La Bibia piemontèisa/Testament Vej/Giob/Giob 19

←Giòb 18

La Bibia piemontèisa Giob

Giòb 20→

La Bìbia piemontèisa - Giòb 19

Giòb

19

Réplica ‘d Giob a Bildad

¹Anlora Giòb a l'ha rëspondù: ²“Për vàire ancora i andreve anans a deme ‘d torment^[1] e a craseme^[2] con vòstre paròle? ³A l’é già des vire che vojàutri im ofende con ij vòstri arpròcc^[3] e më s-cincon-e sensa artegn. ⁴Tutun, s’i l’hai përdabon mancà^[4] a l’é cheicòsa ch’a riguarda mach mi e pa vojàutri. ⁵Voi i chërde d’esse mej che mi e im acuse arfaciànd-me mia abiession! ⁶Venta ch’i sàpie ch’a l’é Nosgnor ch’a l’ha arversame^[5] e anvlupatame^[6] an soa rèj^[7].

⁷I ciamo agiut^[8] ma gnun am rëspond. I protesto, ma gnun am fà giustissia. ⁸Nosgnor a l'ha barame^[9] la stra parèj da pa pì podèj passé e a l’ha fàit tombé jë scurità dzora 'd mè vieul. ⁹A l'ha dëspojame 'd mè onor e a l'ha gavame^[10] la coron-a da la testa. ¹⁰A l’ha patlame da tute le bande për campeme a tèra. A l’ha dësreisà mia speransa tanme n’erbo.¹¹A l'ha anviscà soa flin-a contra 'd mi e am consìdera tanme sò nemis. ¹²Soe trope a ven-o anans ansema contra ‘d mi, a l’han butà sota assedi mia abitassion e fàit ëd rampe për intreie.

¹³Mia gent^[11] as në sta a la larga da mi, fin-a j'amis a son fasse strangé për mi. ¹⁴Mia famija a l’ha chitame e ij mè conossent a son dësmentiasse ‘d mi. ¹⁵J’òspiti^[12] ‘d mia ca e fin-a mie sërvente am trato coma s’i fussa ‘n forësté^[13]. ¹⁶I ciamo mè servitor, ma chiel am rëspond pa, venta ch'i lo sùplica 'd ven-e. ¹⁷Mè fià a l'é arbutant për mia fomna e a mia famija i-j faso scheur. ¹⁹Fin-a ij gagno dësbela a l'han ësgiaj ëd mi: se im àusso për parleje am fan le svergne. ¹⁹Tuti coj ch'a l'avìo fiusa an mi am detesto: coj che mi i vorìa bin am viro le spale. ²⁰Ij mè òss as taco a la pel e a la carn, e mach la pel dij mè dent am salva.

²¹Pietà 'd mi, car ij mè amis, almanch vojàutri: pietà 'd mi! Përchè i son ëstàit colpì da la man ëd Dé. ²²Përché vojàutri 'm përséguite pròpi coma ch’a fà Nosgnor? Eve-ne mai pro ‘d mòrde mia carn?

²³ Òh, se mai a së scrivèisso mie paròle! A podèisso esse marcà ant un lìber! ²⁴A podèisso mach esse sislà con në stil ëd fèr ansima a na pera për sèmper e butà ‘n evidensa con na colà ‘d piomb!

²⁵Da part mia, mi i sai che mè Redentor a l'é viv e che a la fin^[14] a s'alverà dzora dla pòer! ²⁶E dòp che costa mia pel a sarà dësblà, sensa mia carn mi i vëdrai Dé. ²⁷Mi i lo vëdrai, da mi midem e i lo vëdrai com ij mè euj, pa da strangè. E mè cheur as consuma drinta 'd mi. ²⁸I séguite a deme a còl e iv n'ancale a dime che la rèis ëd mie tribulassion a l’é mach an mi. ²⁹I seve pitòst vojàutri ch’i l’avrìe d’avèj tëmma d’un castigh, përchè a l’é vòstra pòsa ch’a la mérita. Un giùdes a-i è bin e i l’avreve da presenteve 'dnans ëd chiel. 

Nòte

1. Ebràich: '' a tormenta mia ànima'', con ànima(נפש ܢܦܫܐ ), nefesh che a rapresenta sé midem o la përson-a. Ël TM a tira la rèis dël verb da יָגָה (iagah, “dé aflission; tormenté”).
2. Ël TM a l'ha דָּכָא (dacaʾ), “sgnaché” ant la coniugassion satìa Piel. Jë LXX, contut, a deuvro '' καθαιρεῖτε με ''  ant ël sens ëd “dësblé a tòch.”
3. Ël verb כָּלַם (calam) a veul dì “oltrage; ansult; onta”.
4. מְשׁוּגָה (mëshugah) a l'é n'hapax legomenon. A riva da שׁוּג (shug, “bambliné, giboré”) con rèis paralela שָׁגַג (shagagh) e שָׁגָה (shagah).
5. La coniugassion Piel ëd עָוַת (ʿavat) a veul dì “ për   dëformé la giustissia”, opura ambelessì: feje cheicòsa ch'a va pa a cheicadun (vëdde Salm 119:78).
6. Ël verb נָקַף (naqaf) a signìfica: “ viré, andé riond, ansërcé.
7. La paròla מְצוּדוֹ (mëtsudo) a l'é 'd régola colegà con צוּד (tsud, “andé a cassa”), e parèj për estension a peul vorèj dì “na rèj, un trabucèt, bers”.
8. O “Vardé, mi i crijo contra 'd la violensa”.
9. Ël verb גָּדַר (gadar) a vorerìa dì: “cinté, buté muraje, ciovendé, bloché.”
10. Ël verb נָסַע (nasaʿ) a veul dì “viagé” an general, ma ant lë specìfich a vorerìa dì: gavé ij paloch ëd la tenda e spostesse”.
11. O “ij mè frej”.
12. L'ebràich גָּרֵי בֵיתִי (gare veti, “j'òspiti ëd ca mia ”) as arferiss a coj che a sogiórno ant la ca 'd Giòb, ij pa-resident, ma òspiti.
13. Ël vocàbol נָכְרִי (nocri) a sarìa na përson-a 'd n'àutra rassa, da na tèra strangera, un forësté, un malèt.
14. אַחֲרוּן (ʾacaron, “darié, ùltim”).