La Bibia piemontèisa/Testament Vej/Numeri/Numeri 9

←Numeri 8

La Bibia piemontèisa Nùmeri

Nùmeri 10→

Ij nùmer

9

La bìbia piemontèisa - Numer 09

La dàita dla Pasca

¹Ël prim mèis ëd l’ann second apress d’avèj fàit seurte j’Israelita dal pais d’Egit, Nosgnor a l’ha parlà a Mosè ant ël desert ëd ël Sinai. A l’ha dije: ²“J’Israelita a l’han da selebré la Pasca ant la dàita fissà, ³ël dì quatòrdes ëd cost mèis, a la sèira. A l’han da selebrela conform a le prescrission e ‘l ritual ëstabilì”. ⁴Mosè, donca, a l’ha ordinà a j’Israelita ch’a selebrèisso la Pasca, ⁵e lor a l’han selebrala ‘l dì quatòrdes ëd ël prim mèis, a la sèira, ant ël desert ëd ël Sinai, conforma tut lòn che Nosgnor a l’avìa ordinaje a Mosè^[1].

⁶Tutun, a-i era dj’òm an condission d’ampurità ritual përchè a j’ero stàit an contat con un cadàver, e për lòn a podìo nen selebré la Pasca ant ël dì stabilì. Col medésim dì, anlora, a son andàit a trové Mosè e Aron. ⁷A l’han dije: “Nojàutri is trovoma an condission d’ampurità pr’ esse stàit an contat con un cadàver: për che motiv i dovrìo-ne esse antërdì a smon-e nòstra oferta a Nosgnor, al temp dovù an tra tùit j'Israelita?”. ⁸Mosè a l’ha rësponduje: “Speté fin-a ch’i sapia cole ch’a sio le disposission ëd Nosgnor riguard a vojàutri”.

⁹Anlora Nosgnor a l’ha parlà a Mosè. A l’ha dije: ¹⁰“Faje savèj sossì a j’Israelita: ‘Se un dij vojàutri o dij vòstri dissendent as treuva an condission d’ampurità ritual përchè ch’a l'é stàit an contat con un cadàver, o se për càusa d’un viage as treuva da leugn, col-lì a podrà l’istess selebré la Pasca dël Signor. ¹¹Tutun, sti-sì a la selebreran ël quatòrdes ëd lë scond mèis al tramont. A mangeran l’agnel con pan sens’ alvà e con d’erbe mère. ¹²A podran nen vansene për l’indoman nì s-ciapé j’oss ëd l’agnel^[2]. A l’han da selebrela ‘dcò lor conform a tut sò ritual. ¹³Ma col ch’a l’é pur e ch’as treuva nen an viage, s’a la selebrèissa nen a sarìa bandì dal pòpol d’Israel. A l’ha nen presentà soa oferta a Nosgnor ant ël dì stabilì: për lòn a l’avrà da porté soa colpa.

¹⁴Se ‘n foresté ch’a dovèissa fërmesse an tra ‘d vojàutri a vorèissa selebré la Pasca ‘d Nosgnor, a l’ha an tùit ij cas da conformesse a le nòrme e a le prescrission ëstabilìe për la Pasca. Ël ritual a l’é l’istess, tant pr’ ij foresté che për i nativ.

La nìvola dzora dël Tabërnàcol

¹⁵Ël di ch'a l'era stàit drissà ‘l Tabërnãcol, la nìvola a l'ha quatalo; a l’ha quatà la Tenda dl’Aleansa. Da la sèira a la matin, la nivola a compariva dzora dël Tabërnàcol tanme le splendrior d’un feu. ¹⁶Da col dì-lì a l’é sèmpe stàit parèj: la nìvola a quatava ‘l Tabërnàcol, e ‘d neuit a comparija tanme lë splendrior d’un feu. ¹⁷Ant ël moment che la nìvola a s’aussava dzora dla Tenda, col-lì a l’era ‘l moment che j’Israelita a gavavo ‘l campament, e ant al leugh andova che la nìvola 's fërmava, ambelelà j'Israelita a s'acampavo. ¹⁸J’Israelita, donca, a partìo an sël comand ëd Nosgnor, e ai sò órdin a butavo 'l campament. ¹⁹Se la nivola a-i restava për vàire dì, lor a ubidìo a Nosgnor e a partìo pa. ²⁰Nopà, se a 'ncapitava che la nìvola a stasia pòch temp an sla Tenda, anlora a restavo acampà për pòch temp su l'órdin ëd Nosgnor e a sò comand a partìo. ²¹Se a-i rivava che, la nìvola, apress d'esse restà da sèira a matin, a la matin a s'alvava, anlora lor a partìo. ²²S’a fùssa restà doi di, un mèis o n'ann; për tut col temp j'Israelita a sarìo stait ant ël campament, ma ant ël moment ch'as levava, lor a partìo. ²³Al comand ëd Nosgnor a butavo camp, e për sò órdin a tramudavo. A rispetavo j’istrussion ëd Nosgnor che chiel a l'avìa transmëttuje a Mosè.

Nòte

1. 9:1.5 cfr. Surtìa 12:1-13.
2. Cfr. Surtìa 12:46: Gioann 19:36.