Rino Serra/Le fior dël mal/037
XXXVII. L'andemonià modifiché
Ël sol l'é quatasse d'un vel. An sta manera,
O lun-a dla mia vita! Anvlupte 'dcò ti d'ombra;
Deurm e fuma a tò piasì; esse muta e sombra
'nt l'abiss ëd la neuja camp-te tuta 'ntera;
T'ëm piasi parej! Donca, se 'ncheuj it veuj,
Coma n'astr ëscurì ch'a seurt da la mesombra,
Blaghé 'nt ij pòst che la folairà 'ngombra
Va bin! Anciarmant pugnal, dal feuder, via ch'it peui!
Tòi lumèt a la fiama 'd lampadari visca!
La passion ant jë sguard dij paisan anvisca!
Tut ëd ti am fà piasì, morbos e petulant;
Esse lòn ch'it veuli, neuit nèira, rossa aurora;
A-i é pa na fibra an tut mè cheur tramblant
Ch'a crija pa: oh mè car Belzebu i t'adòr àora!