Rino Serra/Le fior dël mal/147
XXII. A Monsù Genio Frumentin a propòsit d'un rompaciap ch'as disìa sò amis
modifichéA l'ha dime ch'a l'era rich, nen pòch,
Ma dël còlera a l'avìa paura;
-Che 'd sò òr chiel a l'era pitòch,
Ma che l'òpera a-j piasìa 'd sicura;
-Che a vnisìa fòl për la natura,
Dòp avèj conossù monsù Corot;
-Ch'a l'avìa pa 'ncor la vitura,
Ma ch'a l'avrìa avula da si a 'n pò;
-Che 'l marmo e 'l mon a-j piasìa
E 'l bòsch nèir, ëdcò 'l bòsch dorà;
-Che 'n soa fabrica a l'avìa
Për da bon tre cap-mèist decorà;
-Ch'a l'avìa sensa conté 'l rest,
Bin vint-mila assion an sla Nòrd;
-Ch'a l'avìa truvà motoben prest,
Bele e diverse cornis d'Oppenòrd;
-Ch'a sarìa dasse (anche a Luzarches!)
Fin-a al còl a l'antiquarià
E che al "Marché des Patriarches"
Pì d'un bon colp a l'avìa centrà;
-Che a soa fomna a-j volìa pa tanta bin,
Né a soa mare; -ma a savìa chërde e pensé
A l'ànima in-mortal, sensa fin
E che a l'avìa lesù Nibojé!
-Ch'a l'é portà për l'amor fisich
E che a Roma, as meuir ëd neuja àor,
Na fomna, da lë stat tòst tisich,
A l'era mòrta për chiel d'amor.
Ëdcò për bin tre ore e passa,
Sto pì che grand ciarlatan ëd Tournai,
L'ha contame tuta soa vitassa;
E 'l servel l'ha podume dësblé.
Se mia pen-a 'ndèissa disend-ve
A-i na sarìa a nen finì;
E im disìa mè òdi artenend-me:
"O se almeno, i pudèissa durmì!"
Coma un ch'a l'é pa a sò asi
E as n'ancala pa-a 'ndé,
Fërtand a lë scagn mè cul adasi,
I sugnavo 'd felo 'mpalé.
Sto mostro as ciama Bastògna;
Dal flagel a scapava chiel-si,
Mi i scapo fin-a 'n Guascògna
E là drinta l'eva i von finì,
Se cand a Paris, doa chiel l'é sbaruà,
Ancor mi i pudrai sens'àutr torné
E 'ncontrerai ancor për stra
Sto gròss in-mens flagel ëd Tournai!
Bruxelles, 1895