La Bibia piemontèisa/Testament Vej/Sacaria/Sacaria 8

←Sacarìa 7

La Bibia piemontèisa Sacarìa

Sacarìa 9→

Sacarìa

8

Promësse ‘d pas e ‘d prosperità

¹Ël Signor ëd l’Univers a l’a adressame soa paròla. A l’ha dime: ²Sossì a nunsia ‘l Signor ëd l’Univers: ‘Mè amor për ël mont Sion a l’é passionà e fòrt; i son consumame ‘d passion për Gerusalem’”.

³Sossì a nunsia ‘l Signor: ‘I tornerai a Sion, i la farai mia residensa. A la ciamran ‘Sità fedel’ e ‘l mont dël Signor ëd l’Univers a lo ciamran ‘Ël Mont Sant’.

⁴Sossì a nunsia ‘l Signor ëd l’Univers: ‘Dj’òm e ‘d fomne d’età vansà a vivran torna ant le piasse ‘d Gerusalem, minca d’un ëd lor con sò baston an man. ⁵Jë stra dla sità a saran torna pien-e ‘d fieuj e ‘d fije ch’a gieugo’.

⁶Sossì a nunsia ‘l Signor ëd l’Univers: “Se a coj ch’a son dzorvivù dë sto pòpol tut sòn a parèiss pa possibil, parèj a l’é nen për mi. I lo diso mi, ël Signor ëd l’Univers’.

⁷Sossì a nunsia ‘l Signor ëd l’Univers: “I salverai mè pòpol. I-j farai ven-e dai pais d’orient e d’ocident. ⁸I-i farai ven-e a stansiesse a Gerusalem. Lor a saran mè pòpol, e mi i sarai sò Dé, an vrità e giustissia”.

⁹Sossì a nunsia ‘l Signor ëd l’Univers: “Perdeve nen ëd coragi, vojàutri ch’i scote coste promësse dai làver dij profeta ch’a l’ero là cand ch’a son ëstàite posà le fondassion dël templi dël Signor ëd l’Univers, e che ora as arcostruv. ¹⁰Anans ëd coj dì-lì, ël travaj dj’òm as pagava pa e col ëd le bestie a frutava nen. Gnun a podìa meuire sicur pr’ ël privo dij nemis: mi i l’avìa consentì che j’òm as afrontèisso j’un j’àutri. ¹¹Ore, contut, i traterai pì nen com anans ij dzorvivù dë sta gent. I lo diso mi, ël Signor ëd l’Univers. ¹²Përchè a-i sarà torna ‘n temp pasi ëd sëmna; le vigne a porteran ëd frut bondos e le tère dij bon arcòlt; a sarà generosa la rosà dël cél, e mi i darai tuti sti beni ai dzorvivù dë sto pòpol. ¹³A vojàutre, Giuda e Israel, ch’i j’ere ‘n tema ‘d maledission an tra ij pòpoj, iv salverai e i sareve ‘n motiv ëd benedission. Avèj pa tëmma! Feve coragi!”.

¹⁴Sossì a nunsia ‘l Signor ëd l’Univers: “Cand che ij vòstri antich a l’avìo provocame^[1], mi, ël Signor ëd l’Univers, i l’avìa pijà la decision ëd castigheje e i j’era pa ringretame ‘d lòn. ¹⁵Adess, contut, Giuda e Gerusalem, i l’hai pijà la decision d’ampinive ‘d beni. Àbie pa tëmma! ¹⁶Coste-sì a son le còse ch’i l’eve da buté an pràtica: Dì la vrità j’un a j’àutri^[2]. Che le sentense dij tribunaj a sio giuste e a faso sté tùit an pas. ¹⁷Comploté nen lòn ch’a l’é mal j’un anvers dj’àutri. Favorisé nen ëd giurament fàuss - cole-lì a son tute còse ch’i l’hai an ghignon. I lo diso mi, ël Signor.

¹⁸Ël Signor ëd l’Univers a l’ha adressame soa paròla. A l’ha dime: ¹⁹“Sossì a nunsia ‘l Signor ëd l’Univers: ‘D’ora anans, për la gent ëd Giuda, ël digiun dij mèis,quart, sétim, quint e décim: a saran ëd feste ‘d gòj e d’alegrìa, voreje donca bin a la vrità e a la pas’.

²⁰Sossì a nunsia ‘l Signor ëd l’Univers: “A vniran d’àutri pòpoj e dj’abitant ëd gran sità. ²¹J’abitant ëd na sità a andran a trové coj dl’àutra e a diran: ‘Andoma a supliché ‘l Signor ëd l’Univers ch’an daga soa grassia’. E j’àutri a rëspondran: ‘I-i vnoma ‘dcò nojàutri!’. ²²Dij gran’ pòpoj e nassion a vniran a Gerusalem a supliché ‘l Signor ëd l’Univers ch’a-j daga soa grassia.

²³Sossì a nunsia ‘l Signor ëd l’Univers: “An coj di-là, ëd gent ëd lenghe diverse ch’a rivo da tute le nassion, a s’ambrancheran al mantel d’un giudé e a-j diran: ‘I voroma vnì con vojàutri, përchè ch’i l’oma savù che Dé av ësta dacant”.

Nòte

1. O: “cand ch’a l’avìo fame vnì anrabià”.
2. Cfr. Efesin 4:25.