Rino Serra/Le fior dël mal/114
CXIV. Alegorìa
modifichéL'é na bela dòna da la rica andura,
Ch'a lassa 'n sò vin droché la caviura.
Le grinfie 'd l'amor e ij velen dël tripò,
Sël granì 'd soa pel tut as mocia e a sghìa 'dcò.
Fà schergne a la dësbàucia e la mòrt ëd rij quata,
Sti mostro dont la man, che sempe sija e grata,
Ant ij sò gieugh distrutor a l'ha 'cò rispetà
Dë stì còrp frem e drit, la rudia maestà.
Chila a marcia da Dea e a pòsa da sultan-a;
Chila 'nt ël piasì l'ha la fé Maomëttan-a
E an sòj brass duvert, che ij sò sen ampinisso,
Con sòi euj che la rassa uman-a a rapisso.
Chila a cred, chila a sà, sta vèrgin pa drùa
E a la marcia dël mond necessaria l'é tnùa,
Che la blëssa dël còrp l'é 'n magnifich don
Che da tui ij disonor a s-cianca 'l përdon.
Chila infern e purgatori conòss nen
E cand d'intré 'nt la neuit nèira l'ora a ven,
Chila la facia dla mòrt sens'àutr a beicherà,
Sensa òdi e sensa rimòrs, coma un pen-a nà.