La Bibia piemontèisa/Testament Vej/Isaia/Isaia 43

←Isaìa 42

La Bibia piemontèisa Isaìa

Isaia 44→

La Bìbia piemontèisa - Isaia 43

Isaia

43

Nosgnor, ël Salvator d’Israel

¹Pòpol ëd Giacòb! Scota ora lòn ch’at dis ël Signor ch’a l’ha create, col ch’a l’ha butate ansema: “²Àbie pa tëmma, përchè i son mi ch’i l’hai rëscatate; i l’hai ciamate për nòm, ti ‘t ses ël mè. ³Se ti ‘t l’avras da travërsé d’aque ancreuse, i sarai con ti^[1]. Se ti ‘t l’avras da passé ‘d rivere, la corent at quatrà nen tant da fete meuire nià. Se ti ‘t l’avras da marcé pr’ ël feu, at brusrà pa, le fiame at consumran nen. ³A sarà parèj përchè mi, ël Signor, i son tò Dé, ël sant d’Israel, tò Salvator. Për rëscatete i darìa l’Egit, l’Etiòpia e Seba a tò pòst. ⁴Për mi it ses tant pressios e amà ch’i darìa an barata d’àutra gent an cambi ‘d toa vita. ⁵Àbie pa tëmma, përchè mi i ’t son dacant! I farai torné ij tò fieuj da l'orient e da l'ocident. ⁶I dirai al nòrd e al meridion: “Porteme andarera ij mè fieuj e le mie fije; feje vnì dai canton ij pì distant ëd la tèra ⁷tuti coj ch’a pòrto mè nòm, coj che mi i l’hai creà për mìa glòria, përchè i son mi ch’i l’hai formaje e faje. ⁸Fé seurte la gent ch’a l’ha d'euj ma ch’a vëdd pa, ch’a l’ha d’orije ma ch’a sent nen”.

Israel, testimòni ‘d Nosgnor

⁹Ch’as riunisso tùit ij pòpoj, ch’a ven-o a assemblesse le nassion. Chi mai, an tra ‘d lor, a l’avìa prevëddù tut sòn? Col ch'a l'é dij sò ìdoj ch'a l’ha mai nunsià prima cole ròbe-lì? Chi mai, an tra ‘d lor, a podrìa dì prima lòn ch’a-i rivrà doman? Andoa ch’a son ij testimòni ‘d cole predission? Chi é-lo ch’a podrìa rëscontré ch’a l’avìo dit la vrità? ¹⁰I lo diso mi, ël Signor: ‘Ij mè testimòni i seve vojàutri. Vojàutri seve ij mè sërvent. ¹¹I seve stàit sernù për conòss-me, për chërde an mi, për comprende che mach mi i son Dé e ch’a-i në j’é gnun d’àutri: a-i në j’é mai staie e a-i në saran mai. ¹²I son mi, i son mi, ël Signor. Feura che mi a-i é gnun d’àutri salvator. A l’é mi ch’i l’avìa prima nunsià ch’i l’avrìa salvave, col ch’a l’ha falo savèj al mond. Gnun d’àutri dio forësté a l’han mai fàit ëd ròbe parèj. Ij mè testimòni i seve vojàutri che mi i son ël Dé ùnich - a dis Nosgnor. ¹³Da sèmpre^[2] i lo son. A-i é gnun ch’a peuda s-cianché cheidun da mia man. A-i é gnun ch’a peuda disfé lòn ch’i faso mi”.

Na neuva stra ant ël desert

¹⁴Sossì a l’é lòn ch’a fà savèj ël Signor, ël Sant d’Israel, col ch’an lìbera: “Për vojàutri i mandrai n’armèja contra ‘d Babilònia e i farai scapé tùit ij Babilonèis pròpi con cole nav ch’a-i në fan tant d'orgheuj. ¹⁵I son mi ël Signor, vòstr Sant. I son ël Creator d’Israel, vòst Rè”. ¹⁶Nosgnor a l’avìa dovertà na stra an mes al mar, un senté a travers d’aque furiose. ¹⁷I l’avìa fàit seurte la poderosa armèja d’Egit con ij sò chèr e cavaj. I l’hai faje tombé ant l’eva e a s’ausseran mai pì. Soa vita ‘d lor a l’é dëstissasse coma ‘l mocin ëd na candèila. ¹⁸Ma dësmentieve ‘d lòn: a l’é nen an confront ëd lòn ch’i son an camin ëd fé. ¹⁹Përchè i son press a fé cheicòs ëd neuv. Vardé, a l’é già ancaminasse! I lo vëdde pa? I farai na stra ch’a passa an mes al desert. I son an camin a creé ‘d rivere ant la vàuda sëcca. ²⁰Le bestie ant le foreste am diran grassie, éh, fin-a ij siacal e j’oloch, përchè ant ël desert i-j darai da bèive. Éh, i farai nasse d’eva ant ël desert, parèj che mè pòpol sernù a peuda bèive. ²¹I l’hai creà Israel për mi, e a vnirà ‘l di ch'an rendran onor dë 'dnans al mond antregh^[3]”.

Nosgnor a denunsia la colpa d’Israel

²²Ma, cara famija ‘d Giacòb, vojàutri i seve arfudave ‘d ciameme d’agiut. Israel! Vojàutri i seve stracave ‘d mi! ²³I l’eve nen smonume dj’olocàust con ij vòstri agnej, nì i l’eve onorame con ij vòstri sacrifissi, bele se mi i son mai stave ‘d pèis e i l’hai mai stracave con d’arceste d’oferte ‘d gran e d’ancens. ²⁴Ëd sicur i l’eve nen ësgairà ‘d sòld për cateme ‘d përfum e i l’eve nen fame piasì con la grassa ëd le vìtime ‘d sacrifissi. A l’opòst, i seve stàit vojàutri ch’i l’eve stracame con ij vòstri pecà: a son vòstre colpe ch’a son stame ‘d pèis.

²⁵Antlora si, i sarai mi, mach mi, a dëscancelé ij vòstri pecà. I veuj ch’a sia parèj: ij vòstri pecà am vniran mai pì a la ment. ²⁶Presenteme vòstre rason e discutómje ‘n pò: vardoma cola ch’a l’é la situassion e iv podreve giustifiché s’i seve nossent. ²⁷Ël fàit a l’é che, fin-a dal prinsipi, a l’é stàit vòst prim antich a comëtte ‘d pecà contra ‘d mi; tùit ij vòstri cap a son arvirasse contra ‘d mi. ²⁸A l’é costa-sì la rason ch’i l’hai gavà ai vòstri sacerdòt l’onor ch’a l’avìo e ch’i l’hai bandonà Giacòb a lë stermini, ël pòpol d’Israel a l’onta.

Nòte

1. O “Ti ‘t m’aparten-e”.
2. O “da eternità a eternità”.
3. O “a proclamrà mia làude”.