LXXI. Na gravura anciarmanta

modifiché

Ma che spetr singolar, a l'ha nen àutr për vestì,
Che 'n sla front schéletria, drolament campà lì,
Un diadema afros ch'a sà 'd carnaval.
Sensa spron sensa foèt, a sfianca 'n caval,
Fantasma parej ëd chiel apocalitich bròch,
Ch'a sbava da le naris 'mé un dël mal caduch.
Travërsand lë spassi tuti e doi së slanso,
E l'infinì con sabòt asardos scarpiso,
Ël cavajer l'ha an pugn un sàber afoà
Sla furfa sensa nòm che sò caval l'ha pistà
E përcor, mé un prinsi ch'a contròla ij sò teren,
Ël simiteri in-mens, frèid, che l'orissont l'ha nen,
Doa arpòso ai ciairor d'un sol bianch e sbiadì
Ij pòpoj che veja e neuva stòria a l'han cudì.