La Bibia piemontèisa/Testament Vej/Salm/Salm 55

←Salm 54

La Bibia piemontèisa Salm

Salm 56→

Ij Salm

La Bìbia piemontèisa - Salm 055

55. Scota mia orassion, Dé mè

L’autor, crasà e soferent, as lamenta che un dij sò amis a l’ha tradilo. A l’ha fiusa, contut, che Nosgnor a-j darà l’arvangia an castigand ij sò nemis anganamond..

¹Pr ël diretor dël coro: un Salm ed David, da companiesse con dë strument a còrda. Scota mia orassion, Dé mè; fà pa mach visa ‘d sente ij mè crij d’agiùt! ²Fà bin atension e rëspond-me. Përdù, i vado dë dsà e dëdlà; ël pèis dij sagrin ch’im pòrto adòss a l’é tròp gròss. ³Ij mè nemis am crijo contra e a më mnasso, maléfich coma ch’a son. A fan j’osej dël cativ auguri e am ataco rabios.

⁴Mè cheur a bat fòrt an mè pét, n’angóssa ‘d mòrt am tnaja. ⁵La pàu e ‘l tërmolass am craso; i peudo pa chité ‘d tërmolé. ⁶Se mach i l’avèissa d’ale tanme na colomba! Antlora i podrìa volemne via e trové d’arlass! ⁷Im në volerìa lontan anvers la pas d’un desert. [Intërludi].

⁸An pressa im trovrìa ‘n leu d’artreta - leugn da tuta sta buria e tempesta.

⁹Nosgnor! Bùtje tùit an confusion e rend inùtij ij sò progèt^[1], përchè i vëddo la sità pien-a ‘d violensa e ‘d dëscòrdia. ¹⁰Le patoje a van ëd ronda ai murajon dì e neuit për avisene s’a rivèisso d’anvasor, ma ‘l ver problema a l’é la malissia ch’a-i é ‘ndrinta dla sità. ¹¹A l’é sèmper pes: mnasse e d’ambreuj a son bondos për tute soe vie e marcà.

¹²S’a fussa ‘n nemis ch’am ansultèissa i lo podrìa bin soporté. S’aussèissa contra 'd mi un ch’am ha an òdio, da col-lì im podrìa stërmeme. ¹³Ma it ses ti, ch’it ses mè compagn, mè amis e confident! ¹⁴Na vira nojàutri i j’ero na bela cobia d’amis e i andasio ansema a la ca ‘d Nosgnor, e adess… varda mach lì!

¹⁵Ch’a-j riva la mòrt ëd sorprèisa, ch'a-j fasa tombé e a j’angorgion-a viv! A-i é ‘d cola malissia an tra ‘d lor! ¹⁶Mi, contut, i adrësso a Nosgnor mia sùplica, e chiel, ël Signor, a sarà col ch’am salverà. ¹⁷Con tùit ij mè sagrin, a la sèira, a mesdì e ‘d neuit i crijo al cel, e Nosgnor a scota mia vos. ¹⁸Chiel am rëscata e am guerna da la bataja ch’a l’é dëscadnasse contra ‘d mi, am n’an fà pa s’ij mè nemis a sio tanti. ¹⁹Nosgnor, ch’a regna për sèmper, a më scotrà e a-j darà l’umiliassion ch’a mérito. [Intërludi].

A l’é ‘d gent ch’a veul pa cambié: a-i é gnun timor ëd Dio an lor.

²⁰Për lòn ch’a riguarda col ch’a l’era ‘l mè compagn, chiel a l’ha brisà ij tratà ‘d pas, a l’ha violà ‘l pat ch’a l’avìa fàit. ²¹Soe paròle a son dosse tanme l’amel, ma an sò cheur a stërma la guèra. Soe paròle a sglisso tanme d’euli, ma sota sota a son ëd pugnard! ²²Fida tò destin ant le man ëd Nosgnor e chiel a l’avrà soen ëd ti. A përmëttrà mai che ti t’antrape e tombe.

²³Ti, Nosgnor, i-j camperas ant la tampa dla mòrt. J’òm trasson e sanghinari a rivran pa a la metà dla vita, ma mi i l’hai butà an ti mia fiusa.

Nòte

1. Ebr. "divid soa lenga" ch'a smija significhé "confond sò lengagi" o "rend inùtij ij pian ch'a l'han preparà con soa lenga".