Rino Serra/Le fior dël mal/057
LVII. A na madòna ex vòto 'd gust ëspagneul modifiché
Veuj aussé për ti, Madòna, mia sgnora, mè bin,
Un autar sota tèra là 'l fond ëd mè sagrin
E scavé 'nt ël canton pì nèir ëd mè cheur,
Leugn dal desideri mondan e da sguard schergneur,
Na nicia, d'asur e d'òr motobin ësmaltà,
Dova ti 't ausseras, Statua maravijà.
Con ij mè vers pulid, antarsià 'd pur metal
Con sava trapontà da le rime 'd cristal,
Farai për toa testa na coron-a 'nfinìa
O mortal Madòna e an mia gelosìa
Cand an meud barbarich un mantel l'avrai tajà
Rigid e 'dcò pesant e 'd sospet bin fodrà,
E sarerà toe grassie coma na garita;
Pa a perle brodà, ma da lerme 'd tuta mia vita!
Toa Vesta, sarà 'l mè Desideri, vibrant,
Mè Desideri ch'a monta e ch'a cala, ondegiant,
An sle pòrte as cun-a, ant le vaj a s'arpòsa
E rivest d'un basin tut tò còrp bianch e reusa.
Mi i farai dël mè rispet doi bej ëscarpin
Ëd satin, dai tòi pé umilià, tòi pé divin,
Che ampërsonandie 'nt la strèita legera,
Coma model fedel guerneran l'impronta vera.
Se pudrai nen, malgré tut mè fé diligent,
Për pedistal tajete na lun-a d'argent,
Mi 'l serpent ch'am mòrd le buele it buterai
Sot ël talon, pistelo e schernilo it pudrai,
Argin-a trionfanta e drua 'nt ij riscat,
Sto grand mostro tut gonfià d'òdi 'dcò dë scracc.
It vëdras ij mè pensé, pej dij siri rangià
Dnans l'autar fiorì dl'Argin-a dle Vèrgin, stèilà
Ëd rifless ël plafon bin colorà 'd bleu,
Ch'at varderan sicur për sempe con j'euj ëd feu;
E sicome tut an mi at veul bin e a t'amira,
Tut as farà benzeul, incens, oliban, mira
E sensa pòsa 'n vers ti, pich bianch e nevos,
n vapor, a monterà mè spirit tempestos.
Anfin për completé da ben tò fé 'd Maria,
Ëdcò për mes-cé l'amor con la barbarìa,
Ël grand piasì nèir! Dij set pecà capitaj,
Bòja pien ëd rimòrs, mi set cotej i farai
Bin afilà e com insensibil prestigiator,
Pijand për bërsaj ël pì përfond dël tò amor,
Mi i-j pianterai tuti 'n tò cheur martlant,
Ant tò cheur sangiutant e 'n tò cheur grondant!