Rino Serra/Le fior dël mal/014
L'ÒM E 'L MAR modifiché
Òmo lìber, sempe 't vureras bin al mar!
Ël mar a l'é tò specc; it vëddi l'ànima toa
Ant l'antërtojesse 'nfinì 'd l'onda soa
E tò spirit a l'é n'abiss nen meno amèr.
An sen ëd toa imagi a campete 't ses content,
It l'ambrasse con j'euj e con ij brass, tò cheur
A divaga minca tant da sò istess rumor
Al ciadel indòmit e sarvaj ëd col lament.
I sevi tuti e doi tënëbros e discret:
Òmo, gnun ël fond dij tò abiss l'ha mai sondà,
Mar, j'intime toe richësse, mai gnun l'ha truvà,
Sevi tant gelos da conservé ij vòstri segret!
Ma tutun a l'é da secoj incontrolabij
Ch'iv feve guèra sensa pietà né rimòrs,
Talment i-j veule bin a la strage e la mòrt,
O eterni lotador, o frej implacabij!