La Bibia piemontèisa/Testament Vej/Daniel/Daniel 9

←Daniel 8

La Bibia piemontèisa Daniel

Daniel 10→

La Bìbia piemontèisa - Daniel 09

Daniel

9

Preghiera ‘d confession

¹Ël prim ann ëd Dario, fieul d’Artaserse, originari dla Media, ch’a l’era stàit ëstabilì rè dl’amperi babilonèis^[1] - ²ant ël prim ann ëd sò regn, mi, Daniel, i son rivà a comprende dai lìber ëd le Scriture Sante che, confòrm a la Paròla ‘d Nosgnor arvelà al profeta Geremìa, Gerusalem a l’avìa da resté an ruin-a për stant’ agn^[2]. ³Parèj i son adressame a Nosgnor, mè Dé, amplorandlo con ëd preghiere e ‘d sùpliche, ant ël digiun, vëstì ‘d tërliss ëd sach e quatà ‘d sënner. ⁴I l’hai pregà Nosgnor, mè Dé, fasend costa confession:

“Nosgnor! Ël Dé grand e afros, ch’a l’é fedel a soa Aleansa con coj ch’a-j veulo bin e ch’a ubidisso ai sò comandament! ⁵I l’oma pëccà, i l’oma fàit dël mal, i soma colpèivoj e arviros! I soma slontanasse dai tò comandament e da toa Lege! ⁶I l’oma pa scotà ij tò servent, ij profeta, ch’a parlavo a tò nòm ai nòstri rè, ai nòstri cap, ai nòstri pare e a tuta la gent dël pais. ⁷A ti l’onor d’un ch’a l’é bin giust, a nojàutri mach na facia rossa dla vërgògna - vera, tuti nojàutri gent ëd Giuda, j’abitant ëd Gerusalem e tut ël pòpol d’Israel: i l’oma pëccà, tant coj ch’a stan davzin che coj ch’a stan da leugn, për tùit ij pais anté ch’it l’has dësbërgiairane, përchè ch’i soma state 'nfedej. ⁸Nojàutri, Nosgnor, ij nòstri rè, ij nòstri governant, ij nòstri pare, i l’oma mach da stërmesse la facia da la vërgògna përchè ch’i l’oma pëccà contra ‘d ti.

⁹A l’opòst, ti, Nosgnor, Dé nòst, it ses misericordios e it përdon-e nòstre arvire. ¹⁰Nojàutri, Nosgnor, Dé nòst, i l’oma pa scotate cand ch’it disìe a nojàutri ch’i l’avìo da marcé conform a j’istrussion ch’it l’avìe dane për ël mojen dij tò servent, ij profeta. ¹¹Tut Israel a l’ha trasgredì toa Lege, a l’é slontanass-ne, sensa fé cas a lòn ch’it disie. A la fin, për lòn, a son tombà an sù nojàutri le maledission e j'amprecassion ëscrite ant la Lege ëd Mosè, tò servent, përché ch’i l’avìo pëccà contra ‘d ti. ¹²It l’has portà a compiment toe mnasse contra ‘d nojàutri e contra ij nòstri governant, fasend tombé ansima nojàutri ëd gran’ maleur - lòn ch’a l’é capità a Gerusalem gnun a l’avrìa gnanca mai podulo imaginé. ¹³Tute ste calamità a l’han tombà dzora 'd nojàutri pròpi coma ch'a l’é scrit ant la Lege ëd Mosé. Nojàutri, contut, i l’oma pa pasiate, Nosgnor, Dé nòst, an dëstornànd-se da nòstre colpe e an considerand che cand ch’it parle, it dise sempe la vrità^[3]. ¹⁴Ti, Nosgnor, it l’has vijà për ch’as compìsso toe mnasse e ‘t l’has faje tombé ansima a nojàutri; përchè ti, Nosgnor, Dé nòst, it ses ëstàit giust an tut lòn ch’it l’has fàit, ma nojàutri i l’oma pa scotate.

¹⁵Ore, Nosgnor, Dé nòst, ch’it l’avìe fàit seurte con man fòrta toa gent dal pais d’Egìt, e ch’it ses fàit n'anomansa ch’a riva fin-a ai nòstri di: ora nojàutri i arconossoma ch’i l’oma pëccà e ch’i soma colpèivoj. ¹⁶Për toa gran bontà, Nosgnor, calma l’ardor ëd toa ira contra ‘d Gerusalem, toa sità, e contra tò mont sant. Për motiv dij nòsti pëccà e për le colpe dij nòstri pare, Gerusalem e tò pòpol, a son dventà l’oget dë sbefie për tùit ij pais ch’a-j ëstan dantorn.

¹⁷Sent, Dé nòst, la preghiera ‘d tò servent e soe sùpliche. Fà splendrì tò visage dzora 'd tò santuari vastà, për amor ëd ti midem, Nosgnor. ¹⁸Spòrz j’orije, mè Dé, doverta j’euj e bèica costa desolassion e la sità ch’a pòrta tò nòm! It presentoma nòstre sùpliche, pa an rason ëd nòstre bon-e euvre^[4] ma an rason ëd toa pietà granda! ¹⁹Nosgnor, scot-ne! Nosgnor, përdon-ne! Fà atension e agiss! Tarda pa! Për amor ëd ti midem, mè Dé, arcòrd-te che costa sità e sto pòpol a pòrto tò nòm!”.

La professìa dle stanta sman-e

²⁰Mi i seguitava a parlé, an pregand e confessand ij mè pëccà e ij pëccà d’Israel, mia gent, e an presentand a Nosgnor, mè Dé, mia sùplica për sò mont sant. ²¹I pregava ancora, cand che Gabriel^[5], l’òm ch’i l’avìa vëddù al prinsipi dla vision, a l’é avzinass-me an voland. A l’era l’ora dl’oferta dla sèira. ²²A l’ha parlame e a l’ha istruime përparèj: “Daniel, i son vnùit për fetlo antende. ²³Cand ch’a l’han ancaminà toe sùpliche, Nosgnor a l’ha dàit nà rëspòsta e mi i son vnùit për nunsietla, përchè ti ‘t ses un tesòr pressiòs a j’euj ëd Nosgnor. Sta bin a sente lòn ch’it diras e ti ‘t comprendras la vision: ²⁴A l’han da passé stanta sman-e d’agn ant la vita ‘d tò pòpol e ‘d toa sità santa për buté fin a l’anfedeltà, dëscancelé ij pëccà e fé l’espiassion ëd la colpa. A sarà antlora ch’a rivrà la bontà eterna, as compiran la vision e la professia, e a sarà consacrà ‘l Sant dij Sant. ²⁵Ch’i lo sapie e l’antende: dal moment ch’a l’é stàit dàit l’órdin ëd torné për arcostruve Gerusalem fin-a al moment che un a sarà consacrà prinsi, a-i sarà ‘n perìod ëd set ësman-e e sessantedòi sman-e. A sarà torna fabricà con piasse e rampar, ma a saran ëd temp sagrinà. ²⁶Passà ch’a saran le stantedòi sman-e d’agn, n’òm sacrà a sarà massà e con lòn a smijerà ch’a l’abia otnù nen. La gent d’un Prinsi a rivrà e a destruirà la sità e ‘l santuari. Soa fin, a rivrà tanme na bùria, ma fin-a a col moment a-i sarà ‘d guèra e ‘d devastassion. ²⁷Durant na sman-a d’agn a stabilirà con vàire n’aleansa ferma, e durant la metà ‘d na sman-a d’agn a farà chité ij sacrifissi e j'oblassion. An sl’ala dël templi a-i sarà n’abominassion devastatriss fin-a ch’a sia compìa la ruin-a ch’a l’é stàita decretà an sël vastador midem^[6].

Nòte

1. O “rè dij Caldé”.
2. Cfr. Geremìa 25:11; 29:10.
3. O “an amprendend a conòsse la vrità”.
4. O “at ëd giustissia”.
5. Cfr. Luca 1:19-26.
6. Cfr. Daniel 11:31; 12:11; Maté 24:15; March 13:14.