La Bibia piemontèisa/Testament Neuv/Luca/Luca 20

←Luca 19

La Bibia piemontèisa Vangeli 'd Luca

Luca 21→

La Bìbia piemontèisa - Luca 20

Luca

20

L’autorità ‘d Gesù

¹An coj dì-lì, mentre che Gesù a dotrinava e a nunsiava la Bon-a Neuva ant ël templi, a l’é rivà che ij sacerdòt prinsipaj e ij magìster ëd la Lege a son intrà ansem a j’ansian ²e a l’han ciamaje: “Dis-ne con che autorità it fase ste còse, opura chi ch’a l’é col ch’a l’ha date costa autorità?”. ³Chiel a l’ha replicaje: “Ëdcò mi i veuj feve na domanda. Dime: ⁴L’autorità ch’a l’avìa Gioann ëd batesé era-lo dal cel o da l'òm?”. ⁵Anlora a l’han fàit na discussion an tra ‘d lor e a disìo: “S’i disoma ‘dal cel’ chiel a dirà: ‘Përchè, donca i l’eve nen chërduje?’ ⁶E s’i disoma “Da l'òm”, tut ël pòpol an massërà a prassà, përchè tuti a son përsuas che Gioann a l’era ‘n profeta”. ⁷Për lòn a l’han rësponduje ch’a lo savìo pa da ‘ndoa ch’a fussa. ⁸Gesù a l’ha dije: “Anlora gnanca mi iv dirai con che autorità i faso ste còse”.

Paràbola dij vignolant amassida

⁹Parèj, Gesù a l’é butasse a dì al pòpol ësta paràbola: “N’òm a l’avìa piantà na vigna^[1] e a l’avìa fitala a ‘d vignolant, e a l’é andass-ne a vive ant n’àutr pais për vàire d’agn. ¹⁰Ant la stagion dla vëndumia, a l’ha mandà un dij sò servidor dai vignolant, përchè a-j dèisso lòn ch’a jë spetava al padron ëd la vigna. Tutun, ij vignolant, apress d’avèje dàit ëd legnà, a l’han mandalo vìa a man veuide. ¹¹Ël padron a l’ha mandaje torna n’àutr dij sò servidor, ma ‘dcò chiel a l’han daje ‘d bòte, a l’han dije d’ingiurie e a l’han ëspedilo a man veuide. ¹²Peui a l’ha torna mandane un ters, ma ‘dcò chiel a l’han maltratalo fin-a a sagné e a l’han taparalo vìa.

¹³Anlora ‘l padron ëd la vigna a l’ha dit: “Còs l'avrìa da fé adess? I mandërai mè fieul, col ch’i-j veuj tant bin. Peul desse che cand ch’a lo vëdran a l’avràn ëd rispet almanch për chiel. ¹⁴Ma tòst che ij vignolant a l’han vëddulo, a l’han rasonà an tra ‘d lor parèj: ‘Collì a l’é l’ardité: massomlo e l’ardità a sarà nòstra’. ¹⁵E a l’han campalo fòra dla vigna e a l’han massalo. Còsa avrà-lo donca da feje ‘l padron ëd la vigna? ¹⁶A vnirà e a farà meuire coj vignolant ansilì e a darà la vigna a d’àutri”. Coj ch’a lo scotavo a l’han ësclamà: “Lolì a l’ha pròpi nen da rivé!”.

¹⁷Anlora Gesù a l’ha vardaje e a l’ha dit: “Còsa donca veul-lo dì lòn ch’a l’é scrit^[2]: “La pera che ij costrutor a l’han arfudà, a l’é dventà la pera d’àngol. ¹⁸Chionque as antraprà contra sta pera a sarà fàit a tòch e cola pera midéma a sgnacherà chionque a-j tomberà adòss^[3]?”.

¹⁹Ij magìster ëd la Lege e ij sacerdòt prinsipaj a l’han bin capì che Gesù, con cola paràbola, as arferìa pròpi a lor, parèj a l’han sercà bele an col moment ëd buteje le man adòss, ma a l’han avù tëmma dël pòpol.

Ël tribut a l’imperador

²⁰Anlora, për felo tombé ant un trabucèt, a l’han mandaje dë spion che, fasend visa d’esse ‘d gent da bin, a sërchèisso ‘d fèlo trapé con na cheich soa paròla arzigosa e parèj denunsielo a l’autorità e a la giurisdission dël governator roman. ²¹A l’han faje costa domanda: “Magìster, i savoma che ti ‘t parle e ‘t mostre ‘d na manera conform a lòn ch’a l’é giust, ch’it varde nen a l’aparensa dle përson-e, e ch’it mostre ël volèj ëd Nosgnor an vrità. ²²Dine ‘n pò: n’é-lo consentì 'd paghé ‘l tribut a Cesar, l’imperator roman, o nò?” ²³Contut, Gesù a l’era bin ancorzusse ‘d soa astussia ‘d lor e a l’ha dije: ²⁴Feme vëdde un dné. Ëd chi é-lo ch’a l’ha l’imàgine e l’iscrission?”. A l’han rësponduje: “ Ëd Cesar”. ²⁵E chiel a l’ha dije: “Rende donca a Cesar lòn ch'a l'é 'd Cesar; e a Nosgnor lòn ch'a l'é 'd Nosgnor”. ²⁶A l’é parèj che a l’han nen podù troveje da dì an soa rispòsta an presensa dël pòpol, ma tut ëstupì ‘d soa rispòsta a son ëstass-ne chiet.

Ij saducé e l’arsurression

²⁷Peui cheidun dij Saducé, ch’a nego ‘d pianta l’arsurression^[4], a son avzinasse e a l’han proponuje costa dificoltà: ²⁸“Magìster, Mosè a l’ha lassane për ëscrit che se ‘l frel ëd cheidun a l’é mòrt avend na fomna, e ch’a sia mòrt sensa masnà, ël frel ëd col-li a l'ha da pijé soa fomna e deje ‘d masnà a sò frel^[5]. ²⁹Ora a-i é staje set frej, dont ël pì vej a l’ha pijà na fomna, e a l’é mòrt sensa avèjne ‘d masnà. ³⁰E ‘l second a l’ha pijala e a l’é mòrt ëdcò chiel sensa avèj 'd masnà. ³¹Peui ël ters a l’ha pijala, e parèj tùit ij set; e a son mòrt sensa lassé 'd masnà. ³²A la fin, apress ëd tuti lor-lì, la fomna a l’é ‘dcò mòrta. ³³Parèj, donca, cand ch’a sarà ‘l temp dl’arsurression, ëd chi, tra coj set, chila a na sarà la fomna?”. ³⁴E Gesù a l’ha rësponduje: “A l’é coj ch’a vivo an ësto mond-sì ch’as marido. ³⁵Tutun, coj ch’a saran trovà degn ëd pijé part dël mond ch’a vnirà e a l’arsurression dij mòrt, lor a pijeran nì fomna nì marì, ³⁶përchè a podran pa pì meuire, dagià ch’a saran parèj dj’àngej, e ch’a son fieuj ëd Nosgnor. ³⁷Ora, ch’ij mòrt a arsussito, Mosè midem al l’ha falo vëdde davzin al busson afoà, cand che chiel a ciama Nosgnor: ël Dé d’Abraham, e ‘l Dé d’Isàch, e ‘l Dé ‘d Giacòb^[6]. ³⁸Ora, Nosgnor a l’é nen ël Dé dij mòrt, ma d coj ch’a son viv, përchè tùit a vivo grassie a chiel”.

³⁹E cheidun dij magìster ëd la Lege a l’ha dije: “Magister, it l’has pròpi rëspondù bin”. ⁴⁰E gnun a l’ha pì nen ancalasse a feje ‘d chestion.

Ël Mëssìa, fieul ëd David

⁴¹A l’é stàit Gesù ch’a l’ha peui faje na domanda: “Com é-lo ch’as dis che ‘l Crist a sia Fieul ëd David? ⁴²Përchè David, chiel midem, a dis ant ël lìber dij Salm: “Ël Signor a l’ha dit a mè Signor: ‘Astess-te a mia drita, ⁴³fin-a ch’i l’àbia fàit dij tò nemis në scagn për ij tò pé^[7]”’. ⁴⁴Dagià donca, che David a lo ciama sò Signor, com é-lo ch’a l’é sò fieul?”.

Acuse contra ij magister ëd la Lege

⁴⁵Damentre che tut ël pòpol a lo stasìa a sente, Gesù a l’ha dije ai sò dissépoj: ⁴⁶Pijeve varda dij magìster ëd la Lege^[8]. A lor a-j pias tant spassëggé con ëd veste longhe. A lor a-j pias che tuti a-j faso ‘d riverense ant ij mercà, d’ocupé ij pòst d’onor ant le sinagòghe e ij prim pòst ant ij disné gròss. ⁴⁷Pura lor a divoro ij beni ëd le vidoe e a fan visa d’esse tant religios cand ch’a diso ‘d longhe orassion an pùblich. A l’é për lòn ch’a n’arseivràn na condana pì granda.

Nòte

1. Cfr. Isaia 5:1.
2. Cfr. Salm 118:22.
3. O “pera mèistra”. Cfr. Salm 18:22.
4. Cfr. At 23:8.
5. Cfr. Deuteronòmi 25:5.
6. Cfr. Surtìa 3:6.
7. Cfr. Salm 110:1.
8. O “dij scriba”.