Rino Serra/Le fior dël mal/125

←CXXIV. La fin ëd la giornà

Baudelaire, Le fior dël mal

CXXVI. Ël viagi→

CXXV. A F. B. - Ël seugn ëd un curios

It conòsse come mi, ël dolor savoros
E 'd ti 't fass-tu dì: "Oh l'òmo singolar!"
-L'ero-lì për meuire. A-i era an mè ànim amoros,
Desideri mist a afror, un mal particolar;

Angossa e viva speransa, sensa amor fassios.
Pì la fatal mostra a sabia 's vuidava
Pì la mia tortura savìa d'àgher e 'd delissios;
Tut mè cheur al mond famijar së s-ciancava.

Mi i j'ero mé 'l cit avid dë spetacol,
Ch'a òdia 'l sipari com a òdia l'ostacol...
A la fin, la frèida vrità a s'arvela:

Mòrt sensa sorprèisa e la teribil aurora
M'anvlupava. -E bin! Tut sì? Costa l'é bela.
Ël sipari a l'era su e mi i spetavo 'ncora.