Rino Serra/Le fior dël mal/000
0 - AL LETOR
modifichéStupidità, pecà, avarissia, l’eror ëdcò
A intro ‘n nòsti spirit e nòsti còrp tormentand-je,
Noi ij nòsti amabij rimòrs andoma alimentand-je
Come ij mendicant a dan nutriment ai poj sò.
Nòsti pecà a son testard, ij pentiment vigliach;
Nòste confession foma ch’a sìo pro bin pagà,
E tornoma con gòj an col senté ‘mpautà,
Chërdend ch’a lava minca macia ‘n pior vigliach.
Su l’orijé dël mal j’é ‘l diav tre vòlte vajant
Ch’a cun-a sensa fin nòstr ëspirit ancantà,
Ëdcò ‘l rich metal ëd nòsta bon-a volontà
A l’é tut vaporissà da col chimich savant.
A l’é ‘l demòni ch’a ten ij fil ch’an bogio aor!
Ant le còse schifose noi l’anciarm trovoma;
E tuti ij di d’un pass vers l’infern caloma
Sensa afror, a travers sombrure ‘d cativ odor.
Come ‘n pòver depravà ch’a basa e va mangiand
Ël sen martorisà ‘d na veja putan-a
Noi pijoma al vòl na gòj clandestin-a
Che noi, come vej portugal andoma sgnacand.
Bin ës-ciass, coma ‘n milion ëd verm ën moviment
Un pòpol ëd demòni a smangiassa an nòstr servel
E cand i respiroma, la mòrt ai polmon, chiel
A pòrta, fium invisibil, bin pien ëd ciòrgn lament.
Se lë stupr, ël velen, ël pugnal o feu ch’a sìa,
A l’han pa ‘ncor brodà con ij sò disegn pì fin
Ël canavass banal dij nòsti pietos dëstin,
A l’é che nòstra ànima, ahi! L’é pa tròp ardìa.
Ma ‘n mes a jë siacaj, le pantere, le cagne,
Le sumie, jë scorpion, ij vautor e ij serpent,
Ij mostro ch’a sgarisso, crijo, ij mostro rampant,
Ant ël seralio infam ëd nòstre magagne.
A-i na j’é un pì spòrch, pì cativ, pì ‘mpëstà!
Col ch’a fà pa ‘d grand gest e pa manch ëd grand braj,
Ma a farìa volonté a la tèra ‘n grand brut travaj
E a traonderìa ‘l mond con na sola bajà;
L’é la neuja! –L’euj pien d’un pior involontari
E a seugna ‘d forche fasend-se na fumà.
Ti ‘t lo conòsse, letor, sto mostro dlicà,
-Ipòcrita letor,- mè frel,- mè similari!