La Bibia piemontèisa/Testament Vej/Re/1Re 19

←1 Rè 18

La Bibia piemontèisa Lìber dij Rè

1 Rè 20→

La Bìbia piemontèisa - 1 Rè 19

1 Rè

19

Elia a scapa al Mont Sinai

¹Acab a l’ha dëspiegà a Iesebel tut lòn che Elia a l’avìa fàit e coma ch’a l’avìa massà tùit ij profeta. ²Parèj Iesebel a l’ha mandà un coré për dije a Elia: “Che ij dio am colpisso e fin-a ch’am masso se doman a cost'ora-sì i l’avrai nen fàit che ti’t meuire dl’istessa manera che ti 't l’has massà loràutri”.

³Sù lòn a Elia a l’ha ciapaje tëmma e a l’é scapà për salvesse la vita. A l’é rivà a Beer-Sheba, ch’a l’é an Giudèa, e 'mbelelì a l’ha lassà ij sò sërvent. ⁴Peuj a l’é andass-ne daspërchiel ant ël desert për un di ‘d marcia. A la fin a l’é setasse sota na ginestra solitaria e a pregava che chiel a podèissa meuire: “Nosgnor! I n’hai pro! Pìjte mia vita, ch’i son pa tant mej che ij mè antich”.

⁵Parèj che Elia a l’é cogiasse sota cola ginestra e a l’é andurmisse. Contut, damentre ch’a durmìa, n’àngel a l’ha tocalo e a l’ha dije: “Àuss-te e mangia!”. ⁶Elia a l’é vardasse dantorn e a l’ha vëddù che aranda a 'ndoa ch’a l’avìa pogià la testa a-i j'era ‘d pan cheuit an sla pera e un picé d’eva. Anlora a l’ha mangiane e beivune e a l’é torna butasse a cogé. ⁷Anlora l’àngel ëd Nosgnor a l’é tornà, a l’ha tocalo e a l’ha dije: “Àuss-te e mangia, che la stra ch’it l’has da fé a sarà për ti motobin longa“.

⁸Parèj Elia a l’é aussasse, a l’ha mangià e beivù e peuj, con la fòrsa ch’a l’avìa ciapane, a l’ha marcià për quaranta di e quaranta neuit fin-a al Sinai^[1], ël mont ëd Nosgnor. ⁹Lì a l’ha trovà na balma për passeje la neuit. A l’é lì che Nosgnor a l’ha parlaje e a l’ha dije: “Elia, còsa ch’it fase ambelessì?”. ¹⁰Elia a ‘ha rësponduje: “Nosgnor! I l’hai servite con fidelità e diligensa, ma ‘l pòpol d’Israel a l’ha sbrisà soa aleansa con ti, a l’ha dësblà ij tò autar e a l’ha massà ij tò profeta. I son restaie mach pì mi, e adess a sërco ‘d feme fòra ‘dcò mi^[2]”.

¹¹Nosgnor a l’ha dije: “Seurt e sta drit dnans ëd mi an sla montagna che pròpi mi, ël Signor, i son an camin ëd passete 'dnans. Anlora un vent fòrt, n’oragan, a l’é aussasse da 'dnans a Nosgnor. A l’era tant violent ch’a sbrisava ij ròch e a chërpava la montagna, ma an col vent Nosgnor a-i j'era pa. Apress ëd lòn a l’é vnuje ‘n taramòt, ma Nosgnor a l’era gnanca ant ël taramòt. ¹² Apress dël taramòt a l’é vnuje ‘d feu, ma Nosgnor a l’era gnanca an col feu. Apress dël feu a l’é aussasse ‘l ciosion ëd n'ariëtta fin-a. ¹³Cand ch’a l’ha sentula, Elia a l’é quatasse la facia con ël mantel, a l’é surtì da la balma e a l’é restane drit a l’intrada. Anlora na vos a l’ha dije: “Elia, còsa ch’it fase ambelessì?”. ¹⁴Elia a l’ha torna rësponduje: “Nosgnor! I l’hai servite con fidelità e diligensa, ma ‘l pòpol d’Israel a l’ha sbrisà soa aleansa con ti, a l’ha dësblà ij tò autar e a l’ha massà ij tò profeta. I son restaie mach pì mi, e adess a sërco ‘d feme fòra ‘dcò mi”.

¹⁵Nosgnor a l’ha dije: “Torna andarera për la stra dël desert ch’it l’has fàit anans e va fin-a a Damasch. Cand ch’it-i rives, consacra^[3] Asael për rè dj’Aramé^[4]. ¹⁶Apress ëd lòn, consacra Ieu, fieul ëd Nimsi për rè d’Israel. Consacra ‘dcò Elisé, fieul ëd Siafat, d’Abel-Mecola com ël profeta ch’a pijerà tò pòst^[5]. ¹⁷Col ch’a scaprà da la spa d’Asael, a lo farà meuire Ieu; e col ch’a scaprà da la spa ‘d Ieu a lo farà meuire Elisé. ¹⁸Contut, mi i guernrai a Israel un rest ëd setmila dj’àutri ch’a l’han mai prosternasse dë 'dnans ëd Baal e ch’a l’han mai basalo^[6]!”.

Elia a ciama a Elisé ‘d seguitelo

¹⁹Parèj Elia a l’é andass-ne a trové Elisé, fieul ëd Siafat. A-i era dódes cobie ‘d beu ant ël camp e Elisé a laurava con la cobia ch’a fasìa dódes. Elia a l’é passaje davzin, a l’ha campaje sò mantel an sle spale e peui a l’é andass-ne via. ²⁰Elisé a l’ha chità ij beu, a l’é coruje dapress a Elia e a l’ha dije: “Lassa mach che mi i vada a deje un basin d’adieu a mè pare e a mia mare e peui it vnirai dapress”. Elia a l’ha rësponduje: “Va e torna sì, ma pensa bin a lòn ch’i l’hai fàit 'd ti”.

²¹Elisé a l’é tornass-ne peuj dai sò beu e a l’ha massaje. A l’ha dovrà ‘l bòsch dla slòira për fesse ‘n feu, dij beu a l’ha rustine la carn e a l’ha anvità tuta la gent dla borgià a mangiene. Apress ëd lòn a l’é andaje dapress d'Elia e a l’é butasse a sò servissi.

Nòte

1. O: “l’Horeb”.
2. Cfr. Roman 11:3.
3. Let. “Onz con d’euli”.
4. Cfr. 2 Rè 8:7-13.
5. Cfr. 2 Rè 9:1-6.
6. Cfr. Roman 11:4.