La Bibia piemontèisa/Testament Vej/Giob/Giob 21

←Giòb 20

La Bibia piemontèisa Giob

Giòb 22→

La Bìbia piemontèisa - Giòb 21

Giòb

21

Réplica 'd Giòb a Zofar

¹Alora Giòb a l'ha rëspondù: ²“Scoté da bin mia paròla e lassé che almanch la consolassion ëd coste mie paròle am sia 'd confòrt. ³Soporté che mi i parla e dòp ch'i l'avrai parlà sbefieme pura! ⁴É-la mia landa mach për n'òm? E s’a l'é parèj, përchè dovria-ne pa përde la passiensa? ⁵Vardeme e maravijé; buteve la man a la boca. ⁶Se mi i-j penso, i në son conturbà: mè còrp a l'é ciapà da 'n frisson.

La gent grama a próspera

⁷Për che motiv ij përvers a vivo e a ven-o vej^[1], nen mach, ma a chërso degordì? ⁸Soe masnà a sgrandisso con lor e ij sò cit a chërsò sota ij sò euj. ⁹Soe ca a son pàsie e sensa tëmma; e gnun baròt për castijé a greva dzora 'd lor. ¹⁰Sò vailèt a monta sensa manché, soa vaca a cata sensa sfrasé. ¹¹A sbergiàiro, parèj ëd në strop, ij sò fieuj e ij sò fanciòt a sàutërlo ëd festa. ¹²Lor a canto con l'acompagnament ëd cìmbali e d'àrpe: a s'amuso al son ëd le flute. ¹³Lor a vivo tùit ij sò di an prosperità e a calo an pas ant la tomba. ¹⁴Pura, a-j disìo a Dé: “I voroma nen savèjne ‘d ti! I voroma pa conòsse toe vìe”. ¹⁵Chi é-lo ël Tut-potent, ch'i l'àbio da servilo? Còs vagnom-ne a preghelo?”. ¹⁶(Lor a chërdo che soa prosperità ‘d lor a sia mach l’arzultà ‘d soa vajantisa, ma mi i veuj pa avèj da fé con cola manera ‘d pensé). ¹⁷Vàire son-ne le vire ch'as dëstìssa ël lum dij gram? E për vàire tomberà-lo 'l maleur dzora 'd lor a porté pen-a con sò castigh e con ghignon? ¹⁸Miraco che lor a saran parèj dla paja an facia al vent o tanme bulon ciapà da la bùrìa. ¹⁹Vojàutri i podrìe dì: “Dé a ten an guerna sò castigh për ij sò fieuj!”. Ma ch'a lo fasa paghé pitòst a chiel midem, ëd manera che as n'ancòrza! ²⁰Che ij sò euj a vëddo la dësgrassia cand ch’a tomberà ansima 'd lor; che lor a bèivo la fùria dël Tut-potent. ²¹Còs a-j n'anfà, an efet, ëd soa ca dòp ëd soa mòrt, cora che a l'é finì ël nùmer dij sò mèis?

²²Forsi che as mostra la siensa a Dé, a chiel che a giùdica fin-a ij pì potent? ²³N'òm a meuir ant ël pien ëd sò vigor, pasi e sicur ëd pianta; ²⁴sò còrp a l’é bin nurì, vigoros e an bon-a sanità. ²⁵N'àutr a meuir con l'ameiror ant l'ànima, sensa d'avèj mai tastà 'l bin. ²⁶A son dëstendù ansema ant la póer e tùit e doi a-j mangio ij verm.

Paròle a dzoneus, rëscontr fàuss

²⁷Mi i conòsso bin com i la pense e ij progèt gram ch'i gabalise contra 'd mi! ²⁸Ëd sicur im parlereve ‘d gent émpia e sgnora, dont le ca a son dësparìje për motiv dij sò pecà. ²⁹L'eve mai ciamaje ai viagiator? I podrìe pa neghé soe preuve, ³⁰che ant ël di dël maleur a l'é risparmià ël gram e ant ël di dla ràbia 'd Dé ël përvers a scampa. ³¹Gnun a-j campa an facia soa condòta; gnun a-j ciama 'd rende cont për lòn ch'a l'ha fàit. ³²E cora che a sarà portà a la tomba, as faran vijà për sò funeral e leger a saran ij vataron ëd sò sepolcr. ³³Daré 'd chiel tùit a van dapress an procession e dë 'dnans ëd chiel un trep sensa nùmer. ³⁴Donca, për che motiv im daghe 'd consèj a dzoneus? Antramentre che 'd vòstre rispòste a-i resta mach la fràuda^[2]?".

Nòte

1. Ël verb עָתַק (ʿataq) a veul dì: “bogesse; procede; andé anans.” An cost contest: “andé anans ant j'ani ” o “vnì vej.”
2. La paròla מָעַל (maʿal) a l'è dovrà për tradiment; angann; fràuda.” Ambelessì Giòb a dis che la manera 'd lor d'anterpreté la realtà a l'é pericolosa e pa fidela.