Rino Serra/Le fior dël mal/051
LI. Ël gat modifiché
I
An mè servel dë spass-gé pa manca,
Coma 'nt ël sò apartament,
Un bel gat, fòrt, doss e 'nciarmant.
Cand a miàula, as sent quasi gnanca,
Tant sò tìmber l'é tënner, discret;
Che soa vos sia pasia o ch'arbomba,
Chila l'é rica e përfonda.
A l'é sò anciarm e sò segret.
Sta vos ch'a filtra penetranta
Ant ël mè intim pì tënëbros,
A m'ampiniss 'mé 'n vers numeros
E coma 'n filtro am contenta.
Chila ij maj pì crudej a stanca
E a s'emp ëd tute j'estasi;
Për dì peui le pì longhe frasi,
Ëd paròle a n'ha pa da manca.
Nò, a-i é pa n'archèt ch'a mòrda
An sël mè cheur, përfet ëstrument
E ch'a fasa pì regalment
Canté soa pì vibranta còrda,
Che toa vos, o gat misterios,
Gat serafich, gat baravantan,
Doa tut coma 'nt un àngel l'é san,
Assé sutil quant armonios!
II
Da soa plissa bionda e brun-a
S'àussa 'n përfum doss, da ess-ne 'nvlupà
Na sèira, për avèilo carëssà
Mach na vòlta, solament un-a.
Lë spirit famijar dël pòst l'é;
A giudica, governa e ispira
Su tute le còse doa a impera;
Peul esse faja, o Dio a l'é?
Cand ij mè euj, vers sto gat che adòro,
Calamità coma për n'amant,
As vòlto docilment e 'ntant
Che 'ndrinta a mi esploro,
Mi i vëddo con stupor chërsent
Ël feu dij sò lumin ëspali,
Fanaj bin ciàir, vivent opali,
Ch'am contemplo fissament.