La Bibia piemontèisa/Testament Vej/Isaia/Isaia 4
Isaia
modifiché1An col dì-là set fomne as contendran n’òm e a-j diran: “It saroma nen ëd pèis, nì për mangé, nì për vestisse, basta mach ch’it në pije për fomna e ch’i portoma tò nòm. Tirne fòra dlë dzonor ëd resté sole”.
Ij dzorvivù ‘d Gerusalem
modifiché2An col dì-lì la druensa che ‘l Signor a darà al pais a sarà na coron-a ‘d glòria e dë splendrior pr’ ij dzorvivù d’Israel; ël frut ëd la tèra a-j'ampinirà d’onor e ‘d prestigi. 3Col che a sarà restà a Sion a vnirà ciamà “pòpol sant” parèj dij survivant: a saran anregistrà për memorieje a vita an Gerusalem. 4Cand che Nosgnor a l'avrà lavà le macie dle fije 'd Sion e purificà Gerusalem dal sangh ëspantià, con lë spìrit dël giudissi e lë spìrit ëd purificassion, 5a sarà antlora che Nosgnor a formerà, dzora ‘d tuta l'estension dël mont ëd Sion e ansima soe ciambreje, na nìvola 'd fum për ël di e në splendrior ëd feu anvisch për la neuit; na tenda a sarà 'd protession për tuta soa grandëssa[1], 6e a sarà tanme un pavajon për feje ombra 'd di contra 'l ruin dël sol e a sosta e protession da la tempesta e da la pieuva.
Nòte
modifiché- ↑ Cfr. Surtìa 13:21; 24:16.