XVI. An sël tass an përzon

modifiché

(ëd Genio Delacroix)

Ël poeta 'n përson, gërlon, malandà,
Sot ël pé agità në scrit a man a l'ha pistà,
A mësura con ësguard anfiamà 'd teror
La scala 'd lordion doa 'd droché soa ànima l'ha por

Ël rije ciocaton dont s'ampiniss la përson
Vers ël dròlo e l'assurd anvito soa rason;
Ël dubi l'anviron-a, la pau ridicola,
Schifosa e 'n pì manere 'ntorn a chiel circola.

Sto genio ch'a l'é sarà 'nt un ciabòt ëscros,
Ste grimasse, sti spetr dont lë scop e soe vos,
Torbiolant, amutinà daré 'd soa orija,

Sto sugnador che l'afror da sò alògg a dësvija,
Varda-lì tò simbol, ànima dai seugn ëscur,
Che la realtà a sòfoca drin a quatr mur!