La Bibia piemontèisa/Testament Vej/Giob/Giob 20

←Giòb 19

La Bibia piemontèisa Giob

Giòb 21→

La Bìbia piemontèisa - Giòb 20

Giòb

20

Scond dëscors ëd Zofar

¹Anlora Zofar ël Namatita a l'ha tacà a dì: ²“I son ëvnùit torna sì për ël fàit che^[1] i l’hai tant pensà ‘a toa situassion ch’a l’ha butame drinta n’agitassion ch’as peul nen dì. ³An efet, cand ch’i sento un rimpròcc tant ofensiv contra ‘d mi i peuss fé pa d’àutr che arpliché^[2]. ⁴Ti 't sas da sempe, e i sai ch’it në 't ses sicur, che dal moment che l'òm a l'é stàit butà an sla tèra, ⁵ël trionf dij përvers a dura bin pòch e la gòj ëd col ch'a chërd nen^[3] a dura mach un moment. ⁶Ëdcò se sò orgheuj a-j alvèissa àut^[4] fin-a al cel e soa testa a tochèissa le nìvole, ⁷lor a sarìo tut a fàit ramassà vià tanme dë mnis ^[5] e coj ch’a l’ero costumà a vëdd-je a dirìo: “Andova son-ne finì?”. ⁸Tanme d’un seugn a dëspariran e a saran mai pì trovà; a së sbardlerìo parèj ëd na vision noiteja. ⁹J’euj ch’a-j vëddìo a-j vëdran pa pì, e gnanca ‘l pòst andova ch’a stasìo as podrà pì nen arconòsse. ¹⁰Sò fieuj a sërcheran ‘l favor dij pòver përchè a dovran deje andaré le richësse ch’a l’avìo robaje. ¹¹Bele s’a l’avèisso avù la fòrsa dij giovo, ij sò òss a saran cogià ant la póer.

¹²Ëdcò se ‘l mal a fussa stàit coma ‘n bocon doss a soa boca e stërmà sota soa lenga; ¹³ëdcò s’a l’avèisso godune ‘l gust tnisend-lo a longh ant la boca, ¹⁴a dventerìa ant sò stòmi na ròba grama; a vnirìa për lor tanme ‘l tòssi ‘d na vipra. ¹⁵Le richësse ch’a l’avìo dvorà a l’avran da campeje torna fòra. Nosgnor a farà ch’a l’abio da gomiteje da lë stòmi. ¹⁶Lor ch’a ciuciavo velen ëd serpent, ij dent ëd le vipre a-j masseran. ¹⁷A vëdran mai pì rian-e^[6] d'euli, torent d'amel e fior ëd làit^[7]. ¹⁸A l’avran ëd dé andré ij guadagn nen lécit ch’a l’avìo fait anans ch’a-j podèisso gòde për lor piasì e prosperità. ¹⁹Përché lor a l’han mach crasà e bandonà ij póver. A son ampadronisse ‘d ca che lor a l’avìo pa fabricà. ²⁰Lor a l’ero sèmpe goliard e mai sodisfàit. A-i restrà pì nen ‘d lòn ch’a n’avìo tanta anvìa. ²¹A-i restrà pì gnente ‘d lòn ch’a l’avìo angorgionasse. Për lòn soa prosperità ‘d lor a durerà pa.

²²Ant ël pien ëd sò foson^[8] le dësgrassie^[9] a-j tomberan a còl; a-j capiterà ‘d sagrin sensa fin^[10]. ²³Ant ël moment ch’a saran an camin a arpatesse lë stòmi, Dé a-j camperà a còl ël feu ëd soa flin-a e a-j farà pieuve 'd brasa adòss^[11]. ²⁴Se a podran ëscampé da l'arma 'd fèr, a saran le flecie ‘d n’arch ëd bronz a passeje da part a part. ²⁵L’ora ch’a preuvran a tireje fòra da soa schin-a e na ponta ‘d flecia a seurtirà da sò fìdich, a saran ciapà da lë sparm. ²⁶Na scurità completa a speta d’arsèive ij sò tesòr; un feu che gnun òm a l’avìa anviscà prima a consumerà e dvorerà lòn ch’a-l'era restaje an soe tende. ²⁷Ij cej a arveleran soa përversità e la tèra as alvrà contra ‘d lor. ²⁸La bùria a svërsrà soa ca: eva che a cor ant ël di dla fùria 'd Dé. ²⁹A l’é costa-sì la sòrt dj’òm gram, l'ardità che Dé a l'ha arzervà për lor conform a sò decret^[12].

Nòte

1. D'ordinari ël significà 'd לָכֵן (lachen) a sarìa “përchè, për lòn,” dòp na discussion. Ma al prinsipi d'un dëscors a orìja già a lòn che a séghita.
2. O “un rimpròcc ofensiv contra 'd mi, antlora n'ëspìrit, drinta 'd mi a l'ha possame arpliché”. Ël verb a l'é י שׁוּב (shuv, “torné”), ma 'dcò: “am pòrta andaré.” Ëd manera figurà: ''esse portà a fé n'àutr dëscors.''
3. Vëdde Giòb 8:13, ''...tuti coj ch’a së dësméntio ‘d Dé...''. Pér na discussion dzora 'd חָנֵף (canef, “sensa Dé'' חָנֵף), canef a l'é soens translà con: “ hypocrita  .” Ma la rèis dël verb a veul dì: “esse profan,” e sòn për idolatrìa e sangh spantià. La descrission a l'é 'd na përson-a pa religiosa, n'òm sensa Dé.
4. Ël vocàbol שִׂיא (siʾ) a l'é stàit colegà con ël verb נָשָׂא (nasaʾ, “aussé”), e parèj antërpretà ambelessì con “auteur, vant, orgheuj.” La forma a fà pandan con  "testa" ant la part apress, arferéndze për lòn a la taja 'd soa statura, visadì la part che a s'àussa e a ven ancoronà. 
5. O “ëd liam”.
6. La paròla פְּלַגּוֹת (plaggòt) a veul mach dì “arian” o “bialere.”
7. A la congetura giontà dl' ''euli,'' a fà pandan con דְּבַ֣שׁ וְחֶמְאָֽה, la prerogativa d'Israel, valadì ''làit (fior) e amel:'' ël necessari dla survivensa.
8. Ël vocàbol שָׂפַק (safaq) a ven fòra mach sì; a veul dì: ''richëssa, lòn ch'a l'é pro; bondosità.
9. Ebràich: “a-i é dritura për chiel.”La rèis צָרַר (tsarar) a signìfica "strense na vira 'd pì lòn che a l'é strèit, esse an dificoltà".
10. L'ebràich: “minca na man un maleur për chiel. ” עָמֵל (ʿamel) a s'arferis a lòn ch'a pòrta maleur; LXX e latin a lo leso tanme un nòm astrat:  ἀνάγκη  e dolor .
11. La paròla בִּלְחוּמוֹ (bilcumo, “soa carn”) a l'ha dàit na caterva 'd tradussion: '' sò mangé,'' ''an soa carn,'' e fin-a ''arma da guera (dzora 'd soa carn).''
12. Për אִמְרוֹ (ʾimro) as podrìa ëdcò lese: “për sò pontel, "opura:" për soa paròla ".