Rino Serra/Le fior dël mal/102

Baudelaire, Le fior dël mal

CII. Seugn parisin

A Costantin Guys

I

Ëd col teribil paesagi,
Che mai gnun mortal l'ha vist dirìa,
Stamatin ancora l'imagi,
Van-a e lontan-a am pija,

Ël seugn l'é bin pien ëd miracoj!
Për në sghiribiss singolar,
L'avìo bandì da stì spetacoj
Ël vegetal nen regolar

E, pitor orgojos ëd l'art mia,
An mè quàder tastavo pa mal
La bin cioca monotonìa
Dël marmo, dl'eva e dël metal.

Babilònia dë scale e arcade,
A l'era un palass anfinì,
Pien ëd vasche e 'd cascade
Ch'a tombo 'nt l'òr mat e brunì;

E ciuse motoben pesante,
Coma le tende 'd cristal,
Ch'a pendo tòst sbalucante
Tacà a muraje 'd metal.

S'anvironavo armeuj andurmì,
Nen d'erbo, ma 'd colòne,
Anté smisurà Naiadi lì,
Së speciavo coma dòne.

Tovaje d'eva a së sbardavo,
Bleu, tra ij bòrd reusa e verd,
E milion ëd lìje a quatavo,
Là, vers ij confin dl'univers;

A l'ero pere mai pensà
E ondà magiche; a smijo
n-mens ëspecc ësbalucà
Da tut lòn lor a rifletìo!

Silensios e dëspassionà
Dij Gange, ant ël firmament,
Ij tesòr ëd soe urne a l'han vërsà
Andrinta abiss ëd diamant.

Architet ëd j'anciarm, ij mè,
I fasìo a mia volontà,
Sota 'n tunel ëd pere passé
N'océano ormai domà;

E peui tut ël midem nèir color,
Smijava ciàir, cangiant, pulidà;
Ël liquid sërtìa soa glòria 'ncor
Drin a un ragg cristalisà.

Gnun àstr antorn, gnun-a forma a-i é
Ëd sol ant ël cel bass, nen d'egual
Che stì portent peussa 'nluminé
Ch'a lusìo d'un feu përsonal!

E su ste mòbij maravije
Calava (teribil novità!
Tut për l'euj, gnente për j'orije!)
Un silensi d'eternità.

II

Ij mè euj ëd fiama 'n duvertand,
L'han vist j'oror dël ciabòt mè
E sentì, an mia ànima tornand
Le ponte dij maledet pensé;

Ël pèndol con acsan dël dëdlà
Sonava brutalment mesdì
E 'l cel anvërsava scurità
An sël mond arnos anfiapì.