 'l ròst e a së sodisfa. Dël midem temp a së scàuda e a dis: i mè scaudo, i'm'arlamo a la fiama. ¹⁷Con lòn ch'a vansa a në fà sò dio, soa mistà; as cin-a, as buta an gënojon e a lo prega: “Rend-me lìber përchè ti 't ses me dio!”.

¹⁸Che ‘d gent ëstùpida ch’a son! Che ‘d badaluch e ‘d gnorant! Ij sò euj a son sarà e a peulo pa vëdde. Soa ment a l’é sarà e a peudo nen pensé coma ch’as deuv. ¹⁹La përson-a ch’as fà n’ìdol as fërma mai a ‘rflete: “Ma col-lì a l’é mach un tòch ëd bòsch! I l’hai brusane la metà për ëscaudeme e i l’hai dovrà n’àutra part për cheuse la carn. Coma podrìa mai ‘l rest esse na divinità? Dovrìa-ne prostërneme e adoré ‘n tòch ëd bòsch?”.

²⁰Col pòvr fabiòch ch’a ‘mbroja chiel midem a l’é coma s’a mangèissa ‘d sënner. As confida an cheicòsa che a podrà mai vnì a sò agiùt. Pura a riva mai a ciamesse: “Miraco é-lo nen fàuss lòn ch'i ten-o ant le man?”.

La restaurassion ëd Gerusalem

²¹“Giacòb! Fà tension, che ti ‘t ses mè servent, Israel. A l’é mi, ël Signor, ch’i l’hai fate e mi im dësmentierai mai ëd ti. ²²I l'hai ësganfà parèj ëd na nìvola toe përversità, e ij tò pecà parèj d'un nivolon. Torna a mi ch’i l’hai pagà ‘l pressi ëd toa libertà!”.

²³Canté, cej, përchè ‘l Signor a l’ha fàit costa ròba maravijosa. Crijé ‘d gòj, përfondità dla tèra! S-cionfé an cant ëd gòj, montagne, foreste e minca n’erbo! Përchè Nosgnor a l’ha riscatà Giacòb e a l’é glorificà an Israel.

²⁴Parèj a dis ël Signor ch’a l'ha rangiate e formate fin-a da la fàuda 'd toa mare: i son mi, ël Signor, ch’i l'hai fàit tut sòn, dëspiegà ij cej da sol, dëstendù la tèra; chi mai ch'a l'era con mi e ch’a l’ha giutame? ²⁵I son mi ch’i denunsio le busiardarìe dij profeta fàuss e a dësgògno j’andvin. I son mi ch’i faso dé ‘d consèj gram a coj ch’as chërdo d’esse ‘d savant e i dimostro ch’a son ëd balengo^[4]! ²⁶Ma i compisso le predission dij mè profeta! Për sò mojen i diso a Gerusalem: “Ëd gent a vivrà torna ambelessi”, e a le sità ‘d Giuda: “I sareve torna butà an pé. I sareve arcostruìe e mi i ausserai torna vòstre ruin-e!”. ²⁷Cora ch’i parlo a le rivere e i-j diso: “Suveve!”, lor a saran suvà ‘d sicur! ²⁸Cand ch’i diso ‘d Ciro: “A l’é chiel mè bërgé”, a l’é sicur ch’a farà lòn ch’i diso^[5]. Chiel a darà l’órdin: “Che Gerusalem a sìa arcostruvìa!”. Chiel a dirà ‘d mè Templi: “Che soe fondamenta a sio torna fongà!”.

Nòte

1. O, an ebraich: “Jesuron”, un termin d’afession.
2. O “as ciamrà con ël nòm ëd Giacòb”.
3. Cfr. Isaia 48:12; Arvelassion 1:17; 22:13.
4. Cfr. 1 Corint 1:20.
5. Cfr. 2 Crònache 36:23; Esdra 1:2.