La Bibia piemontèisa/Testament Vej/Giob/Giob 2

←Giòb 1

La Bibia piemontèisa Giob

Giòb 3→

La Bìbia piemontèisa - Giòb 02

Giòb

2

Sconda preuva

¹Un di a l'é riunisse la cort dël cel a la presensa 'd Nosgnor. An tra 'd lor a l'é vnùje 'dcò l'Acusator, Sàtana. ²Nosgnor a-j ciama: "E ti, da 'ndoa ch'it rives?". E chiel a-j rëspond: "Da fé 'd gir për la tèra për vardé lòn ch'a-i passa". ³Nosgnor a l'ha dije: "L'has-to armarcà mè servitor Giòb? A-i é gnun d'àutri an sla tèra ch'a sia parèj ëd chiel: a l'é onest e giust, am rëspeta e a sta da leugn dal mal. Ti 't l'has cissame a ruinelo^[1] ma it l'has otnù gnente: ancora chiel as manten ferm an soa 'ntegrità". ⁴L'acusator a-j rëspond: "Pel për pel! N'òm a sarìa pront a arnùnsié a tut mach për salvesse la pel! ⁵Ma preuva 'n pò a dëstende la man e tochèje soa përson-a. I scomëtto ch'at maledirà an facia!".

⁶Anlora Nosgnor a l'ha dije a l'Acusator: "It lo buto an toe man, ma rispét-je la vita!". E l'acusator a l'é artirasse da la presensa 'd Nosgnor e a l'ha arfilaje a Giòb na marseugna grama ch'a l'ha pijalo da la testa ai pé. ⁷Giòb setà 'nt la sënner, as gratava con un ciap rot ëd tèra cheuita^[2]. ⁹Soa fomna a-j disìa: "Ancora it manten-e ferm an toa 'ntegrità? Malediss Nosgnor e meuir na vòlta bon-a!". ¹⁰Giòb a l'ha rësponduje: "Ti 't parle coma na fomna svantà. S'i acetoma 'l bin coma 'n don ëd Nosgnor, l'avriom-ne nen d'acetene 'dcò 'l mal?".

An mes a tut sossì, gnun-a paròla a l'é surtìa da la boca 'd Giòb ch'a podèissa consideresse 'n pecà.

Ij tre amis ëd Giòb

¹¹Cand che tre dj'amis ëd Giòb a l'han sentù 'd tùit ij maleur ch'a l'ero tombaje a còl, a son ëvnùit minca un da sò pais e a l'han decidù ansema d'andé a trovelo për deje 'd coragi e confortelo. As ciamavo Elifas, da Teman, Bildad, da Sua, e Zofar, da Nama.

¹²Cand ch'a l'han vëddù Giòb da leugn, scasi a podìo pa pì arconòss-lo. Piorand fòrt, a son s-ciancasse le vestimente e a l'han campà 'd póer an aria dzora dla testa për mostré tut ël deul ch'a n'avìo. ¹³Set di e set neuit a son ëstaje dacant, sensa dì na paròla, përchè a vëddìo che ij sò patiment a l'ero motobin grand.

Nòte

1. Lét. "a travondlo".
2. A costa maladìa as avìa da desse n'atension costanta. L'infession e la marsa a deuvìa esse ras-cià vìa con un tòch ëd teracheuita s-ciapà për fé che l'infession a së spantièissa nen. La pel a l'era tant dësfigurà che fin-a ij sò amìs a podìo pa arconòss-lo (2:12). La maladìa a tormentava Giòb fin-a drinta 'd chiel: a-j dasìa un fià gram e n'odor arbutant (19:7,20). Le piaghe a dasìo fòra 'd verm; as saravo e strenzìo (16:8). A l'era tormentà da 'd seugn (7:14). As sentìa coma s'a sofochèissa (7:14). Ij sò òss a-j dasìo 'n dolor afoà (30:30). E a podìa pa aussesse da sò leugh (19:18). Cola maladìa lì as podìa nen curesse, ma a sarìa durà vàire agn, lassand Giòb con l'anvìa mach ëd meuire.